Οι υποψήφιοι στο μικροσκόπιο των κομματικών επιτελείων

Η κοινωνία βάζει όλο και ψηλά τον πήχη για το πολιτικό προσωπικό. Το βλέπουμε καθημερινά σε κεντρικό επίπεδο, όπου η κυβέρνηση, αναμετράται με τα τεράστια προβλήματα και τις προσδοκίες που η ίδια έχει καλλιεργήσει. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στο επίπεδο της Αυτοδιοίκησης. Το αίτημα της κοινωνίας για αποτελεσματικούς τοπικούς άρχοντες αναγκάζει τα κόμματα να αναδείξουν επαρκείς υποψηφίους, ενόψει των εκλογών του Οκτωβρίου.

Έχουν το θάρρος να το κάνουν; Nα βγάλουν στον αφρό ικανά πρόσωπα, ακόμη και αν δεν κουβαλούν βαριά ονόματα; Και να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα αντί να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί; Αλήθεια πόσοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων την τελευταία τετραετία; Ποιοι διαθέτουν πλάνο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, πόσοι έκαναν την κρίση ευκαιρία και αξιοποίησαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια για ουσιαστικά έργα αντί για κολονάκια;

Το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να επιλέξουμε αυτούς που «κάνουν για τη δουλειά», όχι ανευθυνοευπεύθυνους που εξυπηρετούν τοπικά δίκτυα συμφερόντων. Από αυτούς έχει καεί η γούνα μας.

Αυτή, η χρόνια παθογένεια της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι το ένα πρόβλημα των επικείμενων εκλογών. Το δεύτερο συνδέεται με την αδιαφορία των πολιτών για αυτές.

Επαρκείς δειγματοληπτικές έρευνες που διεξήχθησαν ενόψει των τοπικών εκλογών του Οκτωβρίου δείχνουν ότι, εκτός από τους αναποφάσιστους και όσους παραδοσιακά έχουν αποστασιοποιηθεί από την εκλογική διαδικασία, η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν γνωρίζει καν ποιοι είναι οι υποψήφιοι, και οι εκλογές του Οκτωβρίου είναι πιθανό να έχουν τα υψηλότερα ποσοστά αποχής στην ιστορία, ακόμη και σε δήμους και εκλογικές περιφέρειες υψηλού προφίλ. Αν αυτό αποφευχθεί, θα οφείλεται στον μεγάλο αριθμό υποψηφίων για τις δημοτικές εκλογές και τις εκλογές για τα δημοτικά συμβούλια, οι οποίοι θα προσπαθήσουν τουλάχιστον να αυξήσουν τη συμμετοχή στον πρώτο γύρο, όταν αποφασίζεται ο σταυρός προτίμησης.

Η ΝΔ δείχνει ένα σχετικά υψηλό επίπεδο ετοιμότητας, χωρίς να παραβλέπουμε τη διάσπαση των δυνάμεων και τις περιφέρειες και τους δήμους όπου δύο ή τρεις υποψήφιοι διεκδικούν το αξίωμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πρωτοφανείς δυσκολίες και έλλειψη στόχευσης, ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κινητικότητα σε προνομιακούς χώρους παρά τα πιο δύσκολα χρόνια του. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει πρωτοφανείς δυσκολίες, αστάθεια και έλλειψη εστίασης, ενώ το ΠΑΣΟΚ στερείται της κινητικότητας που κάποτε του έδινε προνομιακή θέση, ακόμα και στα πιο δύσκολα χρόνια του.

Οι πρώτες εκτιμήσεις λοιπόν δείχνουν ότι στις βασικές περιφέρειες και στους βασικούς δήμους, οι υποψήφιοι που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ έχουν το πάνω χέρι. Στην περιφέρεια Αττικής, ο Ν. Χαρδαλιάς προηγείται με τη δύναμη της ΝΔ, την απουσία εσωκομματικού υποψηφίου και την υψηλή δημοτικότητα που έχει αποκτήσει στις πρόσφατες έρευνες ως σκληρά εργαζόμενος πολιτικός, ενώ φαίνεται να υπάρχει “ταβάνι” για τους Κ. Ιωακειμίδη και Γ. Σγουρό, οι οποίοι υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ.

Ο μεν πρώτος οφείλεται στην τρέχουσα κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ και στην έλλειψη αναγνωρισιμότητας, αν και υπήρξε επί σειρά ετών στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο δε δεύτερος στις κακές επιδόσεις του στο λεκανοπέδιο του ΠΑΣΟΚ, αλλά φαίνεται ότι έχει καταφέρει να διατηρήσει έναν σκληρό πυρήνα της τάξης του 12%-14%. αν ο Ν. Χαρδαλιάς θα καταφέρει να ξεφύγει από τον πρώτο γύρο και να κερδίσει, ή Κανείς δεν γνωρίζει σε αυτή τη φάση, αλλά θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί. Σε πολλές περιφέρειες, υπάρχουν ενδείξεις (και οι έρευνες δείχνουν) ότι οι υποψήφιοι που υποστηρίζονται από τη ΝΔ θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις εκλογές στον πρώτο γύρο. Οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Κρήτη και το Νότιο Αιγαίο, όπου οι υποψηφιότητες του Απόστολου Τζιτζικώστα, του Κώστα Αγοραστού, του Σταύρου Αρναουτάκη και του Γιώργου Χατζημάρκου είναι πολύ ισχυρές και απολαμβάνουν μεγάλη υποστήριξη.

Στην Αθήνα, ο Κ. Μπακογιάννης είναι το φαβορί και έχει ήδη παρουσιάσει μια λίστα 350 υποψηφίων. Η υποψηφιότητα του Χ. Δούκα ανακοινώθηκε πριν από λίγες ημέρες. Η υποψηφιότητα Κασιδιάρη μπορεί επίσης να προσθέσει ένα νέο στοιχείο στη συζήτηση. Στον Πειραιά, η στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Μώραλη συνηγορεί υπέρ της επανεκλογής.

Στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο, ο υποψήφιος Κώστας Ζέρβας αντιμετωπίζει προβλήματα: έρευνα του Ιουλίου κατέγραψε χαμηλή αποδοχή του έργου του, τόσο σε ό,τι αφορά τη διάθεση να διεκδικήσει επανεκλογή όσο και σε ό,τι αφορά την πρόθεση ψήφου. Οι προβλέψεις δείχνουν ότι το πιθανότερο σενάριο είναι ένας ανοιχτός δεύτερος γύρος μεταξύ του Κ. Ζέρβα και του Σ. Αγγελούδη, ο οποίος κατεβαίνει ως ανεξάρτητος και προσελκύει δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Ο Πέγκα καθυστέρησε και μένει να δούμε αν η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι θετική γι’ αυτόν.

Η αυτοδιοίκηση παρά την διαρκή γκρίνια των εκπροσώπων της και την μόνιμη επωδό ότι είναι «ριγμένη» από το κεντρικό κράτος διαθέτει και πόρους, χρηματοδοτικο – οικονομικά εργαλεία και αρμοδιότητες. Ασφαλώς και πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη για την ενδυνάμωση του θεσμού, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες για όσους διαθέτουν σχέδιο, αποτελεσματικότητα, όραμα, ικανότητα.

Άνθρωποι που να μπορούν να εγγυηθούν πρωτοβουλίες για ανάπτυξη, αποτελεσματική πολιτική προστασία, ανάπτυξη του πρασίνου στην εποχή της κλιματικής κρίσης, ψηφιοποίηση των δήμων τους για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών τους, καθαριότητα και τρόπους διαχείρισης των απορριμμάτων, συνολική βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Όπως υπάρχουν ήδη Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες που διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Στις έρευνες που γίνονται αυτό το διάστημα, αλλού η ικανοποίηση από το έργο που έχει παραχθεί κινείται στα επίπεδα του 25%-30% και αλλού στα επίπεδα του 60%-70%. Δεν είναι όλοι ίδιοι και τα πρότυπα ξεχωρίζουν. Η ευθύνη των πολιτών είναι μεγάλη στο τι θα επιλέξουν και με τι κριτήρια. Ας μην κλοτσήσουμε την ευκαιρία, να μην επιλέξουμε τους εκλεκτούς κομματικών φατριών και τους αρμοδιο-αναρμόδιους. Οι εκλογές του Οκτωβρίου φέρνουν ξανά τις τοπικές κοινωνίες προ των ευθυνών τους.