Aς επιστρέψουμε όμως στον αγαπημένο ορθολογισμό του Economist: Σύμφωνα με τον οποίο, μια άλλη μελέτη του Sven Drefahl του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης εξέτασε άτομα άνω των 50 ετών στη Δανία και διαπίστωσε ότι οι άνδρες με νεότερες συζύγους επιβίωναν περισσότερο από εκείνους που είχαν συζύγους παρόμοιας ηλικίας. Οσο μεγαλύτερη ήταν η σύζυγός τους, τόσο λιγότερο ήταν το προσδόκιμο της ζωής τους. Από την άλλη, οι υγιείς άνδρες μπορεί να είναι ιδιαίτερα ικανοί, τόσο να προσελκύουν νεότερες συντρόφους όσο και να ζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αλλά μυστηριωδώς, το φαινόμενο αυτό δεν φαίνεται να ισχύει για τις γυναίκες, όπου όσο μεγαλύτερο ήταν το ηλικιακό χάσμα, τόσο χειρότερo ήταν το προσδόκιμο ζωής τους, ανεξάρτητα από το αν ήταν οι σύντροφοί νεότεροι ή μεγαλύτεροι. Στην περίπτωση των γυναικών με νεότερους συζύγους, ο Drefahl ισχυρίζεται ότι η διαφορά μεταξύ των δύο φύλων θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι οι γυναίκες εξαρτώνται λιγότερο από τον σύντροφό τους για κάθε είδους υποστήριξη και έτσι επωφελούνται λιγότερο από έναν νεότερο σύζυγο.
Τα δύο φύλα είναι ισότιμα, αλλά έχουν και διαφορετική φύση μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα το κλειδί της επιτυχίας στη σχέση, όποια κι αν είναι η διαφορά ηλικίας, είναι να υπάρχει μεταξύ των μελών της το μεγάλο ζητούμενο: η αρμονία. Είναι η μόνη “γόμα” που σβήνει την διαφορά ηλικίας.