Όταν το μακιγιάζ μπορεί να σκοτώσει: Η ιστορία της Giulia Tofana

Κάποιοι αποκαλούσαν την Giulia Tofana κατά συρροή δολοφόνο και άλλοι την αποκαλούσαν σαγηνευτική δολοφόνο

Χωρίς αμφιβολία, η Τζούλια Τοφάνα, υπήρξε μια ιδιότυπη, κατά συρροή δολοφόνος . Και αυτό γιατί γνώριζε πως να κινείται ύπουλα και μεθοδικά, ώστε να μην αφήνει ίχνη των εγκληματικών πράξεων της. Είχε όμως και πελατεία με ουρά: όλες εκείνες τις γυναίκες που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από το αδιέξοδο ενός τοξικού γάμου τον 17ου αιώνα, όταν οι γυναίκες έπεφταν θύματα σωματικής και συναισθηματικής κακοποίησης χωρίς να μπορούν να ξεφύγουν από αυτόν με κανέναν άλλο τρόπο, εκτός βέβαια από τον θάνατο του συζύγου.

Η Τζούλια Τοφάνα, γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας. Η μητέρα της, Θεοφανία, ήταν εκείνη που ουσιαστικά μύησε το κορίτσι στον έγκλημα, αφού άρχισε να σκοτώνει άνδρες μετά από παρότρυνση της μητέρας της, μέσω ενός ισχυρού δηλητηρίου που είχε επινοήσει η ίδια και πωλούσε στην αγορά

Ωστόσο, η δράση της μητέρας της αποκαλύφθηκε και η ίδια συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Όμως, η Τζούλια δεν είχε τρόπο να επιβιώσει μόνη της κι έτσι συνέχισε την “οικογενειακή επιχείρηση”, μεταφέροντας την όμως στην καρδιά της Ρώμης. Εκεί, εκμεταλλευόμενη την απελπισία δυστυχισμένων γυναικών και περνώντας ώρες ολόκληρες κάνοντας αλχημείες στο μικρό εργαστήριο που διατηρούσε και έφτιαχνε καλλυντικά, εφηύρε ένα δηλητηριώδες σκεύασμα το οποίο τοποθέτησε μέσα σε μπουκαλάκια μακιγιάζ.

Το μικρό “χαριτωμένο” μπουκαλάκι, που έφερε μια εικόνα του Αγίου Νικολάου στην πρόσοψη του, ώστε να μη παρακινεί υποψίες, βρισκόταν στο μπουντουάρ κάθε βασανισμένης γυναίκας που πάλευε να γλιτώσει από τον αλκοολικό και κακοποιητικό σύζυγό της. Το “Aqua Tofana” – όπως ονόμασε την μοναδική δημιουργία της, ήταν ένα ακατέργαστο μείγμα αρσενικού, μολύβδου και του φυτού belladonna. Η υγρή σύνθεσή του μπορούσε να αναμειχθεί εύκολα τόσο μέσα σε ανδρικά αρώματα, όσο και στο φαγητό ή το ποτό του ανυποψίαστου συζύγου. Μόλις μια ή δύο σταγόνες ήταν αρκετές για να προκαλέσουν το “τέλειο” έγκλημα, οδηγώντας τις καταπιεσμένες συζύγους στον δρόμο της “ελευθερίας”.

Με το πανούργο μυαλό της, η Τζούλια είχε καταστρώσει ολόκληρη στρατηγική που συνόδευε το “προϊόν” της

Συμβούλευε λοιπόν τις πελάτισσές της να προκαλούν τον θάνατο αργά και σταθερά με τρεις δόσεις, μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων. Η πρώτη δόση κατάφερνε να αρρωστήσει τον σύζυγο με πολύ υψηλό πυρετό, η δεύτερη τον καθήλωνε στο κρεβάτι, με τους γιατρούς να μπερδεύουν τις διαγνώσεις με άλλες ασθένειες και η τρίτη προκαλούσε ακαριαίο θάνατο, χωρίς κανείς να μπορεί να τον επαναφέρει στην ζωή. Αυτό το χρονικό διάστημα έδινε στις συζύγους το περιθώριο να διαπιστώσουν αν πράγματι θέλουν να σκοτώσουν τον άντρα τους.

Τα θύματα αυξάνονταν χωρίς ωστόσο να έχει εντοπιστεί η πραγματική αιτία. Μέχρι που μια μέρα μία πελάτισσα λύγισε. Η τελευταία είχε αποφασίσει να σκοτώσει τον σύζυγο της, ρίχνοντας μια σταγόνα μέσα στο φαγητό του, όμως κυριευμένη από ενοχές, τράβηξε την σούπα που βρισκόταν μπροστά του και με δάκρυσα στα μάτια του εξήγησε ότι προσπαθούσε να τον σκοτώσει.

Οι αρχές ξεκίνησαν να αναζητούν την Τζούλια και την εντόπισαν σε ένα μοναστήρι όπου κρυβόταν. Στη δίκη της, η Τζούλια Τοφάνα παραδέχτηκε ότι είχε δηλητηριάσει 600 άνδρες σε 19 χρόνια, αποκαλύπτοντας μάλιστα μερικά ονόματα των πελατών της. Έναν μήνα αργότερα εκτελέστηκε, χωρίς να έχει αφήσει πίσω της κανέναν διάδοχο.