Η ζέστη συνέχιζε να είναι ανυπόφορη και το γενικό black out στο ρεύμα για 2η συνεχή μέρα στην πολιτεία της Καλιφόρνια, δεν βοηθούσε. Η Πενέλοπε με την κοιλιά τούρλα στον 8ο μήνα της κύησης, ήταν στα όρια της κρίσης πανικού, όταν περνώντας από την κουζίνα είδε στον πάγκο, μερικές κατακόκκινες ντομάτες.
Με κινήσεις απόλυτης παράκρουσης, έβγαλε τον τρίφτη κι ένα μπολ από το ντουλάπι, άρχισε να τις τρίβει μαζί κι ένα αγγούρι, κρεμμύδι, σκόρδο, κόκκινη καυτερή πιπεριά, πρόσθεσε λίγο ξύδι, λάδι, αλάτι και πιπέρι, έκοψε άκομψα με το χέρι μπαγιάτικο ψωμί και το θρυμμάτισε, τ’ ανακάτεψε με δύο γυροβολιές και παίρνοντας το μπολ αγκαλιά, έκατσε στην πολυθρόνα στο καθιστικό και άρχισε να τρώει με λαιμαργία. Αφού έφαγε το μισό, έκλεισε τα μάτια χαϊδεύοντας την κοιλίτσα της και αφέθηκε στο ταξίδι .
Θυμήθηκε τα παιδικά της χρόνια στην Ανδαλουσία που τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού η γιαγιά της έφτιαχνε αυτή τη κρύα σούπα κι εκείνη περίμενε ν’ ακούσει την ιστορία με το μαυριτανό πειρατή από το Μαρόκο, που κάθε μέρα έτρωγε μια κρύα σούπα που ήταν άνοστη και περιείχε μόνο ψωμί, σκόρδο κι ελαιόλαδο.
Όταν όμως ήρθε από το νέο κόσμο η ντομάτα, την πρόσθεσε μαζί με το αγγούρι και έτσι έφτιαξε τη συνταγή του gazpacho και έτσι έπαιρνε δύναμη κι έκανε σκληρές μάχες ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Τα λάφυρα ήταν αραδιασμένα πάνω στο τζάκι κι η γιαγιά έλεγε ότι με αυτή την προίκα την παντρεύτηκε ο παππούς, δίνοντας τη μεγαλύτερη μάχη με τους γονείς της γιατί όταν την είδε, ήταν κι αυτή σαν το pomodoro που να είχε έρθει από το Νέο Κόσμο με τα κόκκινα μαγουλάκια της και το ζουμερό της κορμί.
Η φήμη του gazpacho είναι τεράστια και πλέον έχει καθιερωθεί για κάθε κρύα σούπα. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι λαχανικά και φρούτα. Οι γνώστες ξέρουν ότι δεν πρέπει να είναι πολτός ή πουρές και το βασικό συστατικό πρέπει να ακούγεται στο «δόντι». Ξέχνα λοιπόν την ευκολία του blender, πάρε ώριμα, ζουμερά υλικά κι αυτοσχεδίασε.