Η θυσία, το τυράκι και η… φάκα του αρχιτέκτονα Ουζουνίδη

​Ο Παναθηναϊκός ήταν πανάξιος νικητής στον πρώτο ημιτελικό απέναντι στον ΠΑΟΚ το βράδυ της Τετάρτης στη Λεωφόρο, βάζοντας στέρεες βάσεις για την πολυπόθητη πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και πιστοποιώντας ταυτόχρονα ότι όταν παρατάσσεται πλήρης δεν έχει να φοβηθεί κανέναν εγχώριο ανταγωνιστή του.

Είχε φροντίσει να το δείξει, άλλωστε, περίτρανα στα απανωτά νικηφόρα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα και απλώς την Τετάρτη το εμπέδωσαν προφανώς και οι τελευταίοι αμφισβητίες του.

Υπό αυτήν την έννοια δεν υπήρχε κανένα αγωνιστικό ρίσκο από τον Ουζουνίδη στη «θυσία» που έκανε στο ματς της Τούμπας, παρά μόνο ζήτημα εντυπώσεων (παρεμπιπτόντως άλλος στη θέση του μπορεί να φοβόταν τυχόν κράξιμο και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις μίας βαριάς ήττας και να εφάρμοζε άλλη «πολιτική»), διότι επί της ουσίας δεν διακυβεύονταν κάτι στο ματς του πρωταθλήματος.

Η επιλογή του να παρατάξει εννέα αναπληρωματικούς στην Τούμπα και να διατηρήσει «φρέσκια» την ομάδα στον (απολύτως φυσιολογικά) «κυκλωμένο» και άκρως καθοριστικό πρώτο ημιτελικό, ήταν η αυτονόητη.

Ειδικότερα από τη στιγμή που η… δεύτερη ενδεκάδα απέχει έτη φωτός από την πρώτη.

Οσοι δεν το έβλεπαν ήταν μάλλον επειδή κοίταζαν το τυράκι αλλά δεν έβλεπαν τη φάκα που είχε στήσει ο προπονητής του Παναθηναϊκού, ο οποίος δικαιώθηκε πανηγυρικά τόσο εκ της εικόνας όσο και εκ του αποτελέσματος.

Η μεν εικόνα είχε τον Παναθηναϊκό απόλυτο κυρίαρχο, άριστα διαβασμένο και «φρέσκο» στα τρεξίματά του, να ολοκληρώνει το ματς με 8 τελικές προς την εστία έναντι μηδενός (0) του ΠΑΟΚ.

Το δε αποτέλεσμα ήταν από τα καλύτερα δυνατά για το τριφύλλι, καθώς διατηρήθηκε ανέπαφη η εστία του (παρατηρητή) Βλαχοδήμου και η νίκη του ήταν «καθαρή» και με διαφορά δύο τερμάτων.

Ο Ουζουνίδης είναι συνεπώς ο άνθρωπος στον οποίο αξίζει να πιστωθεί το πρώτο βήμα για την πρόκριση στον τελικό (πέραν φυσικά της εντυπωσιακής και αδιαμφισβήτητης μεταμόρφωσης του Παναθηναϊκού επί των ημερών του).

Εκτός των άλλων έκανε «ματ» και από τον πράσινο πάγκο. Σε όλους τους τομείς…

Ψυχολογικά κατάφερε να μετατρέψει μία βαριά ήττα σε πρόκληση και ζήτημα εγωισμού, δίνοντας έξτρα κίνητρο στα αποδυτήρια μετά το 3-0 της Τούμπας, ενώ σε επίπεδο αγωνιστικής προετοιμασίας πήρε άριστα, εγκλωβίζοντας όλα τα μεσοεπιθετικά ατού του ΠΑΟΚ (Ενρίκε, Κάμπος, Ουάρντα) και θωρακίζοντας τακτικά/ανασταλτικά την ομάδα από τους όποιους κινδύνους.

Αψεγάδιαστη ήταν επίσης και η προετοιμασία του στον τομέα των στατικών φάσεων, τόσο ανασταλτικά (ο «δικέφαλος» στην Τούμπα έκανε «πάρτι» αλλά στη Λεωφόρο ήταν ακίνδυνος) όσο και δημιουργικά (χαρακτηριστική η κομπίνα του Εμποκού να στρώνει συρτά τη μπάλα στον Κλωναρίδη στο πρώτο και στον Μπεργκ στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ και το πρώτο γκολ ξεκίνησε από συρτή εκτέλεση κόρνερ προς τον Βιγιαφάνιες).

Οσον αφορά το κοουτσάρισμά του και μόνο το γεγονός ότι στο 75′ με το σκορ στο 1-0 αποφάσισε να ρίξει στη μάχη τον Λέτο κυνηγώντας το δεύτερο γκολ (αντί να σκεφτεί τακτικά να διατηρήσει π.χ. τα κεκτημένα), με τον Αργεντινό μάλιστα να αναδεικνύεται σε «χρυσή αλλαγή», βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα, αρκεί από μόνο του για να καταδείξει το άψογο της διαχείρισης και το εύρος της συνεισφοράς του στη χθεσινή νίκη.

Εάν δε ο Παναθηναϊκός καταφέρει να κατακτήσει την κούπα, τότε θα μιλάμε για προσωπικό επίτευγμα του Ουζουνίδη που όμοιό του δύσκολα συναντά κανείς στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, ιδίως εάν συνυπολογίσει κανείς και ότι πήρε την ομάδα σχεδόν…. αποκλεισμένη από το Κύπελλο, πριν τη νίκη-ανατροπή στη Ριζούπολη επί του Απόλλωνα.

Σε επίπεδο παικτών, ουδείς υστέρησε με εξαίρεση τον εκτός κλίματος Εμποκού του πρώτου ημιχρόνου, αν και ο Αφρικανός στο δεύτερο ωστόσο ανέβασε κι αυτός στροφές και έκανε αισθητή την παρουσία του, με τον Ζέκα να είναι καθοριστικός στην έκβαση της (νικηφόρας) μάχης στο νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής, τον Μολέδο απροσπέλαστο στα μετόπισθεν (και σκόρερ του πρώτο καθοριστικού γκολ) και τον Βιγιαφάνιες να δημιουργεί τρικυμία με τις εμπνεύσεις του στην αμυντική γραμμή του «δικέφαλου».

Κορυφαίοι όλων ωστόσο υπήρξαν οι δύο «τρελοί» Σουηδοί της ομάδας. Ο σεσημασμένος, γνωστός και μη εξαιρετέος Μάρκους Μπεργκ, που μπορεί να μην σκόραρε αλλά σέρβιρε και τα δύο γκολ του Παναθηναϊκού στο πιάτο σε Μολέδο και (ειδικά τον) Λέτο, ενώ έκανε άνω-κάτω την άμυνα του ΠΑΟΚ κάθε φορά που είχε τη μπάλα στην κατοχή του, πιστοποιώντας για πολλοστή φορά την τεράστια κλάση του.

Και ο έτερος Σουηδός και μεγάλη αποκάλυψη του ημιτελικού της Λεωφόρου, ο Νίκλας Χουλτ που θύμιζε… Μάρκους Μινχ όταν έβαζε το «τούρμπο» και έβγαινε ως έξτρα παίκτης στο αμυντικό τρίτο του αντιπάλου από την αριστερή πλευρά, πραγματοποιώντας μακράν την καλύτερή του εμφάνιση από την ημέρα που φόρεσε την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος.

Ο Χουλτ, εκτός των άλλων, ήταν και απροσπέλαστος ανασταλτικά, έχοντας έναν από τους δυσκολότερους/ποιοτικότερους παίκτες του ΠΑΟΚ να αντιμετωπίσει στο ένας εναντίον ενός, τον Πέδρο Ενρίκε, τον οποίο… έκανε αλλαγή, μιας και υπήρξε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα.

Η πρόκριση στον τελικό δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί για τον Παναθηναϊκό και στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζεις, πλην όμως ένα γκολ στην Τούμπα είναι δεδομένο ότι θα απλοποιήσει τα πράγματα και θα βάλει τη σφραγίδα στη σεμνή τελετή.

Υ.Γ. Τον ΠΑΟΚ τον περίμενα πιο ανταγωνιστικό στη Λεωφόρο. Τακτικά κοίταξε περισσότερο να αμυνθεί και να μην αφήσει χώρους στον Παναθηναϊκό να βγει στο επιθετικό τρανζίσιον, αλλά με τον τρόπο αυτόν περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο και μη έχοντας δημιουργία από τα 6άρια του ήταν παντελώς ακίνδυνος.

Εξακολουθεί, φυσικά, να διαθέτει ανταγωνιστική ομάδα, (έχει αποδείξει ότι) «μεταμορφώνεται» μέσα στην Τούμπα και η δύναμή του ποδοσφαιρικά είναι -παρά το πλήγμα της αποχώρησης Ροντρίγκεζ- τα «φτερά» του ή πιο σωστά η τριπλέτα του στο επιθετικό τρίτο.

Σε επίπεδο 11άδας -παρότι διαθέτει έναν από τους καλύτερους δεξιούς μπακ στο πρωτάθλημα, τον Μάτος- έχει αδυναμίες στην άμυνα (πρωτίστως στη θέση του αριστερού μπακ και δεν διαθέτει στόπερ με προσωπικότητα). Προφανώς θα είναι πιο επικίνδυνος στο επιθετικό του τρίτο με 9άρι τον Πρίγιοβιτς.

Ο Παναθηναϊκός είναι σαφώς το φαβορί και πρωτίστως πρέπει να αγωνιστεί επιθετικά, για τη νίκη και με βασικό μέλημα να σκοράρει.

Σε επίπεδο 11άδας το τριφύλλι (απ)έδειξε στα πρόσφατα ντέρμπι που έπαιξε πλήρης (Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) ότι έχει τις λιγότερες αδυναμίες.

Για τη δε ρεβάνς έχει και τη δυνατότητα να κάνει ροτέισον και να κρατήσει φρέσκια την βασική του ενδεκάδα, η οποία σε επίπεδο συνοχής, προσώπων και αυτοματισμών μεσοεπιθετικά, προεξέχοντος του Μάρκους Μπεργκ, έχει τη μεγαλύτερη ευχέρεια να σκοράρει από κάθε άλλη στη χώρα αυτή τη στιγμή.

Πηγή: sdna.gr