Ταινίες: Οι 10 πιο εμπορικές του 2021 στην Ελλάδα

Ταινίες: Λίγα περισσότερα από 3 εκατομμύρια εισιτήρια έκοψαν στο σύνολό τους όλες που βγήκαν στις ελληνικές αίθουσες την χρονιά του 2021.

Να τονιστεί ότι φέτος  τα σινεμά λειτούργησαν μόνο τον μισό χρόνο, καθώς παρέμεναν κλειστά μέχρι τις 21 Μαΐου. Όποτε ίσως δεν βγήκαν και τόσες Ταινίες όσες θα περίμενε αν δει κάποιος στο σινεμά. 

To top-10 των εμπορικότερων ταινιών που βγήκαν στην Ελλάδα το 2021

• 10. Εternals (82.206 εισιτήρια)
• 9. Ο Πατέρας (83.569 εισιτήρια)
• 8. Venom 2 (88.989 εισιτήρια)
• 7. House of Gucci (95.123 εισιτήρια)
• 6. Dune (113.553 εισιτήρια)
• 5. Σμύρνη μου Αγαπημένη  (126.350 εισιτήρια)
• 4. Luca (139.999 εισιτήρια)
• 3. O Άνθρωπος του Θεού (283.520 εισιτήρια)
• 2. Νo Time to Die (311.675 εισιτήρια)
• 1. Spiderman: No Way Home (394.053 εισιτήρια)

Η πλοκή της ταινίας Σμύρνη μου Αγαπημένη

Η ιστορία παρακολουθεί μια μεγάλη οικογένεια της Σμύρνης, τους Μπαλτατζήδες. Η Φιλιώ (Ντενίση), η μάνα και οικοδέσποινα, είναι μια γυναίκα… «σμυρνιά», κοσμοπολίτισσα, ευγενική αλλά και δραστήρια, στα σαλόνια αλλά και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ο άντρας της (Κακούρης) είναι Βενιζελικός παθιασμένος, ο αδελφός του (Κατσούλης) επιφυλακτικός με τη Μεγάλη Ιδέα, η κόρη της (Παντούση) ερωτευμένη με Άγγλο αξιωματούχο στην πόλη, η υπηρέτρια Ζαχαρούλα (Γερονικολού) ερωτευμένη με το γιο της οικογένειας, η φίλη Τακουΐ (Κουλίεβα) προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της ζωής της. Στο σπίτι ζει κι ο Χαλίλ (Μπουράκ Χακί), ο οδηγός, με τον πατέρα του (σύντροφος, αυτός, από δεκαετίες του πατριάρχη του σογιού, Πολύκαρπου), ο οποίος, γεροδεμένος κι όμορφος Χαλίλ, έχει μεγαλώσει με τη Φιλιώ και δεν κρύβει την αγάπη του για εκείνη. Και κανείς τους δεν ξέρει τι τους περιμένει (το ξέρουμε, όμως, εμείς, άρα τραγική ειρωνεία).

Σκηνοθετικά, η ταινία έχει μια ρεαλιστική αισθητική, τόσο στο πρώτο μέρος της, το «σαλονάτο», καλοβαλμένο κι εύπορο, όσο και στο δεύτερο, όταν ξεσπά η βία. Ο ρυθμός είναι γοργός και συμπαγής, η ροπή στο μελόδραμα οπωσδήποτε υπάρχει, αλλά τα πλάνα έχουν κινηματογραφική ταυτότητα και η τελευταία σεκάνς, αυτή της καταστροφής, δεν φοβάται τη φωτιά και το αίμα, ποτίζεται από μια απόγνωση κι ένα ρομαντισμό, τιμά την άγνοια και τη δυστυχία των θυμάτων.

Αλλά και σεναριακά, μια ταινία φτιαγμένη για να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα του ευρέως κοινού, τολμά να ξεφύγει από την εθνικιστική μπαναλιτέ και την υπεραπλούστευση της ιστορικής στιγμής, κοιτάζει κατάματα και την τουρκική αλήθεια, ενός λαού που έζησε κοινωνικά υποταγμένος από τους Έλληνες και τους Λεβαντίνους, αναπτύσσει και την αντιβενιζελική ελληνική πλευρά που στάθηκε απρόθυμη να στηρίξει τη Σμύρνη γιατί έβλεπε τη χώρα να αιμορραγεί και να ξοδεύεται.