Τα τελευταία χρόνια ανακαλύφθηκαν δύο νέα είδη του homos sapiens.Ο homos degust bus και ο homos caput. Οι δυό τους, έχουν κυριεύσει όλο τον πλανήτη.

Ο μεν, homos degusti bus, ή αλλιώς ο νέος γευσιγνώστης, είναι σκληρός κριτής των πιάτων της μαμάς του, όπως επίσης και κάθε επαγγελματία chef, με γνώση που πήρε καθισμένος στον καναπέ του και βλέποντας την πληθώρα των τηλεοπτικών εκπομπών περί γαστρονομίας, γνωρίζει πλέον έννοιες όπως, επίγευση, ένταση, οξύτητα, άκουσμα (του υλικού), παράξενες πρώτες ύλες που μέχρι χθες του ήταν άγνωστες όπως, γιούζου, μίσο, παστινάκι, ξανθάνη, ναμελάκα, τεχνικές και συσκευές όπως, μπαλοτίνα, κενελ, αφρός, σιφόν, κουλί, μπλανσάρισμα, sous vide, είδη πιάτων όπως το amuse bouche, κοσνσομέ και ταρτάρ και πλέον είναι πανέτοιμος να κρίνει το κάθε πιάτο με όλα αυτά τα εφόδια και ύφος αυστηρό και βλέμμα επιτηρητή των πανελλήνιων εξετάσεων λυκείου.

Από την άλλη ο homos caput, ή ελληνιστί αρχιμάγειρας ή γαλλιστήν chef( και όχι shef) με κοινά εφόδια με τον homos degusti bus και 2 χρόνια σε κάποια σχολή μαγειρικής (ίσως) και μηδενική εμπειρία στην επαγγελματική κουζίνα, φοράει τη λευκή στολή του, ψιλό σκούφο και μαντιλάκι στο λαιμό, μπαίνει στην κουζίνα βρίζοντας το προσωπικό όπως έμαθε από άλλη τηλεοπτική εκπομπή, δεν γνωρίζει πλέον να κάνει πατατούλες τηγανιτές αλλά τουρνέ, ούτε μπριάμ αλλά ρατατούι, ενώ το τζατζίκι βγαίνει από το σιφόν και ο αποτυχημένος μουσακάς ονομάζεται αποδομημένος, ενώ στο τέλος της βάρδιας βγαίνει στη σάλα του εστιατορίου για να λάβει συγχαρητήρια, χαιρετώντας τα πλήθη σαν τη Βασίλισσα Ελισάβετ. Σιγά παιδιά, ένας – ένας!

Προσωπικά θα ήθελα να υπάρχει ένας σεβασμός ως προς την παράδοση, την εμπειρία των μαγείρων και των κατσαρολάδων, το μαμαδίστικο φαγητό, την ιστορία της γαστρονομίας και τους συνεργάτες στην εκάστοτε επαγγελματική κουζίνα και για αυτό σήμερα θα φτιάξουμε ένα πιάτο που λατρεύω και είναι απόλυτα καλοκαιρινό, με απλά υλικά και μαμαδίστικο χαρακτήρα.

Στην Ελλάδα θα τον βρεις ως καγιανά (εάν και η ρίζα την συγκεκριμένης ονομασίας προέρχεται από την Τουρκία όπου kaygana σημαίνει ομελέτα) ή ως στραπατσάδα (από το ιταλικό strapazzare που σημαίνει χτυπάω) ενώ οι Έλληνες της Πόλης το λένε μενεμένι και προσθέτουν πιπεριές εκ των οποίων κάποιες καυτερές.

Υλικά

• ½ κιλό ντομάτες
• 4 αυγά
• 3 κουταλιές τυρί της αρεσκείας σου (η συνηθέστερη εκδοχή είναι με φέτα αλλά δοκίμασε και με Πεκορίνο Αμφιλοχίας)
• Παρθένο ελαιόλαδο
• Αλάτι, πιπέρι

Διαδικασία

Πλένεις και κόβεις τις ντομάτες σε μικρά κομμάτια. Αλατοπιπερώνεις και τις προσθέτεις σε ένα τηγανάκι μέχρι να μέχρι να εξατμιστούν τα πολλά υγρά τους. Σε ένα μπολ χτυπάμε τα αυγά με ένα πιρούνι. Αφού η ντομάτες μας είναι αφυδατωμένες, προσθέτεις το λάδι και τα αυγά χωρίς να τα ανακατέψεις. Μόλις σφίξουν ανακατεύεις ελαφρά. Πριν σερβίρεις, ρίχνεις το τυρί.