Αυτό δεν το ήξερα, ούτε φανταζόμουν ότι θα μου συμβεί. Τα παιδιά έχουν μια ουσία, ένα άρωμα, ένα άγγιγμα, που είναι λίγο σαν ναρκωτικό.
Αυτή η τεράστια αλλαγή της πατρότητας λειτουργεί σαν πηγή ζωής, ειδικά σε μένα, που δεν ήξερα ότι θα γίνω πατέρας. Ο μικρός είναι ο μοναδικός άνθρωπος που με κάνει να αισθάνομαι ότι πρέπει να μη μένω στάσιμος. Οπότε για μένα είναι ένα καλό κέντρο ελέγχου. Με κάνει να θέλω να είμαι ζωντανός στο σώμα και στην ψυχή μου, να μπορώ να παίζω, να του μιλάω, να τραγουδάω, να του κάνω καραγκιοζιλίκια, να χορεύω και μέσα από εμένα να φτιάξει τους δικούς μηχανισμούς. Ο γιος μου είναι το κέντρο ελέγχου μου».