Παραμύθια: Οι σκοτεινές απαρχές τους που μετριάστηκαν στο πέρασμα των αιώνων

Παραμύθια: Ιστορίες με τις οποίες μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε, ήταν πολύ διαφορετικές στις απαρχές τους και άλλαξαν στο πέρασμα των αιώνων.

Στα παιδικά μας χρόνια όλοι αγαπούσαμε να διαβάζουμε παραμύθια. Μαγικές ιστορίες με ιππότες, πρίγκιπες και πριγκίπισσες και μυθικά τέρατα στόλιζαν τη φαντασία μας. Όμως πολλές από αυτές τις ιστορίες που μας μεγάλωσαν στις απαρχές τους ήταν πολύ σκοτεινές. Τα παραμύθια χρησιμοποιούνταν ως ένας τρόπος προειδοποίησης προς τα παιδιά.

Για παράδειγμα, τα προειδοποιούσαν για τους κινδύνους να μπουν στο δάσος μόνα τους, ή τους έδειχναν τους κινδύνους να εμπιστεύεσαι ξένους ή να μην υπακούς τους γονείς σου. Γι ‘αυτό και τα παραμύθια ήταν συχνά φρικτά και πικρά.

Με την πάροδο του χρόνου, σχεδόν όλα τα παραμύθια έχουν χάσει την αρχική τους ένταση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εκείνες τις ιστορίες που έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη μιας και οι αναγνώστες και το κοινό των ταινιών θέλουν ιστορίες με ευτυχισμένο τέλος, και έτσι τα κλασικά παραμύθια έχουν αλλάξει για να προσαρμοστούν σε αυτήν την πραγματικότητα.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν όμως από σήμερα;

Παραμύθια: Η Ωραία Κοιμωμένη

Η σύγχρονη Ωραία Κοιμωμένη βασίζεται σε μια ιστορία που έγραψε ο Ιταλός παραμυθάς Giambattista Basile. Έγραψε για μια όμορφη νεαρή κυρία, ξαπλωμένη σε βαθύ ύπνο σε ένα κάστρο, που δεν μπορούσε να ξυπνήσει με συμβατικά μέσα. Εκεί που ξεκινούν οι διαφορές όμως από τη σύγχρονη πιο ρομαντική εκδοχή, είναι πως αρχικά είναι ένας βασιλιάς και όχι ένας πρίγκιπας που φτάνει στο κάστρο και αποφασίζει να το εξερευνήσει περαιτέρω. Το ακόμη πιο φρικτό είναι ότι αντί να δώσει στην Ωραία Κοιμωμένη ένα αγνό φιλί, ο βασιλιάς την σηκώνει, την μεταφέρει σε ένα μεγάλο κρεβάτι και τη βιάζει. Πράγματι, μόνο αφού γέννησε δίδυμα και μετά άρχισε να τρέφεται με τα στήθη της, η Ωραία Κοιμωμένη ξυπνά από τον μακρύ ύπνο της.

Σε αυτήν την εκδοχή, ο βασιλιάς ήταν παντρεμένος όταν επιτέθηκε στην Ωραία Κοιμωμένη. Η σύζυγός του, η βασίλισσα, μαθαίνει για τα παράνομα δίδυμα του βασιλιά και θέλει όχι μόνο να σκοτωθούν, αλλά προσπαθεί να επινοήσει έναν τρόπο να κάνει τον άπιστο σύζυγό της να φάει τα νεκρά μωρά.

Στο τέλος, το σχέδιο της κακιάς βασίλισσας ματαιώνεται και το βασιλικό ζευγάρι χωρίζει. Ο βασιλιάς στη συνέχεια παντρεύεται την Ωραία Κοιμωμένη. «Το ζευγάρι ζει για πάντα ευτυχισμένο», παρά το γεγονός ότι η ένωση τους ξεκίνησε με τον… βιασμό της μέλλουσας συζύγου του.

Παραμύθια: Η Μικρή Γοργόνα

Στην αρχική έκδοση, η Μικρή Γοργόνα πράγματι σώζει τον πρίγκιπα από τον πνιγμό. Πηγαίνει επίσης να δει τη μάγισσα της θάλασσας και να ζητήσει πόδια για να τον ξαναβρεί. Ωστόσο, από αυτό το σημείο και μετά, η ιστορία είναι πολύ πιο σκοτεινή από την έκδοση της Disney. Η μάγισσα την προειδοποιεί ότι θα πεθάνει αν δεν καταφέρει να πάρει ένα φιλί από την αληθινή της αγάπη. Σε μια τραγική ανατροπή, ο πρίγκιπας συναντά κάποιον άλλο και την παντρεύεται.

Τότε η μάγισσα δίνει στη Μικρή Γοργόνα μια τελευταία ευκαιρία: αν σκοτώσει τον πρίγκιπα, θα της επιτραπεί να πάρει πίσω την ουρά της και να επιστρέψει στη ζωή κάτω από τη θάλασσα. Στο τέλος, δεν μπορεί να σκοτώσει τον έρωτά της. Πηδάει πίσω στη θάλασσα, στο θάνατό της.

Παραμύθια: Η Κοκκινοσκουφίτσα

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η προέλευση της Κοκκινοσκουφίτσας μπορεί να εντοπιστεί μέχρι και τον 10ο αιώνα μ.Χ.. Όπως συμβαίνει με πολλά ευρωπαϊκά λαϊκά παραμύθια, υπήρξαν πολλές διαφορετικές εκδοχές που διηγούνται σε διαφορετικές χώρες. Μπορεί οι λεπτομέρειες της πλοκής να είχαν διαφοροποιηθεί, το γενικό θέμα ήταν το ίδιο: ένα νεαρό κορίτσι, καταδιώκεται από έναν λύκο καθώς πηγαίνει να επισκεφτεί τη γιαγιά της. Ο πονηρός λύκος της συνιστά να διαλέξει μερικά λουλούδια για τη γιαγιά της. Στη συνέχεια, όταν η κοπέλα έχει πλέον αποσπασμένη την προσοχή της, τρέχει στο εξοχικό της γιαγιάς όπου βρίσκεται σε αναμονή για το νεαρό θύμα του.

Στις περισσότερες εκδοχές της ιστορίας, ο λύκος τρώει τη γιαγιά ολόκληρη. Στη συνέχεια, ντύνεται με τα ρούχα της και περιμένει στο κρεβάτι της. Η Κοκκινοσκουφίτσα παραπλανιέται πιστεύοντας ότι ο λύκος είναι ο ηλικιωμένος συγγενής της και μπαίνει στο κρεβάτι του, όπου επίσης τρώγεται. Μάλιστα στην πιο στην ευρέως διαβασμένη έκδοση που γράφτηκε από τον Charles Perrault και δημοσιεύτηκε το 1697, δεν υπάρχει αίσιο τέλος. Κανείς δεν έρχεται να τη σώσει και να την κόψει από το στομάχι του λύκου.

Το πιο ανησυχητικό δεδομένο στην εκδοχή του Perrault, είναι πως το κορίτσι γδύνεται πριν πέσει στο κρεβάτι, κάτι που αποτελεί μια σαφή ένδειξη ότι το παραμύθι ήταν αρχικά μια ιστορία προειδοποίησης προς τα παιδιά για άτομα που πιθανώς θα δοκίμαζαν να τα παραπλανήσουν. Όταν οι αδελφοί Γκριμ έγραφαν την εκδοχή τους περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, τέτοιες σεξουαλικές αποχρώσεις αφαιρέθηκαν και οι εκδοχές όπου ο λύκος σερβίρει μικρά κομμάτια της γιαγιάς της για φαγητό, αγνοήθηκαν εντελώς. Αντί αυτού, έδωσαν στην ιστορία ένα αίσιο τέλος, με έναν γενναίο και όμορφο κυνηγό να σώζει σκοτώνοντας τόσο τη γιαγιά όσο και την εγγονή της από το στομάχι του τον λύκου.

Παραμύθια: Ραπουνζέλ

Η ιστορία του Ραπουνζέλ αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά παραμύθια όλων των εποχών. Έγινε διάσημο από τους αδελφούς Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, δημοσιεύτηκε πολλές φορές και μάλιστα απέκτησε και την Disney εκδοχή του που άφησε στην άκρη πολλά από τα πιο δυσάρεστα στοιχεία του αρχικού. Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι αδελφοί Γκριμ ξαναέγραψαν την εκδοχή τους για να την καταστήσουν πιο κατάλληλη για το νεότερο κοινό μετά από αντιδράσεις που είχαν προκληθεί.

Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, η ιστορία αφορά μια πριγκίπισσα κλειδωμένη σε έναν πύργο. Έχει φυλακιστεί εκεί από μωρό αφού ο πατέρας της πιάστηκε να κλέβει φαρμακευτικά βότανα από τον κήπο της κακιάς μάγισσας.

Με τα χρόνια, τα μαλλιά της Ραπουνζέλ μεγάλωσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Μεγάλωσαν μάλιστα τόσο πολύ που όταν ένας διερχόμενος πρίγκιπας ακούει τη Ραπουνζέλ να τραγουδάει από το παράθυρό της, μπορεί να ανεβεί για να τη συναντήσει χρησιμοποιώντας τα μαλλιά της ως σχοινί. Σύντομα, η Ραπουνζέλ μένει έγκυος. Η μάγισσα μαθαίνει για το ειδύλλιο της και, σε έξαλλη κατάσταση, κόβει τα μαλλιά της. Στη συνέχεια, το χρησιμοποιεί για να παρασύρει τον πρίγκιπα στον πύργο. Μόλις φτάνει στο παράθυρο, η μάγισσα γέρνει έξω και σπρώχνει τον πρίγκιπα. Πέφτει πάνω σε έναν θάμνο τριαντάφυλλου, με τα αγκάθια να κολλάνε τα μάτια του.

Αυτή η πικρή λεπτομέρεια συχνά μένει έξω από την ιστορία. Αυτό που έχει επίσης έχει παραγγωνιστεί είναι το γεγονός ότι οι αδελφοί Γκριμ είχαν πολλές πραγματικές ιστορίες να αξιοποιήσουν. Οι περιπτώσεις εγκλωβισμού γυναικών σε πύργους ή κελιά κάστρου, που συχνά τιμωρούνται για εγκλήματα αντρών συγγενών, δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστες στη Μεσαιωνική Ευρώπη – και αυτές σχεδόν ποτέ δεν είχαν αίσιο τέλος.

Παραμύθια: Ο Πινόκιο

Η ταινία Pinocchio της Disney το 1940 βασίστηκε στην ιστορία του 1881 που γράφτηκε από τον Carlo Collodi. Οι σεναριογράφοι πήραν τη γενικότερη υπόθεση της ιστορίας του Ιταλού για την ταινία κινουμένων σχεδίων τους, αν και φυσικά άφησαν ορισμένα στοιχεία. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια ιστορία από την οποία έλειπαν μερικές από τις πιο σκοτεινές λεπτομέρειες της αρχικής έκδοσης.

Η γενική υπόθεση της σύγχρονης έκδοσης είναι η ίδια με αυτή της αρχικής: Ο Τζεπέτο φτιάχνει μια μαριονέτα που σιγά – σιγά μεταμορφώνεται σε πραγματικό αγόρι. Ωστόσο, μπορεί ο Πινόκιο να είναι άτακτος στην ταινία της Disney, στην αρχική ιστορία, ήταν κακός με όλη την έννοια της λέξης.

Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι, ο Τζίμινι Κρίκετ, βασικός χαρακτήρας της ταινίας, σκοτώνεται σε ένα από τα αρχικά κεφάλαια. Κουρασμένος από την ηθικοποίηση και τις συμβουλές του, ο Πινόκιο θυμώνει και ρίχνει ένα σφυρί στον Τζίμινι, σκοτώνοντάς τον. Επιπλέον, το αγόρι-μαριονέτα δεν δείχνει την παραμικρή μετάνοια για τη δολοφονία του εντόμου φίλου του πατέρα του.

Άλλες σκοτεινές λεπτομέρειες που παραλείπονται στις πιο πρόσφατες εκδοχές της ιστορίας του Πινόκιο περιλαμβάνουν το κομμάτι όπου καίγονται τα πόδια της μαριονέτας αμέσως μετά την φυγή του για πρώτη φορά. Και μετά υπάρχει το κομμάτι όπου ο Πινόκιο κλέβει μερικά χρυσά νομίσματα, πιάνεται και κρεμιέται για τα εγκλήματά του.  Πράγματι, ο Collodi αρχικά σκόπευε να τελειώσει η ιστορία του με την μαριονέτα να κρέμεται από ένα δέντρο και να πεθαίνει, βλέποντας το έργο του ως ένα ισχυρό παραμύθι ηθικής για τα παιδιά. Οι εκδότες του, όμως, είχαν άλλες ιδέες και τον ανάγκασαν να γράψει ένα πιο ευτυχισμένο τέλος.

Παραμύθια: Η Χιονάτη

Ο Walt Disney επέλεξε το παραμύθι της Χιονάτης και των Επτά Νάνων για την πρώτη του ταινία κινουμένων σχεδίων και το κοινό την λάτρεψε. Πράγματι, θεωρήθηκε από πολλούς ως αριστούργημα αριστούργημα και κατάφερε να βάλει την Disney στο «παιχνίδι», κερδίζοντάς της παράλληλα μία περιουσία. Αλλά πιθανότατα δεν θα ήταν τόσο δημοφιλές αν ο Disney διατηρούσε μερικά από τα πιο ενοχλητικά στοιχεία της ιστορίας.

Η έκδοση της Disney ήταν σχετικά πιστή στην ιστορία των αδερφών Γκριμ. Για παράδειγμα, και στα δύο, η πονηρή θετή μητέρα της Χιονάτης, η κακιά βασίλισσα, ζηλεύει την ομορφιά της και την θέλει νεκρή. Στην ταινία, δίνει στη Χιονάτη ένα δηλητηριασμένο μήλο. Αλλά στην αρχική εκδοχή, ζητά από έναν κυνηγό να την πάει στο δάσος και να τη σκοτώσει, ώστε να είναι η «πιο όμορφη απ’ όλες ». Επιπλέον, ζητά από τον κυνηγό να φέρει πίσω τα πνευμόνια της Χιονάτης και το συκώτι της, έτσι ώστε να υπάρχει απόδειξη της φρικαλέας πράξης. Ο κυνηγός δεν μπορεί να σκοτώσει τη νεαρή καλλονή, οπότε σκοτώνει ένα αγριογούρουνο και επιστρέφει τα όργανά του πίσω στη βασίλισσα. Σε μια άρρωστη ανατροπή, ο τρελός μονάρχης τα τρώει!

Το τέλος της ταινίας της Disney είναι επίσης πιο κατάλληλο για παιδιά. Όταν η Χιονάτη και ο όμορφος πρίγκιπάς της παντρεύονται, ο γαμπρός δίνει εντολή καταδίκης της κακιάς βασίλισσας βάζοντάς τη να χορέψει μέχρι να πεθάνει. Αλλά αυτό που δεν συμπεριέλαβε η Disney πως στο πρωτότυπο ο πρίγκιπας τη βάζει να χορέψει σε καυτά σιδερένια παπούτσια και αυτά είναι που την κάνουν να χορεύει ​​μέχρι να πεθάνει.

Παραμύθια: Η Σταχτοπούτα

Η ιστορία της Σταχτοπούτας είναι, για πολλούς, το απόλυτο παραμύθι. Άλλωστε, όλα έχουν να κάνουν με μια νεαρή κοπέλα με χαμηλό υπόβαθρο που ξεπερνά τις αντιξοότητες και τους κακούς συγγενείς για να γίνει πριγκίπισσα. Και, πράγματι, με τα χρόνια μια ευτυχισμένη, καθαρή εκδοχή του έχει γίνει δημοφιλής σε όλο τον κόσμο. Αλλά η εκδοχή του σήμερα απέχει πολύ από την ιστορία που δημοσιεύτηκε από τους Αδελφούς Γκριμ πριν από περισσότερα από 100 χρόνια.

Η βασική υπόθεση είναι ξανά η ίδια: Η νεαρή και όμορφη Σταχτοπούτα διατηρείται ως «σκλάβα» από τις ζηλιάρες και κακές θετές αδελφές της. Της απαγορεύεται να πάει στο χωρό του πρίγκιπα από το μοχθηρό δίδυμο. Αλλά, σε αντίθεση με τη νονά της νεράιδας που εμφανίζεται στη διάσημη κινηματογραφική έκδοση του παραμυθιού, στο πρωτότυπο, η Σταχτοπούτα προσεύχεται σε ένα δέντρο που έχει φυτέψει στον τάφο της μητέρας της. Εδώ απαντώνται οι επιθυμίες της. Εμφανίζεται μαγικά ένα φόρεμα για να φορέσει στο χωρό, όπως και ένα ζευγάρι πανέμορφες γόβες. Η Σταχτοπούτα βάζει τα πάντα και πηγαίνει στο χωρό, όπου κερδίζει την καρδιά του πρίγκιπα.

Όπως όλοι γνωρίζουν, η Σταχτοπούτα χάνει μια γόβα στη βιασύνη της για να επιστρέψει στο σπίτι πριν από τα μεσάνυχτα. Αλλά στην αρχική εκδοχή, οι κακές θετές αδερφές προσπαθούν με φρικτούς τρόπους για να πείσουν τον πρίγκιπα αυτές είναι οι κάτοχοι της γόβας. Η μία κόβει τα δάχτυλά της για να χωρέσει στα παπούτσια, ενώ η άλλη κόβει τη φτέρνα της. Όταν αποκαλύπτονται οι προσπάθειές τους να σταθούν εμπόδιο στην αληθινή αγάπη, τα μάτια των τους τσιμπιούνται από θυμωμένα πουλιά.

Παραμύθια: Το Ασχημόπαπο

Η ιστορία του Ασχημόπαπου που δέχεται εκφοβισμό επειδή είναι άσχημο αλλά μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο κύκνο είναι διάσημη σε όλο τον κόσμο. Ή τουλάχιστον μια απολυμανμένη εκδοχή του είναι. Η αρχική έκδοση, γραμμένη από τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και δημοσιευμένη το 1844, μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστα τον αναγνώστη. Σε αυτήν την έκδοση, το παπάκι δεν αποτελεί μόνο αντικείμενο κοροϊδίας μόνο αλλά υποβάλλεται σε μια αρκετά φρικτή κακοποίηση, αν και αυτό κάνει το αίσιο τέλος ακόμα πιο ικανοποιητικό.

Για παράδειγμα, στο αρχικό παραμύθι, δεν είναι μόνο τα άλλα παπάκια που γελούν με αυτό, αλλά ολόκληρος ο αχυρώνας συμμετέχει επίσης στην κακοποίηση. Μερικές φορές, οι χλευασμοί προς την υποτιθέμενη ασχήμια του μετατρέπονται ακόμη και σε βία. Στη συνέχεια, σε μια ανατροπή που συχνά μένει εκτός σύγχρονων εκδόσεων, τα ζώα που το βασανίζουν σφάζονται σχεδόν όλα. Το ομώνυμο Ασχημόπαπο καταφέρνει να βρει καταφύγιο σε μια ευγενική ηλικιωμένη κυρία, αλλά η γάτα της είναι επίσης «νταής» και τον αναγκάζει να φύγει από το σπίτι της.

Μεγάλο μέρος της αρχικής ιστορίας, λοιπόν, βλέπει το άσχημο παπάκι να παλεύει να επιβιώσει μόνο του τον χειμώνα. Ωστόσο, το τέλος είναι λίγο πολύ όπως θα περίμενε ο σύγχρονος αναγνώστης: όταν έρθει η άνοιξη, το άσχημο παπάκι επιστρέφει στην αυλή, γεμάτο φόβο και τρόμο. Όταν βλέπει μια ομάδα κύκνων, περιμένει να τον αποφύγουν και να τον χλευάσουν. Αντίθετα, είναι ευπρόσδεκτος. Όταν κοιτάζει στο νερό την αντανάκλασή του, ο λόγος είναι ξεκάθαρος: έχει γίνει ο ίδιος ένας όμορφος κύκνος.