Δύσκολοι καιροί για βασιλιάδες

Η επιστολή των 120 πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ και η συγκέντρωση τους με ομιλητή τον Αλέξη Τσίπρα άναψαν πάλι τις συζητήσεις για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και το κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας; Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο σύντομη και πιο σαφής απάντηση από την πρόσφατη ατάκα του Πέτρου Ευθυμίου που εν ολίγοις παρατήρησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όπως διαμορφώνεται δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ΠΑΣΟΚ που θα πρόκυπτε αν το 1995 εκλεγόταν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Δεν έχει άδικο, γιατί η απάντηση στο ερώτημα που αιωρείται, είναι σαφής και καθαρή όσον αφορά τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε και συνεχίζει να εκφράζει μια συσπείρωση που βλέπει ως μέλλον τις παθογένειες του παρελθόντος. Αποτελεί το τελευταίο οχυρό των φοβικών συνδρόμων της Μεταπολίτευσης.

Οι μεταγραφές που υπέγραψαν το κείμενο δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την αλήθεια ότι σειρά στελεχών που έχουν ενταχθεί άλλωστε εδώ και καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδεικνύουν νέες προσχωρήσεις, ακολουθούν την κατεύθυνση που επέλεξαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η συνήθης αντίδραση ενός ολόκληρου κόσμου που διαπαιδαγωγήθηκε ότι Πολιτική ενασχόληση σημαίνει επαφή με την εξουσία.

Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατο να προχωρήσει απλά δια μεταγραφών συχνά αποστράτων στελεχών γιατί είναι πρόβλημα κυρίαρχα στρατηγικό, πολιτικό, ιδεολογικό, προγραμματικό, αξιακό και σ΄αυτό το επίπεδο δεν έχει γίνει κανένα απολύτως βήμα και δεν φαίνεται να υπάρχουν και οι προϋποθέσεις για να γίνει.

Στην ομιλία για παράδειγμα του Αλέξη Τσίπρα στην συγκέντρωση των πασοκογενών στελεχών , το μόνο που πρότεινε ήταν μια συσπείρωση για να φύγει η Δεξιά. Μάλιστα… Πέντε μόλις μήνες μετά την βαριά ήττα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές Εκλογές δεν έχουν να προτείνουν τίποτα απολύτως απέναντι σε μια Κυβέρνηση που χαίρει υψηλότατης συναίνεσης σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις.

Εμφανίζουν ως αντίπαλο κάποιον που δεν υπάρχει, δηλαδή μια ακροδεξιά με νεοφιλελεύθερες θέσεις(!) που είναι λάτρης της αστυνομοκρατίας και θέλει να ρουφήξει το αίμα των αδυνάμων. Το λες και πολιτική ζαλάδα, αδυναμία αναπροσαρμογών, μη κατανόηση της πραγματικότητας , άρνησης να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν συντριπτικά σε τρεις εκλογικές μάχες.

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ συναντά και θα συναντά προβλήματα όσο δεν γίνεται καν η παραμικρή προσπάθεια να εκτιμηθούν οι πολιτικές επιλογές, οι συμπεριφορές και η αντίληψη ως εξουσία , οι ιδεολογικές θέσεις που δημιούργησαν ένα κραταιό αντι- σύριζα μέτωπο της τάξης τουλάχιστον του 65%. Η συζήτηση αυτή αποφεύγεται και μάλιστα στελέχη φοβούνται τι θα πρόκυπτε αν ποτέ γινόταν.

Πως όμως μπορεί να διαμορφωθεί ένα νέο αφήγημα, ένα νέο προγραμματικό πλαίσιο αν δεν προηγηθεί μια διεργασία αποσαφηνίσεων. Φαίνεται πως ο ΑλέξηςΤσίπρας θεωρεί ότι μόνος του μπορεί, ότι όλα είναι θέμα ταχυδακτυλουργικών χειρισμών, ότι θα επαναληφθεί ότι το 2012 και μετά. Θα υποστεί τραύματα και στην περίπτωση που στις ερχόμενες Εθνικές Εκλογές ηττηθεί, θα έχει χάσει όλο μα όλο το πολιτικό του κεφάλαιο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει υπαρξιακό πρόβλημα. Άλλωστε δεν είναι μόνο τα στρατηγικά, ιδεολογικά, πολιτικά κενά του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε σε κανένα κοινωνικό χώρο να αποκτήσει ρίζες. Στην Αυτοδιοίκηση, στα Επιμελητήρια, σε Σωματεία, στους Φοιτητικούς Συλλόγους, στο Τεχνικό Επιμελητήριο καταλαμβάνει από την τρίτη θέση και κάτω όπου γίνονται αρχαιρεσίες, Είναι εν ολίγοις ένα Κόμμα κορυφής χωρίς γερά θεμέλια. Όσον αφορά το 31.5% συνιστά ένα ευκαιριακό ποσοστό όσων φοβήθηκαν την επελαύνουσα Ν.Δ και σήμερα φαίνεται να έχει γίνει 24%-25%.

Δύσκολοι καιροί για βασιλιάδες χωρίς στέμμα, χωρίς βασίλειο, χωρίς γραμμή και με εμμονή σε διχαστικές αντιλήψεις , σε δήθεν αντισυστημικές και αντιαυταρχικές θέσεις και σε ψέματα. Τα ψέματα ή οι ψευδαισθήσεις και οι ψεύτικες ελπίδες μια φορά έπιασαν. Δύσκολα το βλέπω να πετυχαίνει η ίδια τακτική ….