Δάσκαλος εμπιστοσύνης

Ο Γιάννης Αντύπας γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τη νεανική βία και προτείνει όλοι οι εμπλεκόμενοι της σχολικής επίθεσης στο Βύρωνα να βρεθούν σε ένα δωμάτιο μαζί με τους γονείς τους.

Συνήθως τα μεγάλα λόγια στη ζωή και οι ωραίοι τίτλοι είναι για να κρύβουν τα άσχημα πράγματα κάτω από το χαλί. Τα όσα συνέβησαν στο σχολείο του Βύρωνα δε μπορούν να αντιμετωπιστούν από έναν δάσκαλο. Το ίδιο το γεγονός δείχνει ότι δεν το έχουν αντιμετωπίσει όλοι οι καθηγητές του συγκεκριμένου σχολείου. Αν κρίνουμε και από την selfie στο αστυνομικό τμήμα ή τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει τι έκαναν ή δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν απλά ως παιδιά. Το να κατεβάζεις το μάτι ενός ανθρώπου με κλειδί και να χαίρεσαι για αυτό δεν είναι έκρηξη τεστοστερόνης.

Είναι εγκληματική πράξη που δείχνει σοβαρή έλλειψη συναίσθησης των συνεπειών της πράξης ή αδιαφορία.

Θα έπρεπε ήδη να έχει παρέμβει η Δικαιοσύνη και να έχει θέσει υπό παρακολούθηση τους νεαρούς που συμμετείχαν στο επεισόδιο και τις οικογένειές τους. Γιατί η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή και αν δεν αντιμετωπιστεί θα ακολουθήσουν και άλλα… παιδιά το παράδειγμά τους. Έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά δε θέλω να χρησιμοποιήσω τις περιπτώσεις που μου έρχονται στο μυαλό, γιατί μπορούν να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά.

Ενώ προσωπική μου επιθυμία και στόχος είναι να μείνει η προσοχή αποκλειστικά στραμμένη στο συγκεκριμένο γεγονός. Που έρχεται να προστεθεί σε μία μακρά σειρά περιστατικών νεανικής βίας (δολοφονία Τοπαλούδη, υπόθεση Γιακουμάκη κα). Κοινός τόπος μια ομάδα (συμμορία ίσως;) παιδιών που έβαλαν στόχο μεμονωμένα θύματα.  Ακριβώς όπως κάνουν οι αγέλες των ζώων, σύμφωνα και με το χθεσινό άρθρο.

Αλλά οι άνθρωποι δεν είναι ζώα και η κοινωνία μας δεν πρέπει να επιτρέψει να γίνουν.

Πρέπει να προστατέψει τα παιδιά με ροπή στη βία, ώστε να μη φθάσουν στο σημείο χωρίς επιστροφή. Γιατί στο τέλος αυτά τα ίδια θα είναι τα θύματα. Απλά εντωμεταξύ μπορεί να έχουν φορέσει τα μαύρα σε διάφορες άτυχες οικογένειες που θα έχουν βρεθεί στο διάβα τους. Δεν πρέπει να συμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Οφείλουμε ως κοινωνία, οφείλει το κράτος, οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να προλάβουμε το κακό. Όχι από διάθεση τιμωρίας, αλλά από διάθεση προστασίας.

Είναι προφανές ότι η παρέα του Βύρωνα δεν βρίσκεται σε καλό μονοπάτι. Είναι επίσης προφανές ότι οι δάσκαλοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν καταφέρει να κρατήσουν τα μέλη της παρέας στον ίσιο δρόμο. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να το κάνει. Η γνώμη μου είναι πως θα πρέπει όλες οι εμπλεκόμενες οικογένειες να βρεθούν στον ίδιο χώρο. Ο ένας θα πρέπει να δει τον άλλον. Και στο τέλος να μπει μέσα και ο νεαρός με τα τραύματα. Να δουν όλοι, τα παιδιά και οι γονείς τους, τι έγινε και τι θα μπορούσε να συμβεί. Και να ανοίξει ένας διάλογος. Να βγουν όλα στην επιφάνεια. Δεν πρέπει να κρύψουμε το θέμα κάτω από το χαλί. Δεν πρέπει να αφήσουμε το πρόβλημα να ενεργήσει. Γιατί το τέλος δε θα είναι καλό.