Στάδιο Μαρακανά

Η ανέγερση του Μαρακανά ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1948, με σκοπό να φιλοξενήσει τους αγώνες του Μουντιάλ του 1950 – ο χώρος έως τότε στέγαζε ένα ιπποδρόμιο. Δεν ήταν απλά το μεγαλύτερο γήπεδο του κόσμου, αλλά ξεπερνούσε τέσσερις φορές το έως τότε μεγαλύτερο (Χάμντεν Παρκ της Γλασκώβης, 43.000). Ξεχώριζε ακόμα για την ασυνήθιστη (σχεδόν κυκλική) αρχιτεκτονική του, τη λειτουργικότητα και την ασφάλειά του.Τα εγκαίνια τελέστηκαν στις 16 Ιουνίου 1950 με αγώνα επίδειξης ανάμεσα σε μικτές ομάδες του Ρίο και του Σάο Πάολο, αν και στην πράξη η κατασκευή του σταδίου ολοκληρώθηκε πλήρως μόλις το 1965.

Ο πρώτος επίσημος αγώνας φιλοξενήθηκε στις 24 Ιουνίου και ήταν ο εναρκτήριος του Μουντιάλ, με την Εθνική Βραζιλίας να νικάει 4-0 την αντίστοιχη του Μεξικού. Λίγες εβδομάδες αργότερα, το Μαρακανά υπήρξε θέατρο της τραγικότερης ήττας στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου: στον τελευταίο αγώνα η Βραζιλία ηττήθηκε με 2-1 από την Ουρουγουάη, χάνοντας έναν τίτλο που θεωρούσε βέβαιο. Η προσέλευση θεατών σε εκείνη την αναμέτρηση αποτελεί μέχρι σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει ανεξακρίβωτος – επισήμως η Διεθνής Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αναφέρει 174.000 εισιτήρια, άλλοι υπολογίζουν μαζί με τις προσκλήσεις 199.854 θεατές, ενώ ο Ζοάο Χάβελανζ έχει πει ότι ανεπίσημα έφταναν τους 220.000 θεατές!

Στις επόμενες δεκαετίες, το Μαρακανά αποτέλεσε μόνιμη έδρα της Εθνικής Βραζιλίας και περιστασιακή ομάδων του Ρίο όπως οι Βάσκο, Μποταφόγκο, Φλαμένγκο και Φλουμινένσε. Παράλληλα φιλοξενούσε τελικούς τοπικών, εθνικών και λατινοαμερικανικών διοργανώσεων, καθώς και εξωαθλητικές δραστηριότητες (από συναυλίες μέχρι κήρυγμα του Ποντίφηκα). Αποτέλεσε το φυσικό χώρο που μεγαλούργησαν μεγάλοι αστέρες του ποδοσφαίρου: μεταξύ άλλων, εκεί πέτυχε ο Πελέ το 1.000-ό γκολ της καριέρας του (1969) και ο Ζίκο το τελευταίο του γκολ ως παίκτης της Φλαμένγκο (1989). Ο τελευταίος κατέχει και το ανεπίσημο «ρεκόρ σταδίου» με 333 τέρματα.

Ανακατασκευές

Το 1992 ένα μικρό τμήμα της εξέδρας κατέρρευσε, προκαλώντας 3 θανάτους και 50 τραυματισμούς. Αυτό οδήγησε σε μια σειρά ανακατασκευών και, έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990, σε καθιέρωση καθισμάτων σε ολόκληρο το στάδιο (επειδή οι κανονισμοί της FIFA το 1998 επέβαλαν να υπάρχουν υποχρεωτικώς καθίσματα για όλους τους θεατές), με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση της μέγιστης επιτρεπόμενης χωρητικότητας. Το 2000, στην επέτειο των 50 ετών, έγινε μία ακόμα ανακαίνιση, με τη συνολική χωρητικότητα τότε να αυξάνεται λίγο, στους 103.000 θεατές. Μετά από χρόνια σχεδιασμών και 9 μήνες διακοπής της λειτουργίας του τα έτη 2005 και 2006, το στάδιο άνοιξε πάλι τον Ιανουάριο του 2007, με τις κερκίδες πλέον να χωρούν μόλις 87.000 θεατές.

• Το 2009 η Βραζιλία ανέλαβε να φιλοξενήσει το Μουντιάλ του 2014 και τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.
• Σε αυτό το πλαίσιο, αποφασίστηκε το Μαρακανά να κατεδαφιστεί σχεδόν εκ βάθρων και να ξαναχτιστεί από την αρχή, ώστε να φιλοξενήσει τους τελικούς αγώνες και τις τελετές έναρξης – λήξης.
• Η απόφαση προκάλεσε οργή στους κατοίκους του Ρίο, με το δήμαρχο να δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετος και διαδηλώσεις να ζητούν ανάκληση των σχεδίων.
• Τελικά τα έργα ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2010 με προϋπολογισμό 705,6 εκατομμύρια.
• Η κατεδάφιση ολοκληρώθηκε το Φεβρουάριο του 2011 και αρχικά προγραμματιζόταν ότι το νέο Μαρακανά θα άνοιγε τις πύλες του τον Μάρτιο του 2013,με χωρητικότητα 90.000 θεατών.
• Τελικά κατασκευάστηκε με χωρητικότητα 78.838 θέσεων.
• Στις 13 Ιουλίου 2014, πραγματοποιήθηκε εκεί ο τελικός του Μουντιάλ μεταξύ της Γερμανίας και της Αργεντινής, όπου η Γερμανία κέρδισε στην παράταση με σκορ 1–0, και έτσι το Μαρακανά έγινε το δεύτερο στάδιο του κόσμου, μετά το Αζτέκα της Πόλης του Μεξικού, που φιλοξένησε δύο τελικούς Μουντιάλ (αν και τυπικά προέχει το Αζτέκα, λόγω του ότι το 1950 το Μαρακανά είχε φιλοξενήσει τον τελικό γύρο).