Εκτός δημοκρατικού τόξου

Ο Λάμπρος Καλαρρύτης στο νέο του blog στο pagenews.gr σχολιάζει τις τρέχουσες κοινωνικές εξελίξεις με τον Δημήτρη Κουφοντίνα και τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη, γεγονότα που έχουν «πολιτικό άρωμα».

Η κυβέρνηση κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει υποκινήσει ή οργανώσει 31 συγκεντρώσεις εν μέσω επιδείνωσης της πανδημίας, αδιαφορώντας για τις υγειονομικές επιπτώσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το αρνείται και αρκείται σε υπεκφυγές, επιβεβαιώνοντας αυτό που ούτως ή άλλως αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι.

Το υγειονομικό ζήτημα είναι το ένα σκέλος του ζητήματος. Το ότι οι διαδηλώσεις αυτές έχουν βίαιο χαρακτήρα είναι το έτερο. Διότι αυτοί που μαζεύονται, πολλοί εκ των οποίων μεταφερόμενοι, εκτός του ότι θέτουν σε κίνδυνο ζωές λόγω της διασποράς του ιού, στοχοποιούν και ευθέως ζωές, όπως στην περίπτωση του αστυνομικού στη Νέα Σμύρνη. «Τον σκοτώσαμε ρε, πάμε να φύγουμε» ακούγεται να λέει ένας εκ των δραστών σε άλλον, όπως κατέγραψε η αντιτρομοκρατική. «Ψόφα κ@λ@μπατσε», του φώναζαν όταν τον χτυπούσαν.

Ο πρώην βουλευτής Στάθης Παναγούλης έγραψε στο twitter σχετικά: «Κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους δήμους της Αττικής, ήταν η σημερινή συγκέντρωση στη Νέα Σμύρνη. Πιο συγκεκριμένα, κλήθηκαν μέλη από Γλυφάδα, Άλιμο, Ελληνικό, Παλαιό Φάληρο, Ηλιούπολη, Καλλιθέα, Μοσχάτο και από δήμους του Πειραιά. Έτσι ξέρει ο Τσίπρας να κάνει αντιπολίτευση, με συγκεντρώσεις για τον Κουφοντίνα και σαν την σημερινή. Για αυτό φτάσαμε στην Αττική να έχουμε 1.500 κρούσματα, όπως σήμερα. ΠΗΡΕ ΤΟ ΡΙΣΚΟ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΓIA TH METAΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΛΟΓΩ COVID-19 (όπως εξάλλου δήλωσε πρόσφατα). ΑΙΣΧΟΣ…».

Αυτό βέβαια δεν είναι άτι κρυφό. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας όταν ρωτήθηκε για τις συγκεντρώσεις κατά του νομοσχεδίου για την Παιδεία είχε δηλώσει «δέχομαι το ρίσκο». Δέχεται δηλαδή το ρίσκο να κολλήσουν οι άλλοι, για να κάνει ο ίδιος αντιπολίτευση. Αυτό φαίνεται ότι είναι γενικά στην κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ, να παίζουν στα ζάρια υποθέσεις της χώρας ή της κοινωνίας. Θυμάμαι μία δήλωση του Γιάννη Μπαλάφα σε δημοσιογραφική συζήτηση, προεκλογικά, πριν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση, ο οποίος ερωτηθείς με ποιο σκεπτικό θα περικόψουν τις αμυντικές δαπάνες όπως έλεγαν, δεδομένης της τουρκικής επιθετικότητας, είχε απαντήσει αφοπλιστικά « θα το ρισκάρουμε».

Σε ηχητικό που αποκάλυψε προ ημερών και μετέδωσε το ραδιόφωνο των Παραπολιτικών 90,1, ακούγεται ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, μιλώντας σε κομματική εκδήλωση, να στηλιτεύει τη γραμμή που κράτησε το κόμμα του πέρυσι στην απόπειρα εισβολής από κατευθυνόμενους μετανάστες στον Έβρο που οργάνωσε η Τουρκία. «Στον Έβρο κατάπιαμε τη γλώσσα μας και υπολογίσαμε το πολιτικό κόστος» λέει απευθυνόμενος στο κομματικό ακροατήριο και διευκρινίζει ότι θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να τηρήσει διαφορετική στάση απέναντι στα «προσφυγόπουλα» όπως χαρακτηρίζει το συνονθύλευμα μεταναστών και τζιχαντιστών που έστειλε ο Ερντογάν επιχειρώντας να αποσταθεροποιήσει τη χώρα.

«Έχουμε καταγγελίες για το τι συμβαίνει στον Έβρο και στο Αιγαίο. Δεν τις έχουμε φέρει ούτε στη Βουλή ούτε στην Ευρωβουλή με την ένταση που πρέπει να τις φέρουμε. Καταπίνουμε τη γλώσσα μας» ακούγεται να προσθέτει, εννοώντας ότι θα πρέπει να καταγγείλουν την Ελλάδα επειδή φυλάει τα σύνορά της από την υβριδική επίθεση της Τουρκίας.

Στην περίπτωση Κουφοντίνα, για να επανέλθουμε στο θέμα των ημερών, όσο και να προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να φτιασιδώσει τη στάση του δεν μπορεί να κρυφτεί η πολιτική και ιδεολογική εγγύτητα βουλευτών και στελεχών του με τον serial killer της 17Ν. Δεν έχουν πρόβλημα με τη βία, ακόμα και τη δολοφονική, αν προέρχεται από χέρι «συντρόφου». Με το ζόρι καταδικάζουν μία στις πενήντα επιθέσεις κατά αστυνομικών ή άλλων στόχων από αναρχοακροαριστερούς, μόνο αν αναγκαστούν λόγω δημοσιότητας για να μην εκτεθούν περαιτέρω.

Το περιγράφει ο Φίλης στο προαναφερθέν ηχητικό για την περίπτωση του Έβρου, αλλά αυτό ισχύει και για άλλες περιπτώσεις που αποφεύγουν να διατυπώσουν τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις τους υπό τον φόβο της κατακραυγής από την κοινωνία. «Αισθανόμαστε την πίεση και καμπτόμαστε», λέει εννοώντας ότι δεν λένε ανοιχτά αυτό που σκέπτονται σε διάφορα θέματα διότι η κοινή γνώμη είναι αντίθετη.

Και δεν είναι μόνο η κοινή γνώμη, αλλά και η κοινή λογική. Διότι ποια λογική έχει να παρέχεις πολιτική στήριξη σε έναν κατά συρροή δολοφόνο εκτός και αν συμμερίζεσαι την οπτική του ότι είναι σωστό να δολοφονούνται οι πολιτικοί αντίπαλοι αφού είναι «δεξιοί»; Ποια λογική έχει να τάσσεσαι υπέρ της μη αντίδρασης σε μία οργανωμένη προσπάθεια εισβολής από την Τουρκία, μιλώντας για «προσφυγόπουλα», εκτός και αν θέλεις να καταστρέψεις τη χώρα;

Ποια λογική έχει να οργανώνεις και να υποδαυλίζεις συγκεντρώσεις εν μέσω πανδημίας για να εξυπηρετήσεις την αντιπολιτευτική σου ατζέντα, εκτός και αν είσαι παντελώς αδιάφορος για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και σε απώλειες ανθρώπινων ζωών, οι οποίες προφανώς στην αντίληψή σου έχουν λιγότερη αξία από τη σκοπιμότητά σου; Ποια λογική έχει να κλείνεις διαχρονικά το μάτι είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση στους κουκουλοφόρους οι οποίοι βανδαλίζουν, τραμπουκίζουν, ξυλοκοπούν και καίνε εκτός και αν αισθάνεσαι οικειότητα και συγγένεια με τον «χώρο» και τις πρακτικές του;

Ποια λογική έχει να αντιτίθεσαι στην διασφάλιση της λειτουργίας των πανεπιστημίων ως κανονικά πανεπιστήμια και όχι ως γιάφκες αναρχοφασιστών και σε ενοχλεί η παρουσία αστυνομικών αλλά όχι συμμοριών που τα λυμαίνονται, εκτός και αν δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η πλειοψηφία των παιδιών που θέλουν να σπουδάσουν, αλλά μόνο οι οικείοι σου συμμορίτες; Και εφόσον όλα αυτά ισχύουν με ποια λογική προσμετράσαι στο «δημοκρατικό τόξο»;