Η ακροδεξιά απειλή επιστρέφει στην Ευρώπη

Η γηραιά ήπειρος βιώνει μια υπαρκτή απειλή, σε μια δέσμη από χώρες με φιλελεύθερα δημοκρατικά χαρακτηριστικά.

Πιο συγκεκριμένα, στις πρόσφατες πρόωρες εκλογές στην Ολλανδία, όπου η κυβέρνηση κατέρρευσε για λόγους σχετικούς  με τη μετανάστευση, πρώτο ήρθε στις προτιμήσεις των πολιτών το ακροδεξιό και αντιμεταναστευτικό κόμμα του Βίλντερς και τώρα επιδιώκει να σχηματίσει κυβέρνηση.

Στη Γερμανία, το ακροδεξιό AfD κατατάσσεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις της Ανατολικής Γερμανίας και έρχεται δεύτερη πολιτική δύναμη σε ολόκληρη τη χώρα.  Η διαίρεση της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) οφείλεται επίσης σε διαφωνίες σχετικά με τη μεταναστευτική κρίση. Στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου,  αποχώρησαν δέκα βουλευτές και υπήρξε μια σοβαρή διαίρεση. Και μαζί με την ηγέτιδα τους, Σάρα Βαγκενκνεχτ, δήλωσε πως διαφωνεί με τη θέση του κόμματος για το μεταναστευτικό.

Στην Αυστρία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ακροδεξιό κόμμα Ελευθερίας (FPÖ) του Herbert Kickle αναμένεται να έρθει πρώτο στις εκλογές που θα διεξαχθούν εκλογές εντός του 2024.

Στη Γαλλία, η Μαρίν Με Πεν καταγράφεται ως πρώτη πολιτική δύναμη στις δημοσκοπήσεις.

Στην κυβέρνηση συνασπισμού της Φινλανδίας, το Υπουργείο Εσωτερικών δίνεται στο αντι-μεταναστευτικό Φινλανδικό Κόμμα. Στη Σουηδία, μια κυβέρνηση μειοψηφίας βασίζεται στο Ευρωσκεπτικιστικό και αντι-μεταναστευτικό Σουηδικό Δημοκρατικό Κόμμα του Τζίμι Άκεσον.

Και στην Ιταλία, την περασμένη Κυριακή, ο Ματέο Σαλβίνι της “Λέγκας” οργάνωσε συγκέντρωση ακροδεξιών κομμάτων στη Φλωρεντία, συντονίζοντας τις ενέργειές τους εν όψει των Ευρωεκλογών του ερχόμενου έτους.

Σε αυτό το ακροδεξιό φάντασμα, μετά τη νέα πολεμική έκρηξη στη Μέση Ανατολή, προστέθηκε ένα δεύτερο: αυτό της ριζοσπαστικοποίησης και της τρομοκρατίας.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο κίνδυνος ριζοσπαστικοποίησης δεν ήταν μεταξύ των προτεραιοτήτων της Ε.Ε. και των Βρυξελλών. Έτσι, η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού μετατίθεται από σύνοδο σε σύνοδο. 

Η χρηματοδότηση για την ένταξη περιορίστηκε στο 15% της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, ενώ το τελευταίο πρόγραμμα χρηματοδότησης ξεκίνησε ύστερα από δύο χρόνια χρονοτριβών. Και λόγω των γραφειοκρατικών και άλλων περιορισμών ελέγχου, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα για την επίτευξη ικανοποιητικών δαπανών.

Όλοι οι Ευρωπαίοι και κρατικοί γραφειοκράτες που αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα το ζήτημα της μετανάστευσης και της ριζοσπαστικοποίησης,  δεν καταλαβαίνουν ότι η καταστροφή είναι μπροστά στα μάτια τους και καλούνται εκ των πραγμάτων να κινηθούν ταχύτερα και αποτελεσματικότερα.