Το τουρκικό ρεσάλτο και οι δίβουλοι εταίροι

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τη προσπάθεια της κατάπαυσης του πυρός στην Λιβύη και για το πως η Τουρκία επωφελείται από αυτήν. Παράλληλα, τονίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να επιδιώξει την διασφάλιση των δικών της συμφερόντων με κάθε τρόπο.

Η προσπάθεια για συμφωνία εκεχειρίας στη Λιβύη με πρωτοβουλία της Ρωσίας και της Τουρκίας επιβεβαίωσε, μεταξύ άλλων, σε όλη του την έκταση το τουρκικό σχέδιο για κανονικό πειρατικό ρεσάλτο στη βορειοαφρικανική χώρα. Ήταν εξαρχής σαφείς οι τουρκικές προθέσεις αλλά έχει σημασία ότι αποδεικνύεται – μέσω συνομιλιών στη Μόσχα όπου κλήθηκαν οι δύο αντιμαχόμενοι, ο Φαγιέζ αλ Σαράζ και ο Χαλίφα Χαφτάρ – το βάθος της τουρκικής απόπειρας.

Ο Χαφτάρ αποχώρησε αρνούμενος να υπογράψει τη συμφωνία εκεχειρίας, εξηγώντας τους λόγους:

«Δεν θα υπάρξει καμία υπογραφή για διάφορους λόγους. Ο πιο σημαντικός από τους οποίους είναι η κακόβουλη πρόθεση της Τουρκίας να επιβληθεί ως μέρος στη Λιβύη και να νομοθετήσει το παράνομο Μνημόνιο. Η Λιβύη για τους Λίβυους». Η Τουρκία, επιβεβαιώνει ο Χαφτάρ, δεν προσπαθεί μόνο να υφαρπάξει την ελλαδική και κυπριακή υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Επιχειρεί να επιβάλει τη μόνιμη παρουσία της στη Λιβύη ως δομικό μέρος διακυβέρνησης της χώρας εξασφαλίζοντας αφενός τη νομιμοποίηση του Μνημονίου μέσα από μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία θα συμμετέχει και ο Χαφτάρ, αφετέρου τη στρατιωτική παρουσία της και επίσης τον επηρεασμό και τον έλεγχο των αποφάσεων της νέας κυβέρνησης.

Η οργή του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά του Χαφτάρ ο οποίος του χάλασε τη «σούπα» αποχωρώντας από τις συνομιλίες δίχως να υπογράψει, είναι ενδεικτική: «Ο Χαλίφα Χαφτάρ στην αρχή είπε ναι στη συμφωνία, μετά έκανε ένα πραξικόπημα στη διαπραγμάτευση και δραπέτευσε από τη Μόσχα. Δεν θα διστάσουμε ποτέ να δώσουμε στον πραξικοπηματία Χάφταρ το μάθημα που του αξίζει, αν συνεχίσει τις επιθέσεις του εναντίον της νόμιμης διοίκησης και εναντίον των αδελφών μας στη Λιβύη».

Αυτό προς το παρόν διασώζει την Ελλάδα από το χειρότερο δυνατό σενάριο, δηλαδή την επιβολή μίας διευθέτησης στη Λιβύη, με ρωσικές πλάτες, που ευνοεί τον τουρκικό σχεδιασμό.

Ακόμα όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Η Γερμανία, η οποία οργανώνει τη Διάσκεψη του Βερολίνου υπό την αιγίδα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, έχει αποκλείσει την Ελλάδα από τις διεργασίες. Δηλαδή η κατ’ εξοχήν θιγόμενη χώρα μένει εκτός συνομιλιών για ένα θέμα που αφορά εθνικά ζωτικά συμφέροντα της. Ο Γερμανοί συμπλέουν με τη Ρωσία και την Τουρκία και στο πλάνο επιχειρεί να μπει και η Ιταλία για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας, επέρριψε ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κυβέρνηση δεν είχε ανταποκριθεί σε πρόσκληση για συμμετοχή ή δεν είχε επιδιώξει να συμμετάσχει η Ελλάδα στη Διάσκεψη του Βερολίνου και επιβεβαίωσε ότι η Αθήνα έχει διατυπώσει αίτημα συμμετοχής: «Έχουμε κάνει κάθε προσπάθεια εμπλοκής σε κάθε προσπάθεια πολιτικής λύσης στη Λιβύη και γι’ αυτό έχουμε ζητήσει να συμμετάσχουμε στη διαδικασία του Βερολίνου», δήλωσε, όμως το ζητούμενο δεν είναι να πει η κυβέρνηση ότι κάνει ότι μπορεί, αλλά να είναι η Ελλάδα παρούσα. Ειδάλλως να διαμηνύσει ότι δεν θα αποδεχθεί καμία διευθέτηση η οποία θα γίνει ερήμην της.

Δεν είναι δυνατόν να προσκαλείται η Τουρκία η οποία έχει εμπλακεί παρανόμως στρατιωτικά παραβιάζοντας το εμπάργκο του ΟΗΕ και να μην συμμετέχει η Ελλάδα η οποία θίγεται από ένα Μνημόνιο το οποίο η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χαρακτηρίσει παράνομο και άκυρο. Το γεγονός ότι ευρωπαϊκές χώρες, όπως η διαχρονικά συμπορευόμενη με την Τουρκία, Γερμανία, και η δίβουλη Ιταλία αγνοούν και παρακάμπτουν την κοινή θέση της Ένωσης προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους είναι αναμενόμενο, όσο και να μην μας αρέσει.

Θα πρέπει λοιπόν και η Ελλάδα να επιδιώξει την διασφάλιση των δικών της συμφερόντων με κάθε τρόπο, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, και να μην επαφίεται στις τυπικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι οποίες είναι καλοδεχούμενες αλλά στην πράξη ελάχιστα χρήσιμες αποδεικνύονται διότι σχεδόν ποτέ δεν συνοδεύονται από μέτρα επιβολή τους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την Τουρκία. Η δε τοποθέτηση του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ , ο οποίος ερωτηθείς σχετικά απέφυγε να χαρακτηρίσει παράνομο το τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο λέγοντας ότι «δεν έχουμε αποδώσει ακόμα αυτόν τον χαρακτηρισμό, ωστόσο έχουμε τοποθετηθεί ξεκάθαρα, μένουμε στο ότι είναι αντιπαραγωγικό και προκλητικό» συμπληρώνει τη δύσκολη για την Ελλάδα εικόνα και την επαμφοτερίζουσα θέση όλων. Το έχουμε πει και γράψει πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, ότι τα πράγματα δεν είναι απλώς δυσχερή. Φέτος γίνονται επικίνδυνα.