Καταλονία: Δικαιούται την ανεξαρτησία της σύμφωνα με την σύμβαση του Μοντεβιδέο

Η Καταλονία μάχεται εδώ και αρκετό καιρό να διεκδικήσει αυτό που της αρμόζει.

Η 1 η του περασμένου Οκτώβρη θα αποτελέσει την ημέρα που θα γραφτεί με κεφαλαία γράμματα στην μνήμη κάθε Καταλανού. Το δημοψήφισμα είναι πλέον γεγονός. Συντριπτική νίκη υπέρ του «Ναι» , με το 90% της Καταλονίας να ψηφίζει υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής από την υπόλοιπη Ισπανία.

Η συμμετοχή αγγίζει το 42% , ποσοστό που θα μπορούσε να ήταν αρκετά μεγαλύτερο εάν η Ισπανική κυβέρνηση δεν είχε διενεργήσει το δημοψήφισμα κάτω από συνθήκες ωμής βίας και τρομοκρατίας, γεγονός που φανερώνεται και από τους 884 τραυματίες που υπήρξαν.

Η τοπική κυβέρνηση εκτιμά πως χάθηκε ένα ποσοστό που αναλογεί περίπου στον αριθμό των 770.000 ψήφων.

Σύμφωνα με τη σύμβαση του Μοντεβίδεο, η οποία κατοχυρώθηκε στην Ουρουγουάη το 1933, διαπιστώθηκαν τέσσερα βασικά κριτήρια για την ύπαρξη ενός κράτους, στο πλαίσιο του εθιμικού διεθνούς δικαίου που ίσχυε μέχρι τότε.

• Αρχικό κριτήριο ήταν αυτό του μόνιμου πληθυσμού. Ο αριθμός του πληθυσμού της Ισπανίας ανέρχεται στα 46,56 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 7,523 εκατομμύρια είναι μόνιμοι κάτοικοι της Καταλονίας, γεγονός που την κάνει να πληροί το πρώτο κριτήριο της σύμβασης.
• Συνεχίζοντας, εντοπίζουμε το κριτήριο της καθορισμένης εδαφικής επικράτειας. Το Καταλανικό έδαφος καλύπτει 32.114 τ.χ. στο βορειοανατολικό άκρο της Ισπανίας και συνορεύει βόρεια με τη Γαλλία και την Ανδόρρα. Περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του πρώην Πριγκιπάτου της Καταλονίας, το βόρειο τμήμα του οποίου ανήκει από στη χώρα της Γαλλία από το 1659. Διοικητικά χωρίζεται σε τέσσερις επαρχίες που έχουν ως πρωτεύουσες τις τέσσερις μεγαλύτερές της πόλεις: Βαρκελώνης, Λιέιδα, Ζιρόνα και Ταραγόνα.
• Τρίτο κριτήριο αυτό, της κυβέρνησης. Η Κυβέρνηση της Καταλονίας είναι ο ιστορικός θεσμός που από τον 13ο αιώνα λειτουργεί ως το κύριο κυβερνητικό σώμα της Καταλονίας. Σήμερα έχει στην κατοχή του σημαντικές αρμοδιότητες σε 33 τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, οι μεταφορές και η πολεοδομία. Ιδιαίτερη σημασία έχει η διατήρηση και εφαρμογή του καταλανικού αστικού δικαίου που δεν ταυτίζεται με αυτό της Ισπανίας. Συνοπτικά η κυβέρνηση της Καταλονίας αποτελείται από το Καταλανικό Κοινοβούλιο (135 βουλευτές) , Τον Πρόεδρο της Καταλονίας και την δημόσια διοίκηση της περιφέρειας.
• Τέλος, η δυνατότητα διακρατικών σχέσεων. Η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας είναι μια από τις πλουσιότερες αλλά και ισχυρότερες περιοχές της Ισπανίας. Εκπροσωπεί το 16% των Ισπανών και παράγει το 20% του πλούτου της χώρας. Ακόμη, η Βαρκελώνη έχει ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια σε θέμα εμπορίου στην Μεσόγειο, τέσσερα διεθνή αεροδρόμια, διαθέτοντας και μια ανταγωνιστική φαρμακευτική βιομηχανία, ενώ γενικότερα οι συνθήκες της ανάπτυξης περαιτέρω διακρατικών σχέσεων είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές .

Σε επίπεδο πολιτισμού, η Καταλωνία έχει τη δική της γλώσσα, τον δικό της «εθνικό» ύμνο, τη δική της σημαία , δημιουργώντας ένα μεγάλο ερώτημα δίπλα από τις δηλώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ .

«Για την ΕΕ τίποτα δεν αλλάζει. Η Ισπανία παραμένει ο μοναδικός μας συνομιλητής» είχε γράψει ο Ντόναλντ Τουσκ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου απευθύνοντας έκκληση στη Μαδρίτη να «προτάξει τη δύναμη των επιχειρημάτων παρά το επιχείρημα της ισχύος» , ενώ ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , είχε επίσης δηλώσει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση «δεν έχει ανάγκη από άλλες ρωγμές, άλλα ρήγματα». Έτσι λοιπόν το ερώτημα που προκύπτει, δεν είναι άλλο από το τι παραπάνω χρειάζεται ένα κράτος για να αναγνωριστεί η ανεξαρτησία του ;

Η διεθνής κοινότητα αθετεί και εθελοτυφλεί μπροστά στην ίδια την πραγματικότητα, αφού λύσεις σε τέτοια καίρια και σημαντικά ζητήματα μπορούν να δοθούν μόνο μέσω της δικιάς της ισχύος. Το γύρισμα της πλάτης στην Καταλονία τόσο το 2014, όσο και το 2017 μόνο αρνητικά μπορεί να αποφέρει στο μέλλον , ενώ η μη δικαιολογημένη και μη τεκμηριωμένη αρνητική στάση προς την ανεξαρτησίας της επιφυλάσσει κινδύνους.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Νίκου Μαρουλίδη εδώ