Οι παίκτες κάνουν τον προπονητή και ο… Μαρίνος την ομάδα!

​Η χρυσή επέτειος του Παναθηναϊκού, του Κριστόφ Βαζέχα, του Γιώργου Δώνη, του Χουάν Ραμόν Ρότσα, μέχρι και του Χρήστου Σωτηρακόπουλου που μετέδιδε πως «παγώνει το Άμστερνταμ». Κάθε χρόνο το… γιορτάζουμε, φέτος συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια από το 1996 και αυτές τις ημέρες, που εκτός από το Άμστερνταμ παγώνουμε και στην Ελλάδα, το παράπονο του Μαρίνου Ουζουνίδη γίνεται και πάλι επίκαιρο. «Όλοι θυμούνται τον Δώνη, αλλά κανείς δεν μιλάει για την άμυνα που είχε δεχτεί τρία γκολ σε όλο το Champions League».

Τρία γκολ σε όλη τη διοργάνωση μέχρι τον επαναληπτικό, δύο γκολ από τον Γιάρι Λιτμάνεν στο ΟΑΚΑ το βράδυ που ο ίδιος λόγω λουμπάγκο δεν μπόρεσε να αγωνιστεί και κάπως έτσι συνοψίζεται η ποδοσφαιρική του καριέρα. Ο προπονητής του είχε να το λέει μετά το ματς για την απουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη, όμως ο χρόνος δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω. Ο γεννημένος στην Αλεξανδρούπολη άσος υπήρξε ένας συνεπής, αξιοπρεπής και σταθερός αμυντικός που είχε μειονεκτήματα, είχε πλεονεκτήματα, έζησε τα χρόνια του Γιώργου Βαρδινογιάννη, στα οποία όπως είχε δηλώσει ο ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε και να διαπραγματεύεται πολλά-πολλά και κατόρθωσε να δώσει υπεραξία στις ικανότητές του. Το προσόν του ήταν εγκεφαλικό.

«Ήμουν από τους πιο αργούς αμυντικούς αλλά κατάφερα να κάνω καριέρα γιατί εφάρμοσα το εξής ρητό: «είναι σημαντικό να ξέρεις τα προτερήματά σου αλλά ακόμα πιο σημαντικό να γνωρίζεις τα μειονεκτήματά σου»». Κάπως έτσι κατόρθωσε να πάρει μεταγραφή από την Ξάνθη στον Παναθηναϊκό το 1992, να παίξει πέντε χρόνια στο τριφύλλι, να κάνει το άλμα στο εξωτερικό τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής του νόμου Μπόσμαν, να επιστρέψει για να παίξει στον Πανηλειακό και να κλείσει την καριέρα του πρωταθλητής στον ΑΠΟΕΛ. Κάπως έτσι θα πορευόταν και στην προπονητική του καριέρα!

Δέκα μικροί… Μέσι!

Οι παίκτες που γίνονται προπονητές μοιάζουν πολλές φορές με τη ζωή του Χριστού στη γη. Έχουν δύο με τρία χρόνια που εξαφανίζονται και μετά επιστρέφουν να επιτελέσουν το έργο τους. Για τον Μαρίνο Ουζουνίδη το διάστημα ήταν μικρότερο. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ως τεχνικός στη Δ’ Εθνική και στους Καππαδόκες Αλεξανδρούπολης και ακολουθεί ένα διάστημα στην Ξάνθη, δίπλα στον Γιάννη Μαντζουράκη. Κοντά στον νυν τεχνικό του Παναιτωλικού θα διδαχθεί πώς να δουλεύει την ομάδα του στην τακτική και θα κρατήσει και από εκείνον τα στοιχεία που θα χρησιμοποιήσει στο δικό του πινακάκι.

«Ο Μαντζουράκης δούλευε πολύ την τακτική πριν τα παιχνίδια και προετοίμαζε σωστά τον αγώνα. Ο Όσιμ έδινε έμφαση στις «δυνατές προπονήσεις», διότι ήθελε να λειτουργούμε σε συνθήκες πραγματικού αγώνα. Ο Ρότσα μας άφηνε πιο «ελεύθερους τακτικά» και ξεδίπλωσε το ταλέντο μας. Ο Γκέραρντ ήταν έξυπνος στη διαχείριση των ποδοσφαιριστών. Ο Λεμονής ήταν πολύ καλός οργανωτικά. Πρέπει να κρατάς τα θετικά του καθενός και να τα εξελίσσεις», δήλωνε σε συνέντευξή του, όταν πλέον προπονητικά είχε τη δική του ταυτότητα και είχε κατορθώσει να έχει και τις δικές του επιτυχίες.

Κορυφαία όλων, αναμφίβολα, ήταν το πρωτάθλημα που κατέκτησε στην Κύπρο το 2007. Ο ΑΠΟΕΛ εμπιστεύτηκε τον Μαρίνο Ουζουνίδη όταν ήταν 38 ετών και δεν είχε την παραμικρή εμπειρία ως πρώτος προπονητής από πρωταθλητισμό. Τα κατάφερε και με το παραπάνω, αναγκάζοντας όσους είχαν αμφισβητήσει την επιλογή του «θρύλου» να αναθεωρήσουν και να τον παραδεχτούν. Δεν ισχύει το ίδιο, όμως, και με κάποιους παίκτες του, οι οποίοι μετά την παραίτηση του Ουζουνίδη στις 6 Ιανουαρίου του 2008, βρήκαν την ευκαιρία να μιλήσουν εναντίον του. Ο Μιχάλης Μορφής ήταν ένας εξ αυτών.

«Δεν έγινε καλή διαχείριση του τίτλου που κατακτήσαμε, ο προγραμματισμός την προηγούμενη χρονιά άργησε να ολοκληρωθεί, έφυγαν ποδοσφαιριστές που δεν έπρεπε να φύγουν και από κάποιο σημείο και μετά χάθηκε η πειθαρχία εντός του αγωνιστικού χώρου. Με τον Μαρίνο Ουζουνίδη υπήρξαμε και συμπαίκτες, μαζί του κατάκτησα πρωτάθλημα και ως συμπαίκτης και ως παίκτης του κι ενώ σε κάποια πράγματα με βοήθησε, σε κάποια άλλα εξίσου σημαντικά δεν μου συμπεριφέρθηκε όπως έπρεπε».

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν απάντησε ποτέ. Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια για να αποκαλύψει σε συνέντευξή του πως έφυγε από την Κύπρο επειδή «ξύπνησα ένα πρωί, δεν αισθανόμουν καλά και είπα γεια» και στην πορεία ωρίμασε αρκετά για να μπορεί να διαχειριστεί τις πιο… ακραίες, ελληνικές καταστάσεις! Άρχισε να αντιλαμβάνεται πως δεν αρκεί να θέλεις, αλλά πρέπει και να μπορείς και πως για να γίνεις σαν τον Πέπε Γκουαρντιόλα θα πρέπει να έχεις και έναν Λιονέλ Μέσι.

«Ποιος δε θα ήθελε να παίζει το σύστημα της Μπαρτσελόνα. Διαθέτουμε όμως τους παίκτες για κάτι τέτοιο;», ήταν το ρητορικό του ερώτημα σε μια άκρως ποδοσφαιρική συνέντευξη, στην οποία ξεκαθάρισε πως «οι παίκτες κάνουν τον προπονητή και ο προπονητής κάνει την ομάδα». Δείξε μου, λοιπόν, την ομάδα σου να σου πω ποιος είσαι.

Κραταιά… επαρχία!

Το αίσθημα του αδικημένου ή έστω του υποτιμημένου φαίνεται πως τον ακολουθεί στις περισσότερες εκφάνσεις της επαγγελματικής του υπόστασης. Άλλοτε ήταν η κούρσα του Γιώργου Δώνη, άλλοτε η ομάδα του Γιώργου Δώνη ή άλλοτε η «ταμπέλα» της μεγάλης ομάδας. «Είναι η ΑΕΛ μικρή ομάδα; Ο Πανιώνιος είναι μικρή ομάδα; Ο Ηρακλής;», ξέσπασε το καλοκαίρι όταν του υπενθύμισε δημοσιογράφος πως ακόμα δεν έχει πάρει τη σπουδαία ευκαιρία της καριέρας του. «Θέλω να κάνω τη δουλειά μου, να ευχαριστιέμαι αυτό που κάνω και αν κάποια στιγμή έρθει η ώρα, καλώς να έρθει. Αισθάνομαι, όμως, τυχερός για τις ομάδες στις οποίες έχω δουλέψει. Πείτε μου άλλον Έλληνα προπονητή που έχει βγάλει τρεις επαρχιακές ομάδες στην πρώτη εξάδα… Δεν ασχολείται κανείς».

Η αλήθεια να λέγεται. Ή έστω να καταγράφεται. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ανέλαβε την Λάρισα το 2008 και την οδήγησε στην πέμπτη θέση και στην Ευρώπη. Ανάγκασε τον Κώστα Πηλαδάκη να του ανανεώσει το συμβόλαιο άρον-άρον και να υπογράψει μαζί του τον Μάιο του 2009 κλειστή διετή επέκταση. Όταν έφυγε τον Φεβρουάριο του 2010, η ΑΕΛ τον αποχαιρετούσε με μια ανακοίνωση που είναι χαρακτηριστικότερη οποιουδήποτε επαίνου.

«Επί ημερών του Μαρίνου Ουζουνίδη η ΑΕΛ κατέγραψε το καλύτερο αήττητο σερί της ιστορίας της (13 αγώνες), ολοκληρώνοντας μια από τις πιο επιτυχημένες της χρονιές με 5η θέση, είσοδο στα πλέι οφ και εξασφάλιση της συμμετοχής στο UEFA Europa League. Ολοκλήρωσε τη θητεία του μετά από δύο σεζόν, έχοντας οδηγήσει την ομάδα μας συνολικά σε 19 νίκες, 21 ισοπαλίες και 24 ήττες σε όλες τις διοργανώσεις».

Μετά τη Λάρισα ακολούθησε ο Ηρακλής, την τεχνική ηγεσία του οποίου ανέλαβε εκτάκτως τον Αύγουστο κατόπιν της παραίτησης του Γιόσεπ Μπουμπένκο. Μετά από τρεις αγωνιστικές ήταν στην κορυφή, μετά από 13 στα τάρταρα και μοιραία παραιτήθηκε την 1η Φεβρουαρίου. Ακολούθησε η Ξάνθη και τα πήγαινε-έλα με τον Χρήστο Πανόπουλο. Μια σχέση που έμοιαζε μοιραία, αλλά είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι οποιοσδήποτε θα φανταζόταν.

«Ήταν ένας από τους καλύτερους. Έχω πολύ καλές σχέσεις μαζί του, είναι σωστός παράγοντας. Δεν έχει βέβαια κανείς το αλάθητο, εμένα πάντως με εμπιστεύτηκε, έστω και αν με… ξεκούρασε κάνα-δυο μήνες», δήλωνε για τον ιδιοκτήτη της Ξάνθης, που τον προσέλαβε, τον απόλυσε, τον επαναπροσέλαβε, τον εξέθεσε με ανακοίνωση, αλλά γενικά τον αγαπούσε! «Είναι μεγάλη ντροπή, πρώτα για τον προπονητή και εν συνεχεία για τους ποδοσφαιριστές να παρουσιάζουν την εικόνα που παρουσίασαν σήμερα (χθες) απέναντι στην ομάδα της Κέρκυρας. Την ίδια εικόνα, για να μην κοροϊδευόμαστε, παρουσίασαν και στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, την ίδια κακή εικόνα παρουσίασαν και στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, με εξαίρεση ένα 25λεπτο. Δυστυχώς κάποιοι στην SKODA ΞΑΝΘΗ πιστεύουν ότι η ομάδα αγωνίζεται στο Ισπανικό Πρωτάθλημα και όχι μόνον αυτό, αλλά ότι κάθε Κυριακή παίζουν με την Μπαρτσελόνα. (Υ.Γ. Προπονητής και παίχτες, σταματήστε επί τέλους να είστε «LOSERS». Ήμαρτον. Φτάνει πιά!)».

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν δίστασε να του απαντήσει τότε. Γενικότερα είναι ένας άνθρωπος που δεν βγάζει δισταγμό στις δηλώσεις του, κάτι που αποδείχθηκε και πριν μερικούς μήνες, όταν δημόσια είχε τοποθετηθεί υπέρ του Τάσου Μπακασέτα. «Αυτές οι ανακοινώσεις ποτέ δεν κάνουν καλό, δεν είναι κάτι που αρέσει σε κάποιον. Από εκεί και πέρα δεν μπορεί να του απαγορεύσει κανένας να εκφράζεται και να λέει αυτά που θέλει. Εμείς μέσα στα αποδυτήρια κρατάμε καλά τις σχέσεις μεταξύ μας και συνεχίζουμε τη δουλειά μας», ήταν η απάντησή του τότε, ενώ για το τετράμηνο Σεπτέμβριος 2012-Δεκέμβριος 2012, όταν έφυγε για να έρθει ο Νίκος Κωστένογλου και γύρισε για να αντικαταστήσει τον ίδιο, έλεγε γλαφυρά.

«Μόνο στην Ιταλία –εκτός από την Ελλάδα- συμβαίνουν αυτά. Ποτέ δεν ξέρουμε τι συμβαίνει στη ζωή και τον αθλητισμό. Ήταν ξαφνικό για όλους μας, δεν το περίμενα.

Συζητήσαμε με τον κ. Πανόπουλο, συμφωνήσαμε σε κάποια πράγματα. Είμαι επαγγελματίας, όμως την ομάδα την αγαπάω πολύ και τη θεωρώ σπίτι μου. Όταν έφυγα, αυτό δεν έγινε άσχημα κι έτσι ήταν πιο εύκολη η απόφαση να επιστρέψω».

Η Ξάνθη τη σεζόν 2011-12 τερμάτισε 11η και την επόμενη πήρε την έκτη θέση, οριακά κάτω από τα πλέι οφ για την Ευρώπη. Ακολούθησε ο Πλατανιάς, τον οποίο ανέλαβε Μάιο και έφυγε μετά από δέκα αγωνιστικές με μόλις μία νίκη και την ίδια σεζόν – τον Ιανουάριο – προσλαμβάνεται στον Εργοτέλη. Η ομάδα του Ηρακλείου θα τερματίσει στην έβδομη θέση με εκπληκτικό δεύτερο γύρο τη στιγμή που στις 17 Ιανουαρίου που ξεκίνησε τη δουλειά του ήταν στην 14η θέση (!!).

Τον Μάιο θα αποφασίσει να αποχωρήσει από τον Εργοτέλη όταν του ανακοινώνεται πως θα υπάρξει μείωση στο μπάτζετ. Η επόμενη δουλειά του θα έρθει και πάλι μεσούσης της περιόδου. Ο Δημήτρης Τερεζόπουλος απομακρύνθηκε από το σύλλογο της Νέας Σμύρνης στις 8 Δεκεμβρίου και την επόμενη μέρα ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε αναλάβει.

Στην πρώτη του σεζόν, ο Πανιώνιος θα παραμείνει σχετικά εύκολα στην κατηγορία (υπήρξαν και οι μηδενισμοί ΟΦΗ και Νίκης Βόλου), όμως το… θαύμα του θα γίνει στη δεύτερη σεζόν.

Από εκεί και πέρα είναι όλα λίγο-πολύ γνωστά, λιγότερο ή περισσότερο αναλυμένα… Η εκπληκτική πορεία του Πανιωνίου, οι φήμες για τον Παναθηναϊκό, η ανανέωση του συμβολαίου του, οι φήμες για τον Ολυμπιακό, η πρόταση και οι συζητήσεις με τους ερυθρολεύκους, η αντίδραση των οπαδών του Πανιωνίου, η απαγόρευση των οπαδών του Ολυμπιακού, η διαμάχη με το σύλλογο της Νέας Σμύρνης, το φιλολογικό ενδιαφέρον της ΑΕΚ και τώρα ξανά ο Παναθηναϊκός. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι εδώ και ένα χρόνο ένα από τα πιο καυτά ονόματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Λογικά, δεν μπορεί να νιώθει πλέον παραμελημένος…

Πηγή: sdna.gr