Περπατώντας προς την ποδοσφαιρική αιωνιότητα

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έκανε και πάλι το αδύνατο να φαίνεται δυνατό και ο Βασίλης Μοιρώτσος υποκλίνεται μέσω του blog του στο pagenews.gr σε έναν ποδοσφαιρικό μύθο.

Δε χρειαζόταν μία ακόμα τέτοια παράσταση όπως αυτή τη βραδιά της Τρίτης για να καταλάβουμε το πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Και πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε στη δική του εποχή. Όπως και στην εποχή του Λιονέλ Μέσι.

Ο Πορτογάλος είναι ένας αθλητής – μύθος, ένας ποδοσφαιριστής που όσους… haters κι αν έχει λόγω των πανηγυρισμών του, των κοιλιακών του, του εγωκεντρισμού που τον διακατέχει, θα φτιάχνει πάντα τους διπλάσιους «πιστούς» λόγω των όσων κάνει μέσα στο γήπεδο. Και γι’ αυτά που κάνει στο χορτάρι οφείλουμε να τον κρίνουμε.

Είναι άδικη η σύγκριση που γίνεται με τον Λιονέλ Μέσι, όμως έτσι έχουμε μάθει να ζούμε όχι μόνο εμείς στην Ελλάδα, μα σε ολόκληρο τον κόσμο. Πάντα στο καλό θα βρίσκεις και κάτι που θεωρείς καλύτερο για να το συγκρίνεις και να κάνεις κουβέντα γύρω απ’ αυτό.

Το διαχρονικό, άλλωστε, «Πελέ ή Μαραντόνα» δε θα πάψει ποτέ να είναι θέμα συζήτησης. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τη νέα γενιά, στο «Μέσι ή Κριστιάνο».

Είναι ένα άδικο δίλημμα και για τους δύο – τους οποίους πάντως φαντάζομαι πως καθόλου δεν τους απασχολεί. Άδικο για τον Μέσι γιατί σαν κι αυτόν δεν έχει υπάρξει άλλος. Ο Αργεντινός θα είναι η επόμενη απάντηση στην ερώτηση «ποιος ήταν ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών». Και μπορεί να μπει – όχι στο πλάι, αλλά – πιο ψηλά ακόμα και από τα ονόματα του Μαραντόνα, του Πελέ, του Κρόιφ.

Και είναι ένα άδικο δίλημμα και για τον ίδιο τον Κριστιάνο, που σε έπειτα από κάθε μία από τις θαυμαστές ποδοσφαιρικές του βραδιές μπορεί να ακούει τον καθένα να λέει «ναι αλλά ο Μέσι». Δεν υπάρχει «αλλά» σε τέτοιες βραδιές. Ούτε του ενός, ούτε του άλλου. Το μόνο που – πρέπει να – υπάρχει είναι σεβασμός και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» που έχουμε την ευκαιρία να τους βλέπουμε να μας μαγεύουν.

Ο Κριστιάνο έχει στην καριέρα του πολλές βραδιές σαν αυτή της Τρίτης, όμως αυτή θα μπει ανάμεσα στις 3-4 καλύτερες της ζωής του. Όχι γιατί έβαλε τρία γκολ, αυτό το έχει κάνει ξανά. Όχι γιατί οδήγησε την ομάδα του στην πρόκριση από το 0-2 του πρώτου αγώνα, αυτό το έκανε και στο Ρεάλ – Βόλφσμπουργκ, πετυχαίνοντας ξανά χατ τρικ στον επαναληπτικό.

Αλλά γιατί έκανε τους γύρω του να έχουν πίστη πως μπορούν να ανατρέψουν το αποτέλεσμα. Γιατί έκανε τους οπαδούς στην εξέδρα να μη βλέπουν το 0-2 ως ένα «θαύμα» αλλά ως κάτι εφικτό.

Γιατί από το 3’ του αγώνα, στην πρώτη του αντίδραση, στο ακυρωθέν γκολ της Γιουβέντους, η έκφραση του προσώπου του έδειξε πίστη και τρέλα. Φώναζε η όψη του πως οι Μαδριλένοι δε θα έφευγαν με την πρόκριση από το Τορίνο. Και ο λόγος θα ήταν εκείνος…

Ο Κριστιάνο, σε φάση της διοργάνωσης που θα έπρεπε να έχει αστερίσκο πλάι στις ανατροπές του Άγιαξ και της Γιουνάιτεντ, έβαλε τον εαυτό του σε διαδικασία να συζητάνε όλοι για εκείνον. Ο Κριστιάνο περπατά, πλέον, με βήματα γοργά προς την ποδοσφαιρική αιωνιότητα. Και η 12^η Μαρτίου 2019 θα είναι για πάντα μια βραδιά που τον πιστοποιεί ως μύθο του ποδοσφαίρου.

Όλα τα άρθρα του Βασίλη Μοιρώτσου εδώ.