Είναι μονόδρομος ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή;

Οι ειδήσεις από την Γάζα είναι, αναμφίβολα, απογοητευτικές. Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δηλώνει αποφασισμένος «οι δολοφόνοι να πληρώσουν για τη σφαγή», ενώ η Χαμάς ξεκαθαρίζει ότι θα απελευθερώσει τους ομήρους μόνο αν πάρει πίσω ελεύθερους τους κρατουμένους της στις ισραηλινές φυλακές.

Δυο εβδομάδες και πλέον τώρα ο κόσμος φοβάται την έναρξη της χερσαίας επέμβασης του Ισραήλ στη Γάζα και παρακολουθεί με τρόμο την κατακόρυφη αύξηση των θυμάτων σε περισσότερα από 7.000 άτομα από τα χειρουργικά χτυπήματα στην περιοχή που δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό. Με ανάλογη ταχύτητα κινείται και η διπλωματία, που πιέζει από κάθε κατεύθυνση για να αποφευχθεί μια γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι, αλλά και οι παρατηρητές, στη σύγκρουση δεν ετοιμάζονται για να αντιμετωπίσουν το χειρότερο δυνατό σενάριο.

Είναι όμως ο πόλεμος η μόνη πιθανή εξέλιξη ή υπάρχουν κι άλλες επιλογές;

Το παράθυρο της διπλωματίας

Στο διπλωματικό μέτωπο,  το Ισραήλ κερδίζει πόντους κάθε φορά που επιλέγει να μην ξεκινήσει χερσαία επιχείρηση.

Το Τελ Αβίβ εξετάζει και επανεξετάζει το όλο θέμα. Όχι μόνο λόγω της εξωτερικής πίεσης από τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες, αλλά και επειδή αν ο πόλεμος παραταθεί, θα υπάρξουν τεράστιες απώλειες για τον ισραηλινό στρατό. Επιπλέον, ο πόλεμος αυτός θα μπορούσε να πάει προς μια κατεύθυνση που το Ισραήλ θέλει να αποφύγει πάση θυσία, δηλαδή την εμπλοκή της Χεζμπολάχ στο νότιο Λίβανο.

Στα παραπάνω μπορούμε, αναμφίβολα, να προσθέσουμε τον σίγουρο ανταρτοπόλεμο εκ μέρους της Χαμάς, η οποία μπορεί να μην είναι σε αντικειμενική θέση να ανταγωνιστεί την κυριαρχία του Ισραήλ, αλλά εξασφαλίζει καίρια και μακροχρόνια πλήγματα, και είναι κατανοητό γιατί η ελπίδα για διπλωματική λύση της σύγκρουσης παραμένει ζωντανή.

Ωστόσο, εάν τα αιτήματα των δύο πλευρών είναι αντίθετα και οι Άραβες ηγέτες θεωρηθούν υπεύθυνοι για την εγκατάλειψη της παλαιστινιακής υπόθεσης, η διπλωματική λύση θα είναι παρατεταμένη.

Θα είναι επίσης μια διαδικασία που θα τραβήξει σε μάκρος με δεδομένα τα αντιθετικά αιτήματα των δύο πλευρών, αλλά και τους ηγέτες του αραβικού κόσμου που θα πρέπει να κρατηθούν υπόλογοι, επειδή εγκατέλειψαν τον παλαιστινιακό σκοπό το τελευταίο χρονικό διάστημα. Φυσικά, σε αυτό συμβολή έχει και  όλος ο υπόλοιπος κόσμος, που μοιάζει ανέτοιμος να κρατήσει μια συγκεκριμένη στάση στο ζήτημα, όπως απέδειξαν τα πρόσφατα βέτο εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.