Μ’ αυτά και με τ’ άλλα, έχω να βγω εκτός συνόρων σχεδόν 2 χρόνια και ξέρεις πόσο μ’ αρέσουν τα ταξίδια;;; Ξέρεις τι μου έλειψε πιο πολύ από τα ταξίδια; Οι όμορφες γεύσεις και οι μακρινοί περίπατοι!!!

Και μ’ έχει πιάσει και μια ψιλοκαταθλιψούλα με αυτό το μουντό καιρό και το τσούρου τσούρου όλη μέρα! Και τι θα κάνω τα Χριστούγεννα και τι να κανονίσω έτσι όπως είναι η κατάσταση;;; Άντε να έρθει καλοκαίρι δεν μ’ αρέσει ο χειμώνας σου λέω!!! Αχ, αχ…

Αλλά για να μη με λες γκρινιάρα, ως εκ θαύματος την προηγούμενη βδομάδα στο «ξεκούδουνο», με ξεσήκωσε ένας φίλος από τον υπέροχο καναπέ μου και σε μισή ώρα από το κέντρο της μπλοκαρισμένης Αθήνας , ανάσανα θαλασσινό αέρα και βρέθηκα μπροστά σε λαχταριστά στρείδια Γαλλίας κι frutti di mare σε διάφορες εκδοχές και παραλλαγές εμπνευσμένες από τη Μεσόγειο μέχρι την Αμερική, πάνω σ’ ένα πολυώροφο πλατό με τριμμένο πάγο, μια υπέροχη σαλάτα με γαρίδες και dressing “to die for”, πιάτο ημέρας ένα αποκαλυπτικό ceviche μαγιάτικο, ιδιαίτερο ριζότο με μελάνι σουπιάς και surf and turf, συνοδεία εκλεκτής παρέας και οίνου!!! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να πάρω όλο τον κατάλογο αλλά θα ξαναπάω!

Χωρίς δηθενιές μοριακής και ψείρες γκουρμεδιές, ταγμένος στην απλότητα και την εξαιρετική πρώτη ύλη, ο γελαστός σεφ με το τζόκεϊ καπέλο, Παντελής Ζαρταλούδης, διευθύνει την ανοιχτή κουζίνα του κι όποτε βρει χρόνο ρίχνει μια γυροβολιά στη σάλα. Το εξαιρετικό service χαλαρό κι ανεπιτήδευτο, μας προσέχει καθ’ όλη την διάρκεια του «ταξιδιού». Η θέα μαγική, με τα πολυτελή σκάφη και τον κόσμο να σουλατσάρει χαλαρά ενώ η μουσική σιγοντάρει . Με ενδιαφέρον παρατηρώ τους πελάτες οι οποίοι είναι από κάθε γωνιά της γης και που από τη στιγμή που μπαίνουν στο εστιατόριο ένα χαμόγελο ευχαρίστησης είναι κολλημένο στα χείλη τους όπως και στο δικό μου άλλωστε.

Το δείπνο τελείωσε με γλυκάκια (δεν σου λέω τι, απλά σου λέω ότι τα έφαγα όλα). Μετά κάναμε έναν ωραίο περίπατο δίπλα στα σκάφη στη μαρίνα Ζέας και σχεδιάζαμε νέα ταξίδια.