Αυτά ήταν κάποτε τα φυσικά «σνακ» της άνοιξης των παιδιών: τα κουκιά, τα γλυκίδια και τα χλωρά ρεβίθια. Αυτά τα τελευταία τα έχουμε ξεχάσει εντελώς, και θα τα θυμηθούμε μόνο αν περιδιαβάσουμε μια λαϊκή αγορά στην Κρήτη. Ολόκληρες οι άνυδρες ρεβιθιές πωλούνται πράσινες ακόμη, φορτωμένες με καρπούς. Τους ξεφλουδίζεις και γεύεσαι το δροσερό ρεβίθι. Αλλά ποιος είπε ότι το τραπέζι της νηστείας είναι μόνο ωμά χορτοφαγικό; Κανείς, όσο υπάρχουν τα σαλιγκάρια της στεριάς και της θάλασσας. Τα σαλιαγκάκια της Μήλου, τα μικροσκοπικά σαλιγκάρια, που εμφανίζονται αυτή την εποχή πάνω στα χόρτα, βρασμένα μόνο σε αλατισμένο νερό, είναι ένας εξαιρετικός μεζές.
Το ίδιο και οι «γυρευτοί» ανοιξιάτικοι, λιανοί χοχλιοί της Κρήτης. Και για όσους δεν ακολουθούν την απόλυτη νηστεία, υπάρχουν και οι κλασικοί κρητικοί χοχλιοί, οι μπουμπουριστοί, λαδωμένοι, αρωματισμένοι με ροσμαρί, και σβησμένοι με τελετουργικό ξίδι. Και βέβαια υπάρχουν και οι πεταλίδες που τρώγονται όπως ακριβώς, έχουν αποκολληθεί από το βράχο, χρησιμοποιώντας το όστρακο της μιας για να βγάλουν την άλλη. Εκτός από τη Μήλο, που τις μεγάλες τις βάζουν στη σχάρα, πάνω από τα αναμμένα κάρβουνα, για να βράσουν και να αποκολληθούν μέσα στα υγρά τους και στο χυμό του λεμονιού.
Ο Νίκος Γ. Μαστροπαύλος είναι δημοσιογράφος, δημιουργός της eudemonia.gr, ιστοσελίδας αφιερωμένης στον πολιτισμό των καθημερινών απολαύσεων στην Ελλάδα και στην Κύπρο.