Το www.pagenews.gr είδε και γράφει για το “Εθεάθην Μισός”

Γράφει η Έπη Τρίμη

Εθεάθην Μισός: Πρόκειται για σκόρπια ποιήματα που γράφτηκαν μέσα στο διάστημα 6 χρόνων και με ετερόκλητη θεματολογία, οπότε όπως είπε κι ο Γιάννη Κωσταρής μάς απασχόλησε πολύ το πώς θα μπορούσαμε να τα ενοποιήσουμε και να φτιάξουμε έναν κεντρικό νοηματικό άξονα ώστε η παράσταση να έχει συνοχή και ροή. Με άξονα ποιήματα της συλλογής τα οποία συνδιαλέγονται με σκηνικές δράσεις και μελωδίες, ο ποιητικός λόγος μετατρέπεται σε θεατρική πράξη. Έτσι, στήθηκε μία παράσταση όπου ο βιωματικός, αφηγηματικός λόγος εναλλάσσεται με ποιήματα της συλλογής, μουσικά τοπία και δράσεις, επιχειρώντας να φωτίσει τη συναισθηματική και νοητική διαδρομή του δημιουργού και την επίδραση της τέχνης στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Μια δημοσιογράφος κι ένας συγγραφέας, που είναι και δεν είναι οι εαυτοί τους, αναπτύσσουν έναν γόνιμο διάλογο επί σκηνής, όπου ο ρεαλισμός εναλλάσσεται με το σουρεαλισμό, η κυριολεξία με το σαρκασμό και ο λυρισμός με τη δραματικότητα, προσπαθώντας να διερευνήσουν βασικά αρχετυπικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, καθώς και θέματα που μας απασχολούν στο τώρα.

Κριτική:

«Γιατί εθεάθην μισός; Και πώς γίνεται να κυκλοφορείς άμα είσαι μισός; Και ποιος είναι ολόκληρος για να δει αυτόν που είναι μισός; Και αν κάποιος είναι μισός, πώς γίνεται να δει αυτόν που δεν είναι ολόκληρος;»

Σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Σιόβα, ο ίδιος ο ποιητής μεταφέρει μαζί της στην σκηνή του θεατροχώρου Zp87, ποιήματα της συλλογής του «Εθεάθην μισός», μελοποιημένα από τον Μιχάλη Καλογεράκη.

Όταν η ποίηση συναντά την μουσική μπορούν να δημιουργηθούν αριστουργήματα. Παρακολουθώντας την παράσταση με την οπτικοποιημένη ποίηση του Γιάννη Κωσταρή ο ποιητικός λόγος μετατρέπεται σε θεατρικό έργο. Μουσική δεν υπάρχει και δεν χρειάζεται γιατί αυτό τον ρόλο αναλαμβάνει να παίξει η ίδια του η φωνή, με κορυφαίες τις στιγμές που ερμηνεύει ένα νανούρισμα, ένα αισθαντικό ανατολίτικο τραγούδι και έναν βυζαντινό ψαλμό.

Δεν πρόκειται για μια απλή απαγγελία ποιημάτων, ούτε είναι ένας μονόλογος, γιατί σε αυτήν την παράσταση έχουμε παρουσίαση του ποιητικού λόγου μέσα από ένα λειτουργικό σκηνοθετικό πλαίσιο. Έτσι η ποίηση αποκτά την ελευθερία που σε κάνει να μεταβαίνεις εύκολα σε μυστικές περιοχές της ψυχής σου, είτε αυτές είναι ιδεολογικές, είτε ψυχαναλυτικές, είτε ακόμα να σχετίζονται με μνήμες από την παιδική ηλικία. Ο θεατής ερμηνεύει πλέον με την δική του κρίση τις καταστάσεις, τα διλλήματα-νοήματα, τα ερωτήματα και τις απαντήσεις.

Το συγκεκριμένο δρώμενο σίγουρα δεν είναι εύπεπτο. Είναι ψυχαγωγικό. Τιμά κατά 100 % το νόημα της λέξης ακόμα και για εκείνους τους θεατές που δεν είναι μυημένοι στον ποιητικό λόγο. Η αρμονία και η μουσικότητα των ήχων των λέξεων, ο τρόπος που ερμηνεύονται, σε χαλαρώνουν και σε ταξιδεύουν. Η Τέχνη σ’ εξυψώνει.

"Μ’ άφηνες να φεύγωμες στους κήπους να χάνομαιστα δέντρα να χιμίζω με μανίακαι να χοροπηδώπάνω στα καταριγμένα μήλακι ύστεραπάλι να φεύγωνα φεύγω για όπουκι συμόνο με κοίταζεςκαι δε μιλούσεςαγάπη ήταν ή περιφρόνηση

Εθεάθην μισός Πανεπιστημίου γωνίαμε τις τσέπες γεμάτες μισοφαγωμένα μήλα"

Ταυτότητα της παράστασης:

Ποίηση, κείμενα: Γιάννης Κωσταρής

Μελοποίηση ποιημάτων: Μιχάλης Καλογεράκης

Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Πολιτάκης

Δραματουργική σύνθεση, σκηνοθεσία, ερμηνεία: Βαλεντίνη Σιόβα, Γιάννης Κωσταρής

Φωτογραφίες, αφίσα, teaser: Πάτροκλος Σκαφίδας

Φωτογραφίες παράστασης: Πάνος Καραδήμας

Παραγωγή: Zp87

Παραστάσεις: Σάββατο 27 Ιανουαρίου, 3 & 10 Φεβρουαρίου στις 21:00

Είσοδος Ελεύθερη, Διάρκεια: 60 λεπτά