Χωρίς φιέστες η έξοδος από τα μνημόνια

Η 20η Αυγούστου είναι η τελευταία μέρα του τρίτου δανειακού προγράμματος για την Ελλάδα, ωστόσο η έξοδος από τα μνημόνια θα γίνει χωρίς φιέστες.

Η Ελλάδα εξέρχεται από το πρόγραμμα στήριξης με την 20η Αυγούστου να αποτελεί ημερομηνία σταθμό όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, η έξοδος από τα μνημόνια θα γίνει χωρίς πανηγυρισμούς αλλά με την διαβεβαίωση ότι η Ελλάδα έκανε ότι ήταν δυνατόν για να κρατήσει την χώρα όρθια.

Έξοδος από τα μνημόνια: Τι σχολιάζει ο διεθνής Τύπος

Την αισιοδοξία όμως της κυβέρνησης και την εορταστική ατμόσφαιρα που επιδιώκει να περάσει, δεν έχει αντίκτυπο στον διεθνή Τύπο, καθώς οι μεγάλοι δημοσιογραφικοί όμιλοι διατηρούν τις επιφυλάξεις τους, στηριζόμενοι τόσο στην ενισχυμένη εποπτεία που ακολυθεί και τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί στην ελληνική πλευρά, αλλά και στην γενικότερη οικονομική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα.

«Τα προγράμματα διάσωσης τελειώνουν, ο πόνος όμως κάθε άλλο παρά τελειώνει» γράφουν χαρακτηριστικά οι New York Times.

«Η Ελλάδα φτάνει στο σημείο καμπής ενός εκ των πιο ισχυρών οικονομικών κρίσεων στην Ευρώπη. Η οικονομία επιστρέψει σιγά-σιγά στην ανάπτυξη αλλά το τίμημα που πλήρωσε η Ελλάδα για την επιστροφή της ήταν βαρύ. Μια δεκαετία περικοπών και αυξήσεων στους φόρους προκειμένου να επιδιορθωθούν τα δημόσια οικονομικά της χώρας άφησαν πίσω τους το 1/3 των Ελλήνων κοντά στη φτώχεια σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ» επισημαίνουν οι ΝΥΤ.

«Τα οικογενειακά εισοδήματα έπεσαν κατά 30% και περισσότερο από το 20% των Ελλήνων δεν μπορεί να πληρώσει βασικές έξοδα όπως το ενοίκιο του σπιτιού, ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ή ένα δάνειο στην τράπεζα. Ένα τρίτο των οικογενειών έχουν τουλάχιστον ένα άνεργο μέλος ενώ η Ελλάδα έχει ενα από τα υψηλότερα ευρωπαϊκά επίπεδα φτώχειας μέσα στην εργασία (in-work poverty)» προστίθεται στο άρθρο.

Οι ΝΥΤ επισημαίνουν ότι ακόμα και μετά τη λήξη του προγράμματος η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει να κρατά σφιχτό το ζωνάρι για χρόνια ενώ οι δανειστές θα παρακολουθούν τη δημοσιονομική πειθαρχία και την πρόοδο στις δομικές μεταρρυθμίσεις.

Bloomberg: Η Ελλάδα εξέρχεται από το πρόγραμμα στήριξης

«Η Ελλάδα εξέρχεται από το πρόγραμμα στήριξης, γεγονός συμβολικό για τη υπέρβαση της κρίσης χρέους που πυροδοτήθηκε πριν οκτώ χρόνια και άλλαξε ριζικά την οικονομία και τις ζωές των ανθρώπων» μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg.

Όταν, τον Μάιο του 2010, εκπονήθηκε το πρώτο από τα τρία προγράμματα, οι πολιτικοί των χωρών της ευρωζώνης υποστήριξαν πως η κρίση ήταν το αποτέλεσμα χρόνιας δημοσιονομικής και οικονομικής απειθαρχίας. Τα δάνεια χορηγήθηκαν συνοδευόμενα από αυστηρούς όρους, για να δικαιολογηθεί η παραβίαση της ρήτρας περί μη διάσωσης χώρας στην ευρωζώνη. Ποιες ήταν οι επιδόσεις της Ελλάδας;

Οικονομικό πλήγμα: Την ώρα που η κατάρρευση της Ελλάδας προκάλεσε κραδασμούς πολύ πέραν των συνόρων της, οι επιπτώσεις στο εσωτερικό της χώρας με πληθυσμό μόλις 11 εκατομμυρίων υπήρξε ιδιαίτερα δραματικό. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25% και το επίπεδο διαβίωσης κατέρρευσε, αφού χάθηκαν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας και η ανεργία σκαρφάλωσε κάποια στιγμή στο 28%. Δημόσια οικονομικά: Το ελληνικό σκέλος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εκδηλώθηκε όταν η κυβέρνηση του τότε νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου αποκάλυψε την αλήθεια για τα δημοσιονομικά της χώρας, με το έλλειμμα του 2009 να διογκώνεται πάνω από το 15% του ΑΕΠ, πενταπλάσιο από το όριο της ΕΕ. Κατά τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση στράφηκε περισσότερο στο συνολικό ύψος του χρέους και το ισοζύγιο. Δόθηκε λιγότερη προσοχή στο γεγονός ότι επί δύο χρόνια τα έσοδα υπερβαίνουν τις δαπάνες και η κυβέρνηση επιτυγχάνει πλεόνασμα. Η επιτυχία αυτή οφείλεται στις περικοπές των δαπανών ενώ τα έσοδα διατηρήθηκαν στα ίδια περίπου επίπεδα. Δεδομένου όμως του μεγέθους της ύφεσης, η διατήρηση των εσόδων σε σταθερά επίπεδα σημαίνει τεράστια αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, που καλείται να καταβάλει όλο και υψηλότερους φόρους.

Δημόσια διοίκηση: Στο τομέα των δαπανών, τα προβλήματα της Ελλάδας οφείλονταν εν μέρει στην έκρηξη της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα την περίοδο που προηγήθηκε της κατάρρευσης. Η άρνηση να απολυθεί προσωπικό του δημοσίου έγινε πολύ νωρίς αιτία διαξιφισμών μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών. Το θέμα έχασε την σημασία του όταν το προσωπικό μειώθηκε κατά 150.000 μετά την εφαρμογή του μέτρου της μιας πρόσληψης ανά πέντε αποχωρήσεις. Ωστόσο η πρόοδος υπήρξε αργή στην απονομή δικαιοσύνης, ενώ το βάρος της γραφειοκρατίας δυσκολεύει την προσέλκυση επενδύσεων.

Ανταγωνιστικότητα: Επί οκτώ χρόνια, η μόνιμη επωδός των εταίρων της ευρωζώνης και του ΔΝΤ ήταν πως η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να γίνει ανταγωνιστικότερη. Εφαρμόζοντας τρία προγράμματα, η Ελλάδα πούλησε κρατικά ακίνητα, πραγματοποίησε σαρωτικές αλλαγές στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και άλλαξε επαγγελματικές ρυθμίσεις, από τους δικηγόρους μέχρι τα κομμωτήρια. Μεγάλη υπήρξε και η μείωση του εργατικού κόστους, ιδίως μετά τις αλλαγές στις συλλογικές συμβάσεις και την μείωση του βασικού μισθού. Οι δανειστές υποστηρίζουν ότι η μείωση απλά αντιστάθμισε τις μεγάλες αυξήσεις που είχαν γίνει την περίοδο που προηγήθηκε της κρίσης, αυξήσεις που δεν ήταν εναρμονισμένες με την παραγωγικότητα της οικονομίας. Η μείωση των μισθών, συνδυασμένη με την αύξηση της φορολόγησης και την απώλεια θέσεων εργασίας, υπήρξε κύριος παράγοντας για την πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων. Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας θέλει να καταργήσει ορισμένες από τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις μετά την λήξη του προγράμματος και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Η Ελλάδα δεν κατόρθωσε την ανάκαμψη με ατμομηχανή τις εξαγωγές που πέτυχαν άλλες χώρες, όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία. Ωστόσο σχεδόν εξαφάνισε το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, ενώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Χρηματοπιστωτικός τομέας: Όταν εκδηλώθηκε η κρίση, οι τραπεζίτες αρέσκονταν να υποστηρίζουν ότι η διοίκηση των ιδρυμάτων τους ήταν συντηρητική και το πρόβλημα γεννήθηκε από τον δημόσιο τομέα. Όμως η καταστροφή δεν άργησε να έρθει. Οι τράπεζες πρακτικά πτώχευσαν για ένα διάστημα το 2012, η αναδιάρθρωση του χρέους εξαφάνισε την αξία των ομολόγων που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους και τρία χρόνια μετά, έκλεισαν επί εβδομάδες πριν ανοίξουν και πάλι μετά την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων. Ακόμη αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις, βεβαρυμμένες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια που ανέρχονται στο 50% του συνόλου. Τα προβλήματα αυτά οδήγησαν σε απώλειες καταθέσεων και διαύλων διατραπεζικού δανεισμού, ενώ κρατήθηκαν ζωντανές χάρη στην παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ. Η ανάγκη για τον δανεισμό αυτό μειώνεται πλέον σταθερά και, ενώ η χώρα οδεύει προς την έξοδο από το πρόγραμμα, αναπληρώθηκε από διατραπεζικό δανεισμό για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης, τονίζει το Bloomberg.

WSJ: Λήξη του μαραθωνίου των προγραμμάτων στήριξης

Η λήξη την Δευτέρα του μαραθωνίου των προγραμμάτων στήριξης της Ελλάδας θα σηματοδοτούσε τον τερματισμό της κρίσης της ευρωζώνης, αν δεν υπήρχε η Ιταλία και οι ενοχλητικοί φόβοι ότι οι ατέλειες της νομισματικής ένωσης δεν έχουν διορθωθεί, γράφει η Wall Street Journal.

Οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα χαιρετήσουν ως νίκη την ολοκλήρωση του τελευταίου ελληνικού προγράμματος, ενός οκτάχρονου δράματος που πυροδότησε πανευρωπαϊκό πανικό. Η ελληνική οικονομία άρχισε και πάλι να αναπτύσσεσαι, αν και η ανάκαμψη έχει πολύ δρόμο ακόμη. Διαψεύδοντας τις προβλέψεις πολλών, η Ελλάδα παρέμεινε στην ευρωζώνη, χάρη στην ισχυρή υποστήριξη της κοινής γνώμης, έστω και εν μέσω μιας από τις βαθύτερες υφέσεις της σύγχρονης ιστορίας. Εν τω μεταξύ, ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες συζητούν για τα επόμενα βήματα ενίσχυσης της νομισματικής ένωσης, βασιζόμενοι στις πολλές καινοτομίες που έγιναν κατά την διάρκεια της κρίσης. Όμως η Ιταλία δείχνει ότι ενδεχομένως να μην αρκούν. Οι νέα αναταραχή των αγορών την προηγούμενη εβδομάδα και οι φραστικές επιθέσεις κατά του ευρωπαϊκού κατεστημένου από τους πολιτικούς στη Ρώμη δείχνουν πως το φάσμα της αποσταθεροποιητικής φυγής κεφαλαίων από μια χώρα της ευρωζώνης μπορεί να επανέλθει. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν αντλήσει πολλά μαθήματα από την κατάρρευση των αγορών ομολόγων που παραλίγο να καταστρέψει το ευρώ την περίοδο 2010-12. Έχουν συστήσει μηχανισμούς ασφάλειας που περιλαμβάνουν μόνιμο μηχανισμό διάσωσης και κεντρική τραπεζική εποπτεία. Όμως οι αιτίες της κρίσης χρέους δεν έχουν εξαλειφθεί. Σε τελική ανάλυση η υπεράσπιση του ευρώ επαφίεται στην απροθυμία των απλών ευρωπαίων ψηφοφόρων να δουν τις αποταμιεύσεις και τις περιουσίες τους να χάνονται μέσα στο χάος μιας διάσπασης, όπως δηλώνει ο Γιάκομπ Φανκ Κίρκεργκαρντ , του Peterson Institute for International Economics στην Ουάσινγκτον. «Αυτό είναι το καθοριστικό μάθημα από την ελληνική κρίση. Η αποχώρηση από το ευρώ δεν είναι αδύνατη, αλλά οι επιπτώσεις είναι τόσο καταστροφικές που από πολιτική άποψη είναι αβάσταχτες». Αυτός είναι ο λόγος που το 2015 η Ελλάδα επέστρεψε από την άβυσσο, τονίζει η WSJ.

The Guardian: Μετά από οκτώ χρόνια, η Ελλάδα αρκούντως δυνατή για να σταθεί στα πόδια της

«Την Δευτέρα και μετά από οκτώ χρόνια, η Ελλάδα θα θεωρηθεί αρκούντως δυνατή για να σταθεί στα πόδια της και το διεθνές πρόγραμμα στήριξης θα λήξει. Οι Έλληνες θα αποχαιρετίσουν την τρόικα, που ουσιαστικά κυβερνούσε τη χώρα από το 2010» γράφει ο βρετανικός Guardian . «Να είστε προσεκτικοί με τις διακηρύξεις περί success story, αλληλεγγύης και ορθολογικής πολιτικής που αποκατέστησαν την οικονομική σταθερότητα και απέτρεψαν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Απέχουν πολύ από την αλήθεια. Τα ελληνικά προγράμματα υπήρξαν μια κολοσσιαία αποτυχία. Πρόκειται για μια ιστορία ανικανότητας, δογματισμού, αχρείαστων καθυστερήσεων και προάσπισης των συμφερόντων των τραπεζών σε βάρος των αναγκών του λαού» σημειώνει η βρετανική εφημερίδα και πρόσθετε: Οι συνέπειες θα είναι μακροπρόθεσμες. Πρόσφατα, η ελληνική οικονομία άρχισε να αναπτύσσεται, όμως έχει να καλύψει τεράστιο έδαφος. Η απώλεια σχεδόν του ενός τρίτου του ΑΕΠ μπορούσε να είχε αποφευχθεί, όμως η Ελλάδα, αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη, αποδέχθηκε την ιδέα πως προτεραιότητα είναι ο ισοσκελισμός των προϋπολογισμών μέσω του αποπληθωρισμού. Η χώρα εισήλθε σε ένα καθοδικό σπιράλ, με απώλειες θέσεων εργασίας και πτώση των φορολογικών εσόδων. Το δημόσιο χρέος ανέβαινε, προκαλώντας πιέσεις για ακόμη περισσότερες περικοπές. Έχει συμβεί μια εκτεταμένη και μόνιμη καταστροφή, με κοινωνικό κόστος από μια δεκαετία αποτυχημένης λιτότητας. Περισσότερο όμως από κάθε τι άλλο, το παλαιό κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ ηγεσίας και λαού έχει διαρραγεί. Κάποτε οι ψηφοφόροι πίστευαν ότι με την σκληρή εργασία τους θα απολάμβαναν έναν αξιοπρεπή μισθό, ενώ το κράτος θα τους φρόντιζε στους δύσκολους καιρούς. Αν αυτή η πίστη δεν υπάρχει πια, αυτό οφείλεται πολύ και στα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Οι βασικοί «σταθμοί» της ελληνικής κρίσης

Οκτώβριος 2009: Ξεσπάει «καταιγίδα» στην Αθήνα, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-2008. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοινώνει το πραγματικό μέγεθος του ελλείμματος.

Δεκέμβριος του 2009: Ο οίκος αξιολόγησης Moody’s υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, έπειτα από αντίστοιχες κινήσεις των Fitch και Standard & Poor’s.

Απρίλιος του 2010: Ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης.

«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό Οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Και οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά» λέει από το Καστελόριζο ο κ. Παπανδρέου.

Η τρόικα -η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ- συμφωνούν να βοηθήσουν την Ελλάδα και μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες συμφωνείται το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης, ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μάιος του 2010: Η χρηματοδότηση του τριετούς προγράμματος σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας υιοθετείται. Η ελληνική βουλή προχωρά σειρά μέτρων λιτότητας, αγνοώντας τις μαζικές διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας.

Ιούνιος του 2011: Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας υποβαθμίζεται εκ νέου και συμφωνείται εκ νέο πακέτο διάσωσης -ύψους 120 δισ. ευρώ- με την Τρόικα. Ακολουθεί η υιοθέτηση νέων μέτρων λιτότητας, που προκάλεσαν μαζικές διαδηλώσεις από τους ήδη οικονομικά βασανισμένους Έλληνες.

Νοέμβριος του 2011: Ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτείται. Στις 11 Νοεμβρίου ο Λουκάς Παπαδήμος ορκίστηκε πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης, με αντιπροέδρους τους Θεόδωρο Πάγκαλο και Ευάγγελο Βενιζέλο. Στο κυβερνητικό σχήμα προστέθηκαν εκτός αρκετών υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης και στελέχη των κοινοβουλευτικών κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ.

Απρίλιος 2012: Νέα μέτρα λιτότητας προκαλούν αντιδράσεις στην Ελλάδα. Διαδηλώσεις και οργή στους δρόμους της Αθήνας… Η χώρα συγκλονίζεται όταν ένας συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοκτονεί έξω από το ελληνικό κοινοβούλιο, εις ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ιούνιος του 2012: Η υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παναγιώτη Πικραμμένου οδηγεί τη χώρα σε εκλογές. Για δεύτερη φορά μέσα σε έξι εβδομάδες, κανένα κόμμα δεν καταφέρνει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία. Σχηματίζεται κυβέρνηση συνασπισμού (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά) με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Ο τότε πρωθυπουργός δεσμεύεται να τηρήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της.

Ιούλιος του 2012: Μια αποφασιστική παρέμβαση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, αλλάζει την πορεία της κρίσης. Ο κ. Ντράγκι διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι η ΕΚΤ θα κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει το ευρώ.

Νοέμβριος του 2012: Οι διαμαρτυρίες, πολλές φορές βίαιες, αποτελούν πλέον καθημερινότητα στη χώρα μας. Ευρωπαίοι και ΔΝΤ συμφωνούν να προχωρήσουν σε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, ύψους 40 δισ. ευρώ.

Απρίλιος του 2014: Οι υπουργοί Οικονομικών εγκρίνουν τη δόση για την Ελλάδα και η χώρα βγαίνει στις αγορές. Η έκδοση του ελληνικού ομολόγου, που πραγματοποιείται μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας, φέρνει 4 δισ. στην Ελλάδα.

Νοέμβριος του 2014: Μετά τις ευρωεκλογές του 2014, αναλαμβάνει καθήκοντα η Επιτροπή Γιούνκερ.

Ιανουάριος του 2015: Προκηρύσσονται πρόωρες εκλογές, τις οποίες κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο Αλέξης Τσίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός της χώρας. Το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών αναλαμβάνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, που ξεκινά νέα διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Φεβρουάριος του 2015: Το Eurogroup συμφωνεί σε παράταση του δεύτερου ελληνικού προγράμματος για τέσσερις μήνες, σε συνέχεια σχετικού αιτήματος των ελληνικών αρχών.

Το καλοκαίρι του 2015

Το καλοκαίρι του 2015 είναι ταραχώδες για την ελληνική οικονομία. Η δόση ύψους 1,5 δισ. ευρώ προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν καταβάλλεται και στις 28 Ιουνίου ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοινώνει την επιβολή ελέγχων κεφαλαίων. Οι τράπεζες κλείνουν για κάποιες μέρες και οι Έλληνες κάνουν ουρές έξω από τα ATM για να κάνουν την καθημερινή ανάληψη των 60 ευρώ.

30 Ιουνίου 2015: Λήγει το δεύτερο ελληνικό πρόγραμμα.

5 Ιουλίου 2015: Πραγματοποιείται δημοψήφισμα στην Ελλάδα για την αποδοχή ή μη, των προτάσεων μεταρρυθμίσεων στις οποίες κατέληξε το Eurogroup. 61% των συμμετεχόντων ψηφίζει κατά.

8 Ιουλίου 2015: Οι ελληνικές Αρχές ζητούν πρόγραμμα στήριξης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.

12/13 Ιουλίου 2015: Σε μια μαραθώνια Σύνοδο Κορυφής που διήρκησε περισσότερο από 17 ώρες, οι ηγέτες των χωρών της Ευρωζώνης καταλήγουν σε συμφωνία επί της αρχής για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης για την Ελλάδα.

17 Ιουλίου 2015: Το Συμβούλιο της ΕΕ χορηγεί στην Ελλάδα βραχυπρόθεσμη χρηματοδοτική βοήθεια (δάνειο-γέφυρα) ύψους 7,16 δισ. στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

20 Αυγούστου 2015: Η Επιτροπή υπογράφει Μνημόνιο Συνεργασίας, εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, με την Ελλάδα για ένα νέο πρόγραμμα στήριξης και δημοσιεύει αξιολόγηση του κοινωνικού αντίκτυπου του προγράμματος. Εγκρίνεται η πρώτη εκταμίευση.

23 Σεπτεμβρίου 2015: Ο Αλέξης Τσίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός της Ελλάδας, μετά από βουλευτικές εκλογές.

Η διαδρομή για την έξοδο

Οκτώβριος και Δεκέμβριος 2015: Το πρώτο και το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων ολοκληρώνεται, επιτρέποντας νέες εκταμιεύσεις στο πλαίσιο του προγράμματος.

24 Μαΐου 2016: Το Eurogroup χαιρετίζει την εφαρμογή των αναγκαίων προαπαιτούμενων για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και συμφωνεί σε ένα πακέτο βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

16 Ιουνίου 2016: Η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος στήριξης ολοκληρώνεται μετά την εκπλήρωση όλων των σχετικών προαιπτούμενων.

7 Ιουλίου 2017: Η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος στήριξης ολοκληρώνεται μετά την εκπλήρωση όλων των σχετικών προαπαιτούμενων.

12 Ιουλίου 2017: Η Επιτροπή προτείνει το κλείσιμο της Διαδικασίας Υπερβολικού Ελλείμματος για την Ελλάδα. Το Συμβούλιο μετέπειτα επικυρώνει την πρόταση της Επιτροπής.

20 Ιουλίου 2017: Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ εγκρίνει επί της αρχής ένα νέο πρόγραμμα με την Ελλάδα.

20 Αυγούστου 2018: Ολοκληρώνεται το ελληνικό πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.