Ένα ποτήρι κρασί και όλοι μαζί στον καναπέ

Ο δημοσιογράφος Σωτήρης Δουφεξής γράφει για τις ημέρες των εορτών και για την σπουδαιότητα η οικογένεια να είναι ενωμένη και να μην διασπάται.

Ημέρες εορτών, ημέρες χαράς, ημέρες που όλοι μας περιμένουμε με ανυπομονησία να αποθέσουμε τα προβλήματά μας και να ξεκουραστούμε, να πάρουμε μια ανάσα και να μαζευτούμε όλοι οικογενειακώς σε ένα ζεστό σπίτι. Μια συνήθεια που τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να χάνεται στους αιθέρες. Όσο οι γενιές αλλάζουν και ευρύνονται παρατηρείται ότι δεν υφίσταται πια η απαιτούμενη αφοσίωση στο οικογενειακό περιβάλλον. Κι αυτό γιατί οι νεότεροι λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς να περιεργάζονται τις συνέπειες. Η αμετροέπεια και η κοινωνική αποβλάκωσή τους συνάμα με τις κοινωνικές τους συναναστροφές, τους έχουν εγκιβωτίσει σε ένα πλαίσιο απάθειας και νωθρότητας.

“Όλοι μαζί”

Ελάχιστες οικογένειες σήμερα έχουν χτίσει γερά θεμέλια και έστω μια ημέρα την εβδομάδα συγκεντρώνονται όλοι μαζί στο τραπέζι. Ελάχιστες οικογένειες φροντίζουν να “δροσίζουν” τις σχέσεις τους με διάφορους τρόπου προκειμένου στο μέλλον να μην υπάρχει το στοιχείο της απομάκρυνσης και του ολικού απογαλακτισμού. Αυτό σήμερα το χάσαμε, ακόμα και αυτές τις άγιες ημέρες που οι οικογένειες πρέπει να είναι ενωμένες και να γιορτάζουν μαζί, βλέπουμε την πλήρη αδιαφορία από πλήθος κόσμου, μικρών και μεγάλων. 

Να αποβάλλουμε το “εγώ”

Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο οι περισσότεροι σκεφτόμαστε το “εγώ” μας και δεν ρίχνουμε το βάρος στους οικείους προσιόντες μας. Μερικοί κανονίζουν ταξίδια στο εξωτερικό όλες τις ημέρες ξεκούρασης ενώ άλλοι τις δύο σημαντικότερες ημέρες των εορτών αποφασίζουν να γιορτάσουν κάπου έξω. Όλοι αυτοί όμως δεν συλλογίζονται ότι μπορεί οι άνθρωποι που αφήνουν πίσω τους να είναι δυσαρεστημένοι. Χιλιάδες γηραιοί γονείς και παππούδες περιμένουν με προσμονή αυτές τις ημέρες για να νιώσουν καλύτερα και να χαρούν με την άφιξη των παιδιών και των εγγονιών τους. Γιατί να τους κάνουμε ακόμα ένα κακό και να τους περιθωριοποιήσουμε; Πιθανότατα δεν το κατανοούμε, αλλά είναι δηλητήριο στην ψυχή τους να μην έχουν δίπλα τους αυτούς που αγαπούν.

“ΜΑΖΕΥΤΕΊΤΕ”

Το σύνθημα μας είναι “ΜΑΖΕΥΤΕΊΤΕ”. Θα είναι τεράστια η χαρά για τις γιαγιάδες, τους παππούδες και τους γονείς όταν όλη η οικογένεια βρεθεί κάτω από την ίδια στέγη και γιορτάσει μαζί. Όταν αντιληφθούμε πόσο εύθυμο θα είναι το κλίμα μεταξύ όλων, σίγουρα θα νιώσουμε την χαρά ότι και εμείς με την παρουσία μας βοηθήσαμε έστω και λίγο στο να εμψυχωθούν άνθρωποι που δεν έχουν ιδιαίτερη λάμψη στην καθημερινότητά τους. Η παρουσία μας είναι ο μοχλός για να γεμίσουν οι μπαταρίες τους. 

Σε κανέναν δεν αξίζει ο εγκλεισμός

Πριν λίγες μέρες στο σούπερ μάρκετ μια γυναίκα έσερνε την μητέρα της (κοντά στα 80) και της φώναζε ότι δεν την αντέχει άλλο και πως θα την κλειδώσει μέσα για να βρει ησυχία και να απαλλαγεί από την παρουσία της. “Ναι” μπορεί να μην γνωρίζουμε τι μπορεί να έχει προηγηθεί κατά το παρελθόν, όμως μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να λάβει πολλές ερμηνείες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν και αν φτάσουμε στην ηλικία αυτής της κυρίας δεν θα θέλαμε ιδία μεταχείριση από τα παιδιά μας. Χρειάζεται υπομονή με τους μεγαλύτερους και τριπλή κατανόηση. Σε κανέναν δεν αξίζει ο εγκλεισμός και η μοναχική ζωή, ειδικότερα σε εκείνους που δεν την επιλέγουν. 

Ας γίνουμε “άνθρωποι”

Αυτές οι μέρες σηματοδοτούν την αγάπη την χαρά και το κέφι που θα δημιουργήσουμε μόνοι μας. Ας καθίσουμε λοιπόν ήρεμα στον καναπέ, ας πάρουμε το κρασί μας, ας αγκαλιαστούμε και ας συζητήσουμε μαζί με όλους για τα σχέδια μας, τη ζωή και οτιδήποτε άλλο μας βασανίζει. Όταν όλοι μας αποφασίσουμε να γίνουμε “άνθρωποι”, σκεπτόμενοι και εκείνους που μας μεγάλωσαν και μας έφεραν στη ζωή χωρίς μεμψιμοιρία, τότε σίγουρα κάναμε ένα βήμα προς τα πάνω στην ηθική κλίμακα.