Και υπογράμμισε στον Φειδία Παναγιώτου: «
Όταν δέχεσαι μια ψυχολογική πίεση από τα παιδιά σου και όταν είσαι άνθρωπος ο οποίος θέλεις να βοηθήσεις τους πάντες… Αυτό το κομμάτι δεν μπορώ ούτε να το συζητήσω, δεν μου βγαίνουν οι λέξεις. Έζησα 20 εφιαλτικές μέρες στην Κρήτη μαζί της, δεν την άφησα μέχρι τελευταία στιγμή. Εγώ για κάποιο λόγο δεν κόλλησα ποτέ, δεν ξέρω τι αντισώματα έχω. Ήταν οι πιο εφιαλτικές μέρες που έχω ζήσει. Μετά από αυτό δεν θέλω να ξαναπώ στην Κρήτη, στο χωριό μου. Δεν θέλω να βλέπω δικούς μου ανθρώπους, τους θείους μου γιατί μου θυμίζει όλη αυτή η κατάσταση τη γιαγιά μου. Μου θυμίζει όλο αυτό που συνέβη. Έτσι απομονώθηκα και από τραβήχτηκα από την οικογένειά μου, γιατί κοιτάζω κάποιους ανθρώπους και νιώθω πόνο, μόνο που τους κοιτάζω»!
