Το “Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου”

Το "Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου".

Λίγα λόγια για το βιβλίο 

Ένας νεαρός εφημέριος, που μόλις έχει διοριστεί σε ένα μικρό χωριό της Γαλλίας, συνηθίζει να κρατάει αναλυτικό ημερολόγιο για καθετί που του συμβαίνει. Ο ανώνυμος συγγραφέας είναι άπειρος, θύμα της αφέλειας και του αδύναμου χαρακτήρα του και νιώθει ότι δεν κατορθώνει σχεδόν ποτέ να πράξει το σωστό, παρά τον θερμό ζήλο και την ένταση της πίστης του. Επιπλέον, αισθάνεται ότι απειλείται από ισχυρούς εχθρούς: από τον κυνισμό της αριστοκρατίας, την αδιαντροπιά μιας νεαρής γυναίκας, την απόλυτη φτώχεια του. Το μόνο που μπορεί να αντιτάξει σε όλα αυτά είναι η πηγαία αγάπη του και η ελπίδα του στη χάρη του Θεού. Ο εφημέριος είναι η εικόνα της ταπείνωσης, της θυσίας, του μαρτυρίου.

Το «Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημερίου» θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά έργα της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Το 1936 τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο Ρομπέρ Μπρεσόν το μετέφερε στον κινηματογράφο σε μια ταινία που του χάρισε διεθνή αναγνώριση και σήμερα θεωρείται κλασική στο είδος της. Η νέα έκδοση συνοδεύεται από πρόλογο, αναλυτικό χρονολόγιο και εκτενείς σημειώσεις από τη γαλλική έκδοση της Pleiade. Το επίμετρο έχει γράψει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης. 

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

«Η ενορία μου είναι μια ενορία σαν όλες τις άλλες. Όλες οι ενορίες μοιάζουν μεταξύ τους. ΟΙ σημερινές ενορίες, εννοείται. Το έλεγα χθες στον κύριο εφημέριο του Νόρενφοντ: το καλό και το κακό μάλλον βρίσκονται σε ισορροπία στις ενορίες, μόνο που το κέντρο βάρους είναι τοποθετημένο χαμηλά, πολύ χαμηλά. Ή, αν προτιμάτε, το καλό και το κακό επικάθονται το ένα πάνω από το άλλο δίχως να αναμειγνύονται, σαν δυο υγρά διαφορετικής πυκνότητας. Ο κύριος εφημέριος με κορόιδεψε κατά πρόσωπο. Είναι καλός ιερέας, πολύ καλοπροαίρετος, πολύ πατρικός, στην αρχιεπισκοπή μάλιστα θεωρούν ότι διαθέτει φιλελεύθερο πνεύμα, κάπως επικίνδυνο. Οι παραδοξολογίες του είναι η χαρά των ιερέων και τις υπογραμμίζει μ’ ένα βλέμμα που θα ήθελε να δείχνει έντονο αλλά εγώ το βρίσκω τελικά τόσο φθαρμένο, τόσο κουρασμένο, που με κάνει να θέλω να κλάψω. 

Η ενορία μου κατατρώγεται από την πλήξη, αυτή είναι η λέξη που ταιριάζει. Όπως τόσες και τόσες ενορίες! Η πλήξη τις αφανίζει μπροστά στα μάτια μας και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Κάποια μέρα ίσως να μολυνθούμε κι εμείς, να ανακαλύψουμε μέσα μας αυτό τον καρκίνο. Μπορεί αν ζήσει κανείς πολύ καιρό με ετούτη την αρρώστια». 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα 

O Γάλλος συγγραφέας Ζορζ Μπερνανός σπούδασε Νομική και Φιλολογία και ξεκίνησε ως δημοσιογράφος σε φιλοβασιλική εφημερίδα. Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, μια εμπειρία που τον σημάδεψε δια βίου, παντρεύτηκε μια απόγονο της Ζαν ντ’ Αρκ κι απέκτησε έξι παιδιά. Το 1930, ήδη διάσημος συγγραφέας των μυθιστορημάτων «Sous le soleil de Satan» (1926) και "La Joie" (βραβείο Femina 1929), διέκοψε τις σχέσεις του με την άκρα δεξιά και απέρριψε πολλές από τις πολιτικές, λογοτεχνικές και κοινωνιολογικές θέσεις του. Μέσα από τα πολιτικά του άρθρα, άσκησε κριτική κατά του κομφορμισμού των καθολικών κύκλων και υπερασπίστηκε τους Ισπανούς Δημοκρατικούς κατά του Φράνκο. Σ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου βρισκόταν στην Βραζιλία και αρθρογραφούσε κατά της κυβέρνησης δωσίλογων του Βισύ. Πήρε θέση υπέρ του Ντε Γκωλ και επέστρεψε στη Γαλλία το 1945 μετά από δική του παράκληση. Ο Μπερνανός αρνήθηκε δύο φορές το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής καθώς κι την είσοδό του στη Γαλλική Ακαδημία επειδή ήθελε να διατηρήσει την ανεξαρτησία του ως συγγραφέας. Πέθανε από καρκίνο το 1948.

ΤΙΤΛΟΣ: Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:George Bernanos ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ιφιγένεια Μποτουροπούλου ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Σταύρος Ζουμπουλάκης Εκδόσεις Πόλις Σελ.: 510 Τιμή:17,70 €.