Όταν ο Θεός κωφεύει σε βάζει σε σκέψεις!

Αυτές τις ημέρες η αδελφή της καρδιάς μου θα δώσει την ύστατη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή κι αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο εξολοκλήρου στην ίδια.

Κάνω έκκληση στο σύμπαν και σ’ όσους με διαβάσετε σήμερα να κάνετε μια ευχή και η θετική σας ενέργεια να ταξιδέψει στον ουρανό. Η δύναμη της θετικής ενέργειας και της πίστης πως τίποτα δε χάνεται εδώ είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Ξέρετε κάτω απ’ αυτές τις στιγμές αναρωτιέμαι γιατί κάποιοι από μάς δεν παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας, γκρινιάζουμε για το τίποτα, τρέχουμε πίσω από τα χρήματα και δεν κοιτάμε το ουσιαστικό που περικλείεται σε μια και μοναδική λέξη που ονομάζεται αγάπη.

Η αγάπη είναι Θεός! Η αγάπη ζεσταίνει τις παγωμένες ψυχές όλων μας. Η αγάπη είναι ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλα τα ζωντανά πλάσματα επί της γης.

Όλοι θα νιώσουμε πολύ καλύτερα αν απελευθερωθούμε από το τεράστιο «ΕΓΩ» μας και γίνουμε «ΕΜΕΙΣ».

Ένα ζεστό χαμόγελο, μια τρυφερή κουβέντα ακόμη και σε κάποιον που τον βλέπετε για πρώτη φορά στη ζωή σας είναι βάλσαμο. Ξέρετε πόσες φορές έκανα ένα κομπλιμέντο μέσα στο μετρό σ’ έναν άνθρωπο που αυτό που φορούσε ήταν όμορφο; Ήταν ένα μικρό δώρο χαράς ανεκτίμητης αξίας που δεν κοστίζει ούτε ένα ευρώ…

Αναρωτηθήκατε ποτέ όταν περπατάτε στο δρόμο και βλέπετε έναν άστεγο αν πέραν του οβολού σας θέλει μια κουβέντα τρυφερή γεμάτη συμπόνια; Σκεφτήκατε να πάρετε ένα πακέτο τσιγάρα, έναν καφέ ή μια τυρόπιτα για να του τα δωρίσετε;

Ακόμα κι ένα ζωάκι που περιφέρεται στους δρόμους και ζητά ψιχία αγάπης χρειάζεται καλοσύνη για να συνεχίσει πιο δυνατό το δρόμο του. Το ίδιο κι ο ναρκομανής, ο άρρωστος, ο άνθρωπος που παλεύει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Η ζωή είναι πιο φωτεινή όταν το φως πηγάζει από μέσα μας και μείς στη συνέχεια με γενναιοδωρία το προσφέρουμε στους γύρω μας.

Ας θυμηθούμε τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου και ας κλείσουμε έτσι για σήμερα:

Μία η άνοιξη ένα το σύννεφο χρυσή βροχή

βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί

σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά

σαν στάχυ χόρεψες σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού

στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου

όταν θα χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει

θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ’ την αρχή

Μία η θάλασσα ένας ο ήλιος της γλάροι λευκοί

ήλιος και θάλασσα γλυκό κορίτσι ζεστό πρωί

πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ’ ένα φιλί

κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ’ ένα κορμί

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού

στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου

όταν θα χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει

θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ’ την αρχή

Χθες ήταν έρωτας χθες ήταν σύννεφο χρυσή βροχή

χθες ήταν θάλασσα γλάρος που χόρευε με το πρωί

τώρα είναι η σιωπή τώρα είναι η λησμονιά κι ο χωρισμός

κι όλα τα αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού

στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου

όταν θα χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει

θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ’ την αρχή

Ρουφήξτε αγάπη γιατί είναι παντού. Αν αλλάξουμε όλοι κοσμοθεωρία ίσως η ζωή αποκτήσει μεγαλύτερη αξία άρα και νόημα να παλεύεις και να κερδίζεις μάχες!