Γεωργία Βασιλειάδου: Η Πόπη Λάζου μιλά για την ηθοποιό – Πέθανε άρρωστη και με ζητούσε

Γεωργία Βασιλειάδου: Στη μοναδική της συνέντευξη, μιλά για την περίοδο που έκανε το ξεκίνημά της δίπλα σε επιτυχημένους καλλιτέχνες αλλά και για τη Γεωργία Βασιλειάδου που της λείπει πολύ.

Για την Ελληνίδα συνάδελφό της η οποία έπαιξε κυρίως σε κωμωδίες του κινηματογράφου Γεωργία Βασιλειάδου, μίλησε η ηθοποιός Πόπη Λάζου που ήταν δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου αλλά η καριέρα της έληξε σύντομα λόγω μιας αρρώστιας.

Στην Εspresso και στον Νίκο Νικόλιζα λοιπόν, παραχώρησε συνέντευξη η Πόπη Λάζου, η οποία στη μοναδική της συνέντευξη μίλησε για την περίοδο που έκανε το ξεκίνημά της δίπλα σε επιτυχημένους καλλιτέχνες αλλά και για τη Γεωργία Βασιλειάδου που της λείπει πολύ. Ερωτηθείσα για το ποιος ήταν ο αγαπημένος από όλους όσους έχει συνεργαστεί, απάντησε το εξής: «Εγώ ξεκίνησα με τον Μίμη Φωτόπουλο. Αυτός έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν κι η πρώτη εμπειρία ως ηθοποιός μαζί του. Έπειτα με τον Αυλωνίτη, τη Βασιλειάδου και τον Ρίζο, που ήμαστε στον ίδιο θίασο».

«Ειδικά με τη Βασιλειάδου ήμαστε σαν οικογένεια. Για εμένα η Γεωργία ήταν και μάνα κι αδερφή. με συμβούλεψε στα γυρίσματα, στο θέατρο, πως να συμπεριφέρομαι, στα πάντα. Μοναδική γυναίκα κι άνθρωπος! Με όσους κι αν έπαιξα, δεν είχα προβλήματα συνεργασίας. Εγώ ήμουν νέα και πάντα υπάκουα σε όσα μου έλεγαν. Δεν είχαμε προστριβές!», προσέθεσε.

Όσο για το ποιος συμπρωταγωνιστής της τής λείπει περισσότερο τόνισε πως «Όλοι. Όμως τη Γεωργία Βασιλειάδου δεν υπήρχε μέρα που να μην τη σκεφτώ. Ήμαστε πολύ δεμένες και πολύ καλή ψυχή. Πριν πεθάνει η Γεωργία, ήταν στο νοσοκομείο άρρωστη. Κάθε μέρα λοιπόν, έλεγε στην κόρη της τη Φωτεινούλα: Σε παρακαλώ, πες της Πόπης να έρθει. Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Εγώ όμως, είχα φύγει ήδη τουρνέ με τον Παπαγιαννόπουλο. Και όταν πέθανε η Γεωργία, δυστυχώς δεν ήμουν εκεί που με ζητούσε. Δεν μπορούσα να αφήσω τον θίασο και να επιστρέψω στην Αθήνα».

«Όταν γύρισα στην Αθήνα, η Γεωργία είχε φύγει από τη ζωή. Με πήρε λοιπόν, η κόρη της τηλέφωνο και μου λέει πως η μαμά της έχει ηχογραφήσει μια κασέτα και την έχει αφήσει να την ακούσω. Μιλούσε για εμένα. Όπως μου είχε αφήσει κι ένα άλλο δώρο. Εγώ όμως ήμουν τόσο λυπημένη που πέθανε, που δεν πήρα ποτέ αυτά που μου άφησε η Γεωργία. Και ακόμα και σήμερα εξακολουθώ να είμαι το ίδιο λυπημένη για τον χαμό της. Αυτό το φέρω βαρέως στη συνείδησή μου. Η Γεωργίτσα ήταν η αγαπημένη μου»!