Βιβλίο

«Η Εποχή των Καφέδων» του Γιάννη Ξανθούλη σε νέα έκδοση

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

Κώστας Καλλιαντέρης 21.11.2017 | 12:44 ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 3 '

Pagenews.gr / Βιβλίο / «Η Εποχή των Καφέδων» του Γιάννη Ξανθούλη σε νέα έκδοση

Μετά την «Οικογένεια Μπες Βγες», το «Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες», τον «Χάρτινο Σεπτέμβρη της καρδιάς μας», το «Πεθαμένο Λικέρ» και τον «Θείο Τάκη», ένα ακόμη μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

«Δε γνώριζα γι’ αυτή την εποχή κι ούτε είχα ακουστά πως υπήρχε. Δεν ήξερα να αναγνωρίζω τα ίχνη και τις επιπτώσεις της. Μόνο όταν την άγγιξα, τον περασμένο Ιούλιο, ένιωσα φόβο για την ανάπλαση, όσων ευαισθησιών ήμουν αναγκασμένος να ανασύρω από μια σκοτεινή ανάμνηση. Ανάμνηση εφιάλτης κι αγάπη μαζί. Κάτι είχε απωθήσει απ’ τη μνήμη τον παλιό μου φίλο Ερμή κι άλλα πρόσωπα κι άλλες πτυχές δικές μου, επικίνδυνες. Κι αυτό το «κάτι» ξαναγύρισε έντονα και καταλυτικά τον Ιούλιο των διακοπών. Αυτό το κάτι ήταν που με παρέσυρε στην Εποχή των Καφέδων, μέσα στη βελουδένια βραδινή υφή ενός αρχαίου πόνου. Πόνος παραμορφωμένος απ’ το διεγερτικό εξωτισμό του καφέ και τις διαδρομές που επιβάλλει αυτή η νόθα εποχή, σφήνα στις άλλες» «Η Εποχή των Καφέδων» πρωτοκυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1992. O Γιάννης Ξανθούλης θεωρεί το μυθιστόρημα ως το πλέον αυτοβιογραφικό του.

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

«Είχε φρέσκο καφέ. Πάντα ένιωθα ευγνωμοσύνη πλησιάζοντας την καφετιέρα. Απ’ το παράθυρο της κουζίνας, πίσω απ’ τα ψηλά καλάμια του φράχτη, είδα τα σύννεφα που κάλπαζαν προς τη θάλασσα. Μεγάλα, μαύρα σύννεφα, σαν μπόρα καλοκαιρινή, σύννεφα ανάκατα με κίτρινες ανταύγειες στο χρώμα του κρόκου. Η γνωστή αυγουλίλα, σκέφτηκα. Οι κόρες μου είχαν ανοίξει το λάστιχο και κατάβρεχαν το σκυλί ενθουσιασμένες.

«Είναι χειρότερα. Ίσως η ζέστη… Πάντως είναι χειρότερα» . Ακόμη δεν είχα καταλάβει πώς άντεχε τόσες ψευδαισθήσεις για την υγεία του πατέρα της. Ο γέρος πέθαινε με έναν πολύ αργό θάνατο. Απ’ τους θανάτους που καταργούν τις επιθυμίες, που καταργούν την ανησυχία γι’ αυτό που συμβαίνει στο δρόμο, το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης ξεχασμένο μαζί με τα γυαλιά και την ατζέντα στο τραπεζάκι. Είχα την αίσθηση της χλομής εικόνας του σιωπηλού, ζεστού δωματίου με τα ύπουλα ρεύματα της αιωνιότητας και την πορτοκαλάδα πηχτή, σκεπασμένη με χαρτοπετσέτα. Λυπόμουν που δεν μπορούσα να προσφέρω κάτι περισσότερο απ’ το να καταγράφω την αργοπορία του τέλους».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε βιβλία και θεατρικά έργα για παιδιά, καθώς και θέατρο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος (είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ) σε εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. Με πωλήσεις που υπερβαίνουν τα 1,5 εκ. αντίτυπα.