Βλακεία και επικίνδυνοι φανατισμοί εθνοπατέρων

Όποιος αμφιβάλει ακόμα δεν έχει παρά να δει όσα συνέβησαν στο Κοινοβούλιο τις τελευταίες ώρες. Πλειοδοσία βλακείας και φανατισμών. Και δεν αναφερόμαστε στον βουλευτή Μπαρμπαρούση, γιατί αυτόν αδυνατεί να τον κατατάξει η επιστήμη. Απαιτείται ένας ολόκληρος κλάδος για τη μελέτη των φασιστοειδών στην εποχή μας. Βλέπετε δεν ζούμε ούτε στο μεσοπόλεμο, ούτε στην μετεμφυλιακή εποχή. Ζούμε στην Ελλάδα του 2018.

Και επειδή η ζώσα ιστορική μνήμη έχει εξασθενήσει, θα θυμίσουμε στους εθνοπατέρες ότι ο εθνικός διχασμός ελλοχεύει σε αυτή τη χώρα, όπου το πάθος ξεχειλίζει και το θυμικό ενίοτε υπερτερεί της λογικής.

Θα τους θυμίσουμε τον μεγάλο διχασμό που οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή και σύμφωνα με ορισμένους τουλάχιστον ιστορικούς είναι η μήτρα των μετέπειτα εκτροπών και του εμφυλίου πολέμου.

Και στη συνέχεια θα παραθέσουμε ένα κείμενο του ιστορικού Πολυχρόνη Ενεπεκίδη το οποίο μπορεί να γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1962, αλλά είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Και είναι επίκαιρο, γιατί τα μεταπολεμικά χρόνια είναι ίσως η πρώτη φορά που πολιτικοί άνδρες ζητούν να παραβιαστεί το Σύνταγμα (και δεν αναφερόμαστε άλλη μία φορά στον βουλευτή Μπαρμπαρούση).

Ο ιστορικός Ενεπεκίδης έγραφε το 1962: «Οποιος διαβάσει τας τραγικάς σελίδας του πρώτου διχασμού ανατριχιάζει με την ιδέαν ότι η συμφορά αυτή είναι δυνατόν να επαναληφθεί και εις το μέλλον. Πρώτον, συνεπώς, χρέος της Ελληνικής Ηγεσίας είναι να προσπαθήση με κάθε τρόπον ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΝΑ ΝΕΟΝ ΔΙΧΑΣΜΟΝ, ο οποίος είναι βέβαιον ότι θα ετραυμάτισε θανασίμως το Ελληνικός Εθνος και την Ελληνικήν φυλήν. Και δια να τον αποφύγη μία είναι η αλάθητος συνταγή: Ο απόλυτος σεβασμός του Συντάγματος, η πλήρης και ανυστερόβουλος αναγνώρισης της λαϊκής κυριαρχίας, η αποφυγή πολιτικών πρωτοβουλιών εκ μέρους παραγόντων τους οποίους το Σύνταγμα της χώρας δεν έταξεν ως διαχειριστάς της ενεργού πολιτικής, αλλ΄ ως διατητάς της πολιτικής ζωής και εγγυητάς της ομαλής λειτουργίας των ελευθέρων θεσμών, και προπαντός την αποφυγήν της βίας.»

Δεν ξέρω τι θα πουν κάποιοι για την ιδεολογική τοποθέτηση του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη. Ούτε με ενδιαφέρει. Είναι από τους βαθύτερους μελετητές του Εθνικού Διχασμού και το αποδεικνύει το βιβλίο του με τίτλο «Η δόξα και ο διχασμός από τα μυστικά αρχεία της Βιέννης Βερολίνου και Βέρνης».

Και καλό θα είναι οι εθνοπατέρες να ρίξουν, έστω μία γρήγορη ματιά στις σελίδες, όπως και στις σελίδες του βιβλίου του Γιώργου Μαυρογορδάτου «1915 Ο εθνικός διχασμός» και μετά ας ανέβουν στο βήμα της Βουλής ή βγουν στις πλατείες, τα μπαλκόνια και τα καφενεία της ελληνικής επικράτειας…