Παπαγιάννης: «Θέλω να έρθω στην Εθνική το καλοκαίρι»

Αναλυτικά όσα είπε:

Για τον Παναθηναϊκό και τις πρώτες εμπειρίες στους Σακραμέντο Κινγκς: «Ήταν πολύ καλή η περσινή χρονιά για εμένα, με βοήθησε να βρεθώ εδώ. Για την πρώτη χρονιά δεν μπορώ να πω πολλά. Τη δεύτερη σεζόν μπορούσα να πάω στο Κολλέγιο, όμως έμεινα στην Ελλάδα και ίσως ήθελα να κάτω και για μια τρίτη σεζόν. Ευχαριστώ τον σύλλογο. Οι Κινγκς με ήθελαν από την αρχή, ήξερα κι εγώ ότι θα είναι δύσκολα, ήξερα ότι μπορεί να μην παίζω γιατί υπήρχαν πολλοί σέντερ στην ομάδα. Με τον πατέρα μου μιλάω για μπάσκετ, έχω και video στο σπίτι για να βλέπω τους αγώνες και να διορθώνομαι. Πλέον με χειροκροτά, όπως χειροκροτά και τον μικρό μου αδελφό τον Μηνά. Είναι περήφανος και θέλει να μας δει να φτάνουμε όσο πιο ψηλά γίνεται».

Για τον Ολυμπιακό και το Περιστέρι: «Πήγα στα 11. Είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν βρισκόμουν στα Μέγαρα. Είχαν πει στο τέλος του αγώνα ότι με ήθελαν. Πήγα στο παιδικό στη δεύτερη χρονιά μου εκεί. Η βασική αλήθεια είναι ότι δεν πλήρωνε η ομάδα τα μεταφορικά έξοδα, ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι από τα Μέγαρα, ο πατέρας μου έπρεπε να κλείνει το μαγαζί, είχα και φροντιστήρια, δεν ήθελα να αφήσω το σχολείο πίσω. Μας είχαν πει ότι θα βοηθήσουν, δεν το έκαναν και πήγα στο Περιστέρι για να κάνω ατομικές προπονήσεις με τον Δημήτρη Τζιάλλα. Μου είπαν στα 13 μου να πάω στην ανδρική ομάδα το απόγευμα, ήμουν ψαρωμένος, πήρα τα ρούχα μου και μόλις μπήκα στο γήπεδο ήταν λες και με ήξεραν όλοι. Στο τέλος της προπόνησης ο coach Πεδουλάκης μου είπε ότι ήθελε να μείνω εκεί. Στη δεύτερη χρονιά μου στο Περιστέρι, μου είπε ο Πεδουλάκης να πάω μαζί του στον Παναθηναϊκό, όμως ήθελα να μείνω εκεί και να κάνω προπόνηση με τους άνδρες. Μου είχαν πει ότι θα με βοηθήσουν και οικονομικά, δεν έγινε όμως ποτέ αυτό. Εντάξει, με ενδιέφερε κυρίως να είμαι στην ανδρική ομάδα. Ούτε αυτό έγινε, με είχαν στον πάγκο, ερχόταν η ώρα μου μια φορά στις 15 μέρες. Η σεζόν άρχισε τον Αύγουστο και τον Νοέμβριο τα παράτησα. Να είναι καλά ο coach Μανουσέλης, με πήρε τον Μάρτιο, του είπα ότι δεν μπορούσα να πάρω το δελτίο μου και μου έδωσε ραντεβού στις 6 το πρωί στη Βούλα. Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή. Τις άλλες μέρες έκανα προπονήσεις με τον Πρωτέα Βούλας και τις Πέμπτες είχα το κλιμάκιο της Εθνικής». 

Για όσα του έταξαν στα 18 του οι παράγοντες των Κινγκς αναφορικά με τον ρόλο του και για τον ΝτεΜάρκους Κάζινς: «Δεν σκέφτηκα ως νούμερο 13 του Draft. Όλα κρίνονται στην προπόνηση και το παρκέ. Στην αρχή ήταν δύσκολα, το στυλ παιχνιδιού ήταν πολύ διαφορετικό απ’ όσα είχα συνηθίσει στο ΝΒΑ. Προσπαθούσα να παίξω ως Ευρωπαίους. Ήρθα, λοιπόν και είδα τον Κάζινς να παίζει από το “1” έως το “5”. Είναι πάρα πολύ καλός συμπαίκτης. Ακούστηκαν πολλά, όμως δεν ίσχυαν. Τεράστιο ταλέντο. Πλέον έχω αρχίσει να μαθαίνω, δεν υπάρχει θέση “5”. Αν βάλεις πέντε καλάθια στο ποστ, μετά μπορείς να πάρεις και ένα τρίποντο, δεν θα σου πει κανείς τίποτα. Ο Πέτζα κι ο Κώστας Κουφός με βοήθησαν πάρα πολύ. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα έχει κάνει».

Για τον στόχο του για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Θέλω να γίνω ένας ψηλός που θα σουτάρει. Για να καθιερωθώ στο ΝΒΑ… Στόχος μου είναι να είμαι στο rotation την επόμενη χρονιά, υπάρχει πλάνο από την ομάδα που όμως δεν μπορώ να το αποκαλύψω. Ετοιμάζω το κορμί μου, θα παίξω στο Summer League, να έχω υγεία καταρχήν. Ήταν περίεργο που έκανα το ντεμπούτο μου στο Μιλγουόκι, απέναντι στον Γιάννη. Η αλήθεια είναι πως μόνο τότε μιλήσαμε. Είναι ο βασικός σταρ της ομάδας, έχει εξελιχθεί σε All-Star starter και μακάρι να φτάσω κι εγώ σε αυτό το επίπεδο, το θέλω πολύ. Του εύχομαι ολόψυχα να είναι υγιής, είδαμε άλλωστε τι έγινε με τον συμπαίκτη του τον Τζαμπάρι Πάρκερ».

Για τα λεπτά που δεν πήρε στην αρχή της σεζόν: «Υπάρχουν βράδια που δεν κοιμάμαι. Κοιμάμαι αργά, θα κάτσω να δω τον αγώνα το βράδυ, 2-3 το βράδυ και να κοιμηθώ στις 6, μπορεί και καθόλου. Είναι νευρά πολλά κάθε μέρα. Αλλά δεν είναι γιατί δεν παίζω. Θέλω να τους αποδείξω πράγματα, να πιστέψουν σε εμένα. Γι’ αυτό είμαι έτοιμος για την ευκαιρία που θα μου έρθει».

Για την Εθνική Ομάδα και το draft: «Αν συμφωνήσουμε φυσικά και θα έρθω να παίξω. Είμαι στις Εθνικές από 13 ετών. Είναι όνειρο για κάθε αθλητή να παίζει για την Εθνική. Πέρυσι έγινε ένα μπέρδεμα. Δεν περίμενα να γίνει έτσι, είχα χτυπήσει στο δάχτυλο. Ήταν μια φάση στην προπόνηση, πήγα να πιάσω μια πάσα, έρχεται ο Μίρο και χτυπάει το δάχτυλο με την μπάλα. Έσπασε σε τρία σημεία. Μου είπαν ότι έπρεπε να βάλω γύψο και ότι μπορεί να χρειαστώ χειρουργείο, το οποίο ευτυχώς γλίτωσα. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Πήγα στα work out με ένα δάχτυλο που κανονικά δεν έπρεπε να έχω παίξει στα πλέι οφ. Δεν ήταν τελείως έτοιμο. Χάρηκα που έπαιξα στα πλέι οφ. Στην Εθνική δεν μπορούσα να πάω λόγω του Summer League. 

Εγώ θέλω να έρθω να παίξω. Όσο πιο πολλά παιχνίδια παίρνω τόσο το καλύτερο. Μου φάνηκε περίεργο πέρυσι που δεν έπαιξα σε μια Εθνική Ομάδα ύστερα από τόσα χρόνια».

Για το τι δώρο έκανε στους δικούς του με τα πρώτα χρήματα που πήρε: «Δεν έκανα κανένα δώρο την πρώτη μέρα, απλώς πήγαμε για ένα φαγητό με τους γονείς μου. Κοιτάω πάντα τη δόξα, θέλω να πάρω βραβεία. Δεν μου άρεσε ποτέ να μιλάω για τα χρήματα. Είναι εδώ για εσένα ο Βλάντε και ο Πέτζα. Κοιτάς να τους φτάσεις και να τους ξεπεράσεις αν γίνεται».

Για το 40% που κρατείται από τους μισθούς των ΝΒΑers: «Αυτό ήταν τελείως τρελό. Πήραμε το τσεκ, είδαμε το νούμερο, πήγα την επόμενη μέρα και έλειπαν όλα. Αν πας να υπογράψεις δεύτερο συμβόλαιο δεν μπορείς να σκέφτεσαι το 40% που παίρνει η τράπεζα. Δεν σκέφτομαι το οικονομικό κομμάτι, θέλω να παίξω πάρα πολύ. Θα το σκεφτούμε την 3η χρονιά αυτό. Το salary cap ανεβαίνει κάθε μέρα».

Για τον Βλάντε Ντίβατς: «Έρχεται όταν με βλέπει, να μου δείξει κινήσεις. Με παρακολουθεί συνέχεια. Μου δείχνει τα λάθη μου και τι θα πρέπει να κάνω για να βοηθήσω το παιχνίδι μου».

Για τον προπονητή του, Ντέιβιντ Γέργκερ: «Μας μιλάει κάθε μέρα, όπως και οι συνεργάτες του. Είναι μια ομάδα με πολύ καλό κλίμα».

Για την ζωή στο Σακραμέντο: «Ήμουν και στα 16 στις ΗΠΑ, έχω συνηθίσει κάπως. Στην αρχή στο Σακραμέντο ήταν δύσκολα. Δεν έχει τη ζωή που έχει η Αθήνα. Είναι μια πόλη ήσυχη. Για να καταλάβετε Δευτέρα – Πέμπτη τα εστιατόρια κλείνουν την κουζίνα στις 22:00. Έχει αλλάξει η ζωή μου και οι συνήθειές μου. Πέρυσι πήγαινα νωρίς στο γήπεδο, φέτος πηγαίνω ακόμα πιο νωρίς. Η ζωή μου έχει αλλάξει. Έχω συνηθίσει πια».

Για τους υπόλοιπους ταλαντούχους Ευρωπαίους: «Είναι παιδιά που τα βλέπουμε σε κάθε Ευρωπαϊκό. Είδα πριν από κάποιες μέρες τον Ζίζιτς στην Νταρουσάφακα, παίζει καλά εκεί. Συγκρίνω τον εαυτό μου. Πού ήμουν, πού είμαι, πού θα είμαι. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Παίζαμε κάθε καλοκαίρι. Είμαι ευχαριστημένος που βρίσκομαι στο ΝΒΑ ενώ τα παιδιά αυτά είναι στην Ευρώπη. Από ό,τι φαίνεται και ο Ζίζιτς του χρόνου θα είναι εδώ».

Για το ίνδαλμά του: «Παίκτη ή ψηλό; Έχει διαφορά. Παίκτη θα έλεγα τον Λεμπρόν Τζέιμς. Είμαι μεγάλος θαυμαστής του. Ήταν από τους πρώτους που έβλεπα να παίζω. Από ψηλούς Τιμ Ντάνκαν και Πάου Γκασόλ, μέχρι που βγήκε ο Μαρκ».

Για το «μότο» του: «Έχουμε πάρα πολλά! Θα πω το βασικό. Όσες δυσκολίες και αν περάσεις δεν πρέπει να αφήσεις το όνειρό σου. Αν αφήσω εγώ τώρα το μπάσκετ δεν θα κάνω κάτι άλλο. Με αυτό ζω, με αυτό ξυπνάω».

Για το τι δουλειά θα έκανε αν δεν ήταν παίκτης: «Δεν θα γινόμουν προπονητής. Νομίζω θα γινόμουν μάνατζερ. Βλέπω τον μάνατζέρ μου, τον Μάριο Ολύμπιο όλη μέρα με ένα τηλέφωνο στο χέρι. Μου αρέσει. Αν λέγαμε κάτι εκτός σπορ… Δικηγόρος μάλλον».

Για το αν πρέπει να απογαλακτιστεί: «Δεν μπορεί κανείς να μου το πει αυτό. Αυτά τα λένε παιδιά που ζουν στην Αθήνα με τους δικούς τους».

Για όσους τον πιστεύουν: «Τους ευχαριστώ. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Ελπίζω να τα πούμε με την Εθνική στην Φινλανδία».