Φρανκ Σινάτρα: Όταν «Η Φωνή» έκλαψε για πρώτη φορά

Τον αποκάλεσαν - όχι άδικα - ως "Τη Φωνή". Εμφανίστηκε στη δισκογραφία στις 13 Ιουλίου 1939 και έγραψε ιστορία. Ο Φρανκ Σινάτρα παραλίγο να μη γεννηθεί από λάθος ενός γιατρού. Ευτυχώς για τη μουσική τα κατάφερε.

Ο μεγαλύτερος ερμηνευτής του 20ού αιώνα γεννήθηκε το παγωμένο βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου του 1915 στο Χόμποκεν του Nιου Τζέρσεϊ, με δύο τραύματα στο αυτί και τον λαιμό του, δίχως να κάνει τον παραμικρό ήχο. Χρειάστηκε να τον βάλουν κάτω από τη βρύση και να τρέξει το παγωμένο νερό, για να κλάψει για πρώτη φορά.

Ο Φράνσις Άλμπερτ «Φρανκ» Σινάτρα, έκανε την εμφάνισή του στη δισκογραφία στις 13 Ιουλίου 1939. Έδειξε νωρίς την προτίμησή του στο bel canto. Αν και δεν είχε κάποια ιδιαίτερη μουσική παιδεία, ως έφηβος αποφάσισε να στραφεί επαγγελματικά στο τραγούδι, επηρεασμένος από τις ηχογραφήσεις του Μπινγκ Κρόσμπι. Λίγο αργότερα, το 1940, εντάχθηκε στη μπάντα του Τόμι Ντόρσεϊ, και σύντομα η καριέρα του άρχισε να απογειώνεται.

Από τα τέλη του 1942 ακολούθησε ατομική καριέρα, και σύντομα εξελίχθηκε σε φαινόμενο της αμερικανικής κουλτούρας και ίνδαλμα για τους περισσότερους. Άξιο αναφοράς αποτελεί το γεγονός πως οι νεαρές θαυμάστριές του έμειναν γνωστές στην ιστορία ως bobby soxers. Την ίδια περίοδο, του αποδόθηκαν τα παρωνύμια Frankieboy, The Sultan of Swoon (Σουλτάνος του συναισθήματα), και το δημοφιλέστερο The Voice (Η φωνή). Στα τέλη του 1944, ξεκίνησε να ηχογραφεί -με μεγάλη συχνότητα- για τη δισκογραφική εταιρεία Columbia.

Τα πρώτα χρόνια

Ήταν 12 Δεκεμβρίου του 1915 και από ένα λάθος του γιατρού παραλίγο ο Φράνκ Σινάτρα να μη γεννηθεί. Για λίγη ώρα, πίστευαν πως είναι νεκρός. Ο γιατρός τον έβαλε κάτω από το κρύο νερό και επανήλθε στην ζωή.

Ο πατέρας του καταγόταν από την Σικελία και ήταν μποξέρ και πυροσβέστης. Η μητέρα του ήταν επίσης Ιταλίδα, και είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν μοναχογιός και κακομαθημένος. Γι’ αυτό το λόγο ίσως όταν έκανε την επανάστασή του, πέρασε για λίγο στην παρανομία, όταν έγινε αρχηγός συμμορίας μικροκλεφτών.

Στα 18 του άκουσε για πρώτη φορά τον Bing Crosby. Τότε αποφάσισε να γίνει τραγουδιστής. Και φαίνεται πως είχε μεγάλη επιρροή επάνω του, αφού το στυλ που υιοθέτησε ήταν παρόμοιο. Κέρδισε σε μια εκπομπή ταλέντων και έπιασε δουλειά σε ένα μικρό κλαμπ του Νιου Τζέρσει. Το 1940, έγινε μέλος της μπάντας του Τόμι Ντόρσεϊ και από εκεί και πέρα η καριέρα του απογειώθηκε.

Οι κοπέλες τον αγάπησαν από την πρώτη στιγμή. Η φωνή του καθαρή και δυνατή, έγινε πολύ χαρακτηριστική και απέκτησε φανατικούς θαυμαστές. Μόνο ο «βασιλιάς» Έλβις μπόρεσε να προκαλέσει μεγαλύτερη φρενίτιδα. Τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Ο κινηματογράφος τον βοήθησε να γίνει ακόμα πιο γνωστός.

Όταν τον ξέγραψαν όλοι

Το παρατσούκλι που του δόθηκε ήταν το προφανές: Η φωνή. Αυτή η φωνή όμως είχε και δυσάρεστες στιγμές. Τα πρώτα αρνητικά δημοσιεύματα του Τύπου εμφανίστηκαν ξαφνικά. Σχετίζονταν κυρίως με τις διασυνδέσεις του Σινάτρα με προσωπικότητες του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο Λάκι Λουτσιάνο. Αποκορύφωμα των γεγονότων αποτέλεσε το περιστατικό της επίθεσης του κατά του δημοσιογράφου Λη Μόρτιμερ, που αργότερα αποδείχθηκε ότι συνεργάστηκε με το FBI για τη δυσφήμιση του.

Το 1952, ενδεικτικό της παρακμής της καριέρας του, υπήρξε το γεγονός πως δε διέθετε κανένα δισκογραφικό ή κινηματογραφικό συμβόλαιο, ούτε κάποιον καλλιτεχνικό πράκτορα. Ο λόγος; Ένα βράδυ του 1952 στο κλαμπ Copacabana της Νέας Υόρκης, η διάσημη φωνή σίγησε, καθώς οι φωνητικές χορδές του είχαν ματώσει. Η δισκογραφική εταιρεία του έκανε ότι δεν τον ήξερε, και όλοι τον ξέγραψαν.

Κάποιοι άνθρωποι είχαν όμως άστρο, και ο Φράνκ Σινάτρα ήταν ένας από αυτούς. Το 1953 ικέτεψε τη Columbia να του δώσει ένα ρόλο στην ταινία «Από εδώ ως την αιωνιότητα», με προσβλητικά χαμηλή αμοιβή. Εξαργύρωσε την απόφασή του αυτή με το Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου, κι επανήλθε δριμύτερος.

Έφτασε στην κορυφή. Ήθελε ταυτόχρονα να περνάει καλά. Και αυτό το έκανε με τους φίλους του. Με τους ανθρώπους που μπορούσε να κάνει αστείρευτη πλάκα και που σεβόταν. Γι’ αυτό και στις αρχές της δεκαετίας του ’60 δημιούργησε το θρυλικό «Rat Pack», μαζί με τους Dean Martin και Sammy Davies Junior, στο οποίο μετά προστέθηκαν Peter Lawford και Joey Bishop.

Ο Φρανκ Σινάτρα είχε τεράστια επιτυχία στις γυναίκες. Ουσιαστικά, είχε όποια ήθελε. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές: τη Νάνσι Μπαρμπάτο (1939-1951), με την οποία απέκτησε και τα τρία του παιδιά: Νάνσι, Φράνκ Τζούνιορ και Τίνα. Επίσης, παντρεύτηκε την Άβα Γκάρντνερ (1951-1957), τη Μία Φάροου (1966-1968) και την Μπάρμπαρα Μαρξ (1976-1998).

Πολλοί τον κατηγόρησαν, ότι είχε διασυνδέσεις με την ιταλική Μαφία, και αρκετά από τα ονόματα των συνεργατών του περιέχονταν σε «ύποπτους» φακέλους του FBI. Αυτός ήταν και ο λόγος, που έχασε την άδεια του καζίνου του στο Λας Βέγκας. Η πόλη, όμως, αναγνώρισε την προσφορά του, δίνοντας το 2001 το όνομά του σε μία κεντρική λεωφόρο της. Επίσης, υπήρξε στενός φίλος και υποστηρικτής του Τζον Φ. Κένεντι και του Ρόναλντ Ρίγκαν.

Δυστυχώς, στις 14 Μαΐου του 1998, η τρομερή αυτή φωνή, που μας ταξίδευε μέχρι το φεγγάρι, έπαψε να υπάρχει. Έπειτα από μάχη με διάφορα προβλήματα υγείας, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών. Τιμήθηκε ως ο σπουδαιότερος Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα, αλλά και ως συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας. Το μουσικό έργο του υπήρξε ογκώδες, με περισσότερες από 1400 ηχογραφήσεις. Το 1985 τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρίγκαν και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου, το 1997.

Το 2015, ένα βιβλίο με πιπεράτες αποκαλύψεις, θέλησε να σπιλώσει τη μνήμη του. Ο συγγραφέας ισχυριζόταν πως ο Σινάτρα είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση του γαστρεντερικού και είχε παραπονεθεί ότι έπασχε από ανικανότητα, ενώ φέρεται να είχε εφοδιαστεί με «εμφύτευμα πέους». Ο ίδιος συγγραφέας συγχρόνως υποστήριξε πως ο γιος της Μία Φάροου, που απέκτησε το 1987 με τον Γούντι Άλεν, ήταν παιδί του Σινάτρα. Η ομοιότητα ήταν εκπληκτική.