Και επιτέλους το σωτήριο έτος 2023 είναι εδώ. Η βιομηχανία του επισιτισμού (κοινώς φαγάδικα όλων των ειδών) έχει βάλει ήδη τις μηχανές μπροστά όμως, σχεδιάζει χωρίς τον ξενοδόχο, διότι οι εποχές άλλαξαν. Οι πελάτες πια έχουν άποψη, γνωρίζουν. Όταν επισκέπτονται ένα χώρο εστίασης, έχουν απαιτήσεις,  τόσο προς την υγιεινή και την ασφάλεια, όσο και για τη γεύση και το σέρβις. Και τι εννοώ με αυτό;

Τα καταστήματα εστίασης που δεν είναι καθαρά και οι κατσαρίδες κάνουν πάρτι είναι ντεμοντέ, όπως επίσης και τα κακοφτιαγμένα πιάτα, δημιούργημα φτηνών εργατικών χεριών και  φτηνών υλικών. Το σέρβις με τα 16χρονα που δεν γνωρίζουν, πως σερβίρεται ένα πιάτο(με το δάχτυλο με το απόλυτο μανικιούρ μέσα στο πιάτο ή όχι;),  πως ανοίγεται ένα μπουκάλι κρασί ή ότι η σαμπάνια δεν ανοίγει με τιρμπουσόν (ναι το είδαμε και αυτό) πρέπει να τελειώσει, δεν νομίζεις;

Η αυθάδης αμπελοφιλοσοφία κάποιων καταστηματαρχών που θεωρούσαν τον πελάτη «χαζό» και τον τάιζαν επί χρόνια «περσυνό» φαγητό, τυχαία μπόρεσαν να αντέξουν στο χρόνο χρησιμοποιώντας τις άνωθεν τεχνικές λόγω έλλειψης ανταγωνισμού. Η περίοδος χάριτος τελειώνει πανηγυρικά διότι, εκτός ότι «ξύπνησαν» οι πελάτες και όλοι οι επαγγελματίες που εργάζονται στον επισιτισμό κατάλαβαν επιτέλους, πόσο αξίζει η εργασία τους και απαιτούν πλέον ένα καλό μισθό, υπερωρίες, όλα τα ένσημα, δώρα, tips, bonus.

(Αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ, πόσες ώρες δουλεύει το προσωπικό των καταστημάτων εστίασης τους θερινούς μήνες κάτω από άθλιες συνθήκες καύσωνα και μούργας;

12-16 ώρες καθημερινά για 4-8μήνες χωρίς ρεπό).

Γι’ αυτό η σκυταλοδρομία των κλειστών καταστημάτων θα συνεχιστεί με αλματώδεις ρυθμούς, εάν συνυπολογίσουμε και την ξέφρενη πορεία στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας (μάλλον θα παίξει πολύ ρομάτζα φέτος με κεράκια).

Που θέλω να καταλήξω;

Ότι όλα μετά από τα 2 χρόνια πανδημίας και κλεισούρας έχουν αλλάξει. Οι επιχειρηματίες των καταστημάτων εστίασης πρέπει πολύ σοβαρά να αναθεωρήσουν πολλά λάθη του παρελθόντος και να τα διορθώσουν. Οπότε ερχόμενη στο κομμάτι που εμπλέκομαι σαν σύμβουλος εστιατορίων, λέω και ξαναλέω ότι το μενού του εκάστοτε καταστημάτων εστίασης πρέπει να είναι από μόνο του ένα ταξίδι στο οποίο θα συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Και επιμένω στην εντοπιότητα! Φτάνοντας σ’ ένα προορισμό θέλω να γευτώ την τοπικοί κουζίνα.

Είναι τρελό να επισκεφτείς την Ταϋλάνδη και να επιλέξεις να φας μουσακά και σουβλάκια σε τύπου ελληνικό εστιατόριο, δεν βρίσκεις; Αντίστοιχα λοιπόν γιατί να θεωρήσω ότι είναι λογικό να φάω, τύπου περουβιανή κουζίνα σ’ ένα κυκλαδονήσι;

Είναι υπέροχο που αρκετοί σεφ τολμούν να κάνουν γαστρονομικό προορισμό ένα τόπο που αγάπησαν ή κατάγονται από αυτόν . Έχοντας πρώτα διαβάσει την ιστορία του τόπου, έχοντας μάθει από γιαγιάδες τα μυστικά της αγαπημένης τους συνταγής, έχοντας βρει και καλλιεργήσει τοπικούς σπόρους φτιάχνοντας το δικό τους  farm de la table και με συνεργασία ντόπιων συνεταιρισμών με τοπικά προϊόντα δημιουργούν γευστικά παραδοσιακά αλλά μοντέρνα πιάτα. Αυτή είναι η γαστρονομική μόδα του 2022 και ήρθε για να μείνει! Καλή σεζόν