«Απευθύνομαι γι’ άλλη μια φορά στους Ευρωπαίους… Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που μπορεί κανείς να κλονίσει, με την τιμή της οποίας μπορεί να παίξει Αν η Ευρώπη συνεχίσει έτσι, κανένας Ευρωπαίος σε κανένα σημείο της Γης δεν θα μπορεί να περπατά με ασφάλεια στους δρόμους.»
Αυτά είχε πει ο Ερντογάν τον Μάρτιο του 2017 με φόντο την κρίση που είχε ξεσπάσει τότε λόγω της άρνησης ευρωπαϊκών χωρών να επιτρέψουν προεκλογικές εκδηλώσεις υποστηρικτών του , ενόψει του δημοψηφίσματος τότε για την αναθεώρηση του τουρκικού Συντάγματος.
Μπορεί ο δράστες των αποκεφαλισμών στη Γαλλία να ήταν Τσετσένος ο ένας και Τυνήσιος ο άλλος και ο τζιχαντιστής που σκόρπισε τον θάνατο στην Αυστρία αλβανικής καταγωγής, αλλά ο ηθικός αυτουργός είναι η Τουρκία. Κάτι που δεν κρύβει άλλωστε και ίδια μετά την ανοιχτή σύγκρουση του Ερντογάν με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν.
Ίσως, δε, όχι μόνο ηθικός αυτουργός λαμβανομένου υπόψιν ότι η Τουρκία εκπαιδεύει, χρηματοδοτεί, υποθάλπει και χρησιμοποιεί ισλαμιστές μισθοφόρους τους οποίους μετακινεί από μέτωπο σε μέτωπο αναλόγως του σχεδιασμού της. Όπως φαίνεται από τις δηλώσεις Ερντογάν ο οποίος σκοπίμως φανατίζει και ενεργοποιεί τις μουσουλμανικές κοινότητες της Ευρώπης οι ευρωπαϊκές πόλεις αποτελούν ακόμη ένα μέτωπο για τον ίδιο…
Σημειωτέον ότι ο αλβανικής καταγωγής δράστης που είχε… αναρτήσει τις προθέσεις του στα κοινωνικά δίκτυα ποζάροντας με όπλα και είχε καταδικαστεί και φυλακιστεί γιατί προσπάθησε να ταξιδέψει στη Συρία για να ενταχθεί στον ISIS, είχε γεννηθεί στην Αυστρία. Όπως συνέβη και με άλλους δεύτερης ή τρίτης γενιάς μουσουλμάνους μετανάστες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στην Σουηδία και αλλού, οι οποίοι βρέθηκαν να πολεμούν στη Συρία στο πλευρό των τζιχαντιστών.
Κάποιοι υποτιμούν την επιρροή συγκεκριμένων θρησκειών που αποτελούν συνολικό σύστημα ζωής, αξιακό, δικαιακό, άκαμπτα αντιληπτικό, κοινωνικό και δεν αφήνουν χώρο για σύνθεση με άλλες πολιτισμικές ή κοινωνικές συνιστώσες. Οι Ευρωπαίο κρίνουν εξ ιδίων και αυτό αποτελεί θανάσιμη πλάνη. Ο συγκεκριμένος, δε, είχε αφεθεί ελεύθερος πριν εκτίσει το σύνολο της ποινής του διότι ήταν ανήλικος και «δεν θεωρείτο ικανός για επίθεση»… Ακόμα μία απόδειξη για το πόσο «τρύπιο» και απροετοίμαστο για να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις είναι το σύστημα ασφαλείας στην Ευρώπη, παρότι έχουν αποτραπεί αρκετές επιθέσεις.
Επίσης υπάρχουν εκατοντάδες περιστατικά πυρπόλησης εκκλησιών σε διάφορες χώρες ιδιαίτερα όμως στη Γαλλία, τα οποία έχουν κρατηθεί χαμηλά στη δημοσιότητα ή και έχουν αποκρυβεί για να μην υπάρχουν αντιδράσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Αυτό βέβαια δεν βοηθάει. Το να κρατούνται σε άγνοια οι Ευρωπαίοι για αυτό που συμβαίνει στις ίδιες τις χώρες τους και να βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με αποκεφαλισμούς και εκτελέσεις στους δρόμους δεν το λες και επιτυχημένη διαχείριση.
Η προσπάθεια συγκάλυψης έφθασε σε βαθμό γελοιότητας με τη γερμανική αστυνομία πχ να ανακοινώνει μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση ότι «ο ύποπτος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα», επιχειρώντας να αποδώσει τα εγκλήματα στην ψυχιατρική κατάσταση των δραστών και όχι στον θρησκευτικό φανατισμό τους. Βέβαια, όταν ένας «άνθρωπος» σκοτώνει αδιακρίτως αθώους στα καλά καθούμενα προφανώς έχει και ψυχιατρικά ζητήματα αλλά εν προκειμένω το πρόβλημα είναι ο θρησκευτικός φονταμεταλισμός και η πολιτισμική ασυμβατότητα. Σε ό,τι αφορά στα ψυχιατρικά ζητήματα του κάθε φανατικού, επειδή η Ευρώπη δεν έχει αρκετά ντιβάνια για να κάνουμε ψυχανάλυση σε όλους αυτούς, άλλα μέτρα θα χρειαστούν… Σύντομα.