«Είμαι κάπου βόρεια μια ημέρα ήμουν αρκετά κουρασμένος και γύρναγα από ένα σπίτι και ήμουν στο αυτοκίνητο στην Αττική Οδό. Κανείς στον δρόμο, φώτα, οδηγάω και κάθομαι, δεν βάζω μουσική ο ηλίθιος. Αρχίζω και χάνω το μυαλό μου και πετάγεται μία σκέψη που λέει “θα πεθάνεις” και μετά άλλη μία που λέει “άραξε, καλά είσαι”. Και πετάγεται άλλη μία και μου λέει “κοίτα να πάθεις και ένα αλλεργικό σοκ”. Μου κόβονται τα πόδια μου. Μούδιασαν τα άκρα μου, ήμουν αποπροσανατολισμένος».
«Ήμουν μακριά από το σπίτι και έλεγα αν είναι να πεθάνεις να πεθάνεις σπίτι σου”. Και εκεί που πήγαινα με 140 έφυγα με 220χλμ για να φτάσω στο σπίτι ενός φίλου μου».
«Νόμιζα ότι κέρδισα ότι δεν μου επέτρεψα να πάθω κάτι».
