Δωρεά πλάσματος: Η έλλειψη της ουσίας επηρεάζει τη θεραπεία χιλιάδων ασθενών

Μια από τις επιπτώσεις της πανδημίας τα τελευταία δύο χρόνια, ήταν να μειωθεί σημαντικά η δωρεά πλάσματος στην Ευρώπη με αποτέλεσμα το 2020 να συλλεχθούν 7,9 εκατομμύρια λίτρα, όταν οι ανάγκες- για την δημιουργία απαραίτητων θεραπειών για ασθενείς με σπάνια νοσήματα -είναι 11,4 εκατομμύρια λίτρα.

Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στο φετινό Διεθνές Συνέδριο Πρωτεϊνών Πλάσματος, που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο της Γερμανίας στις 14 και 15 Ιουνίου και παρουσιάζει το ΑΠΕ, στο οποίο οι συμμετέχοντες τόνισαν την ανάγκη να ευαισθητοποιηθεί η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και οι αρμόδιοι φορείς, ώστε να αυξηθεί η διαθεσιμότητα του πλάσματος και να διευκολυνθεί η πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες.

Το πλάσμα είναι ένα υπό κίτρινο υγρό και αποτελεί βασική ουσία του αίματος μας, το οποία συλλέγεται στο πλαίσιο διαδικασίας που ονομάζεται πλασμαφαίρεση. Το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο προϊόν πλάσματος είναι η ανοσοσφαιρίνη και άλλα, τα οποία βοηθούν χιλιάδες ασθενείς με σπάνιες παθήσεις όπως οι Πρωτοπαθείς και Δευτεροπαθείς Ανοσοανεπάρκειες, η Αιμορροφιλία και το Κληρονομικό Αγγειοοίδημα να διαχειριστούν την νόσο τους.

Πως και γιατί έγινα δωρητής πλάσματος

Ο 59 χρόνος Michael Fuhr από τη Γερμανία που εργάζεται ως φροντιστής σε μονάδα ηλικιωμένων έχει δώσει 350 φορές το πλάσμα του έως σήμερα. Όπως λέει στο ΑΠΕ  «έμαθα για τη δωρεά πλάσματος από ένα φίλο μου και αποφάσισα να δωρίσω το πλάσμα μου για να βοηθήσω άλλους ανθρώπους»

Στην πορεία, όπως εξηγεί, η διαδικασία αυτή τον βοήθησε να ζει πιο υγιεινά. «Οι εξετάσεις που απαιτούνται για την δωρεά πλάσματος είναι συχνές και αυτό ουσιαστικά συνέβαλε στο να παρακολουθώ τους δείκτες υγείας μου και να προσπαθώ να τους βελτιώσω. Η διαδικασία είναι ασφαλής και ουδέποτε εμφάνισα κάποια παρενέργεια» επισημαίνει και προσθέτει: «Σήμερα είναι πιο συνειδητή η πράξη μου αυτή, καθώς γνωρίζω ότι βοηθώ κάποιον συνάνθρωπο μου που έχει ανάγκη τα φάρμακα που παράγονται από το πλάσμα μου»

Στη Γερμανία η συλλογή πλάσματος γίνεται από δημόσιους φορείς, τον Γερμανικό Ερυθρό Σταύρο και ιδιωτικά κέντρα τα οποία αποζημιώνουν τους δότες με πόσο 25 ευρώ για την μια ώρα που διαθέτουν για να δωρίσουν το πλάσμα τους. Οι δότες ηλικίας από 18 έως 60 ετών εξετάζονται συχνά και πρέπει να κρίνονται κατάλληλοι για να μπουν στη διαδικασία της πλασμαφαίρεσης, η οποία συνήθως γίνεται μια φορά την εβδομάδα.

Ποιος συλλέγει το πλάσμα;

Στις ΗΠΑ η συλλογή και διαχείριση του πλάσματος γίνεται μέσω αμειβομένων δοτών μόνο από τον ιδιωτικό τομέα. Στην Ευρώπη με βάση κοινοτική οδηγία, η προσφορά πλάσματος όπως και αίματος είναι υποχρεωτικά εθελοντική, αλλά επιτρέπεται η αποζημίωση των δοτών με ένα σταθερό ποσό για τα έξοδα μετακίνησης τους και για τον χρόνο που δαπανούν.

Σημαντικό μέρος του συνεδρίου μονοπώλησε η συνεργασία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στη συλλογή πλάσματος στην Ευρώπη, με στόχο τη μείωση της εξάρτησής της, από τις ΗΠΑ.

Με εξάρτηση της ΕΕ από το πλάσμα των ΗΠΑ κοντά στο 40%, αρκετοί ομιλητές ζήτησαν σαφή διαφοροποίηση μεταξύ των πολιτικών για το αίμα και τα προϊόντα αίματος για μετάγγιση και τις πολιτικές για το πλάσμα για την παραγωγή φαρμάκων από αυτό.