Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου – Οι χλιαροί επιμένουν (όχι για πολύ)

Τα 101 χρόνια της Γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους τιμά σήμερα η χώρα μας και ο Λάμπρος Καλαρρύτης γράφει στο blog του στο pagenews.gr για τον τυπικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από τις ηγεσίες η μαύρη αυτή μέρα.

19 Μαΐου: Επέτειος Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Οι Τούρκοι με τις συμβουλές και την «τεχνογνωσία» των συμμάχων τους Γερμανών πραγματοποιούν ένα από τα πλέον φρικώδη εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία. 353 χιλιάδες Έλληνες του Πόντου, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, σφάζονται, βιάζονται, βασανίζονται, εξολοθρεύονται.

Έναν αιώνα αργότερα, η αποφράς επέτειος τιμάται στην Ελλάδα με όλο και πιο τυπικό, γραφειοκρατικό και διεκπεραιωτικό τρόπο.

Και αν δεν υπήρχε η πίεση και η «υπενθύμιση» από τις ποντιακές οργανώσεις και γενικά από τους Έλληνες πολίτες (οι οποίοι παρά τη διαρκή προσπάθεια λοβοτομής δεν ξεχνούν την ιστορία τους), οι ελλαδικές ηγεσίες ίσως να μην ασχολούντο καν. Οι δηλώσεις αμφισβήτησης ή υποβάθμισης της γενοκτονίας από πολιτικούς (κυρίως της Αριστεράς και του κακοποιημένου φιλελευθερισμού), δείχνουν την ένταση, τη διασπορά και την επιμονή του συνειδητού ή λανθάνοντος εθνομηδενισμού.

Οι άνευρες, και στερούμενες ουσίας επετειακές ανακοινώσεις επιβεβαιώνουν το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της εθνικής υποχρέωσης να εκπέμπεται στιβαρό μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν ξεχνά, δεν παραγράφει και δεν συγχωρεί το εις βάρος του ελληνικού λαού έγκλημα της γενοκτονίας από τους Τούρκους και της αποστασιοποίησης από το έθνος των ελλαδικών δήθεν ηγεσιών και δήθεν ελίτ. Αρκεί να δει κάποιος πως διαχειρίζονται οι Αρμένιοι τη δική τους γενοκτονία από τους Τούρκους και οι Εβραίοι το Ολοκαύτωμα από τους ναζί, για να κατανοήσει τι κάνουν οι ηγεσίες των εθνών όταν το εννοούν ότι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ιστορική μνήμη και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν δημόσιες σχέσεις με τους σφαγείς ειδικά όταν αυτοί παραμένουν αμετανόητοι.

Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου, αλλά θέλω να παραθέσω δύο ανακοινώσεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας, μία για τη γενοκτονία των Ποντίων και μία για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, με δύο ημέρες διαφορά:

«Σήμερα τιμούμε τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των Ελλήνων του Πόντου, που χάθηκαν πριν από έναν αιώνα. Η Ελλάδα, καθώς και άλλες χώρες, έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία αυτή, αποτίοντας με τον τρόπο αυτό τον ελάχιστο φόρο τιμής και μνήμης στη θυσία του ποντιακού ελληνισμού. Παράλληλα, οφείλουμε να αναλογιστούμε την τεράστια συμβολή και ενεργό συμμετοχή των διασωθέντων Ελλήνων του Πόντου στην ανόρθωση του ελληνικού κράτους υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, στην οικονομική ανάταση, καθώς και στην άνθηση της ελληνικής παιδείας και του πολιτισμού κατά τον 20ο αιώνα.

Η διεθνής κοινότητα έχει χρέος να φέρνει στο φως και να καταδικάζει ενέργειες αποτρόπαιης βαρβαρότητας, όπως η συστηματική εξολόθρευση αθώων πολιτών, προκειμένου όχι μόνο να διαφυλαχθεί η μνήμη των θυμάτων αλλά και να αποτραπούν παρόμοια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο μέλλον. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάληψη της ευθύνης για ειδεχθείς πράξεις του παρελθόντος και η ειλικρινής μεταμέλεια αποτελούν δείγμα γενναιότητας και ευθύνης ηγετών, που προσβλέπουν σε ένα μέλλον ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας των λαών.»

Όπως ίσως θα παρατηρήσατε δεν υπάρχει πουθενά αναφορά στην Τουρκία. Οι Έλληνες του Πόντου «χάθηκαν». Η «ανάληψη της ευθύνης για ειδεχθείς πράξεις του παρελθόντος» από ποιους πρέπει να γίνει; Ποιος διέπραξε τη γενοκτονία; Εξωγήινοι; Επειδή οι ανακοινώσεις της Προεδρίας αναρτώνται στα κοινωνικά δίκτυα και στα αγγλικά, αν τη διαβάσει κάποιος ξένος που δεν γνωρίζει την ιστορία θα μείνει με την απορία για το ποιοι είναι οι γενοκτόνοι. Φανταστείτε ανακοίνωση των Αρμενίων για τη γενοκτονία που δεν θα αναφέρεται στους Τούρκους ή του Ισραήλ που θα μιλά γενικώς και αορίστως για το Ολοκαύτωμα.

Και εδώ είναι η ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας για την ημέρα δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων:

«Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας. Οι διώξεις, οι διακρίσεις, η κοινωνική περιθωριοποίηση κατά των ΛΟΑΤΚΙ συνανθρώπων μας σε πολλές περιοχές του κόσμου είναι μια σκληρή, επίμονη πραγματικότητα. Πραγματικότητα που μας αφορά όλους, αφού πλήττει στον πυρήνα της την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και συρρικνώνει την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού, τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν συχνά ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις σε βάρος τους και περιορισμούς στην πρόσβαση των υπηρεσιών υγείας.

Σήμερα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας, στέλνουμε και από την Αθήνα το μήνυμά μας. Καταδικάζουμε τις διακρίσεις, τη ρητορική μίσους, τη βία σε βάρος προσώπων λόγω ταυτότητας φύλου, γενετήσιου προσανατολισμού ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας και υποστηρίζουμε το δικαίωμα του καθενός στην ελεύθερη έκφραση, την ασφάλεια, τον αυτοκαθορισμό και την ίση μεταχείριση.»

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται σχόλιο, ο καθένας με στοιχειώδη αντίληψη καταλαβαίνει. Η υποβάθμιση των ιστορικών γεγονότων, ειδικά τέτοιου μεγέθους και η λήθη είναι το πρώτο βήμα πριν από μία επόμενη καταστροφή. Η ιστορική μνήμη είναι προϋπόθεση εθνικής επιβίωσης. Τα έθνη που λησμονούν την Ιστορία τους είναι καταδικασμένα να ξαναζήσουν τις χειρότερες στιγμές της.

Υ.Γ. Σε αντίθεση με τη γενική ατμόσφαιρα, αξίζει να σημειωθεί η εγκύκλιος του υπουργού Εσωτερικών, Τάκη Θεοδωρικάκου, με την οποία καλεί τους Δήμους την Κυριακή 24 του μηνός οπότε και μεταφέρονται οι εκδηλώσεις της επετείου, να φροντίζουν για τον σημαιοστολισμό των περιοχών τους και για τον φωτισμό όλων των δημοτικών κτιρίων, προς απόδοση τιμών για την ημέρα. Μια πρωτοβουλία απολύτως θετική που επιβεβαιώνει ότι η ελληνική συνείδηση παραμένει ακμαία και αναμένει τη αναπόφευκτη στιγμή της καθολικής επαναφοράς του αυτονόητου.