Το στρατηγικό αδιέξοδο της Κεντροαριστεράς

Η αναζήτηση μιας ισχυρής αντιπολίτευσης απέναντι στη Νέα Δημοκρατία φαίνεται ότι θα είναι μια μακρά διαδικασία. Η Πλεύση Ελευθερίας συνεχώς κερδίζει έδαφος, έχοντας ήδη «ρίξει» το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει ακόμη πολλά να πετύχει προκειμένου να εδραιωθεί στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις. Η ίδια δηλώνει ότι εργάζεται πάνω σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα και αναμένονται νέα σημαντικά στελέχη να την υποστηρίξουν στο άμεσο μέλλον. Η στρατηγική της στηρίζεται στην αντισυστημικότητα, προσελκύοντας ψήφους από όλες τις πολιτικές πτέρυγες, με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να «αιμορραγούν» περισσότερο μέχρι στιγμής. Θα καταφέρει να εδραιώσει τη βάση των υποστηρικτών της ή πρόκειται απλώς για μια ψήφο διαμαρτυρίας με περιορισμένη διάρκεια; Η ικανότητά της να διατηρήσει αυτή τη δυναμική θα φανεί σύντομα. Από τη Βουλή, θα συνεχίσει να «χτυπά» τους αντιπάλους της.

Η διατήρηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση του πολιτικού συστήματος, με ποσοστό που ξεπερνά το 15%, δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια. Μέχρι σήμερα, η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρουν μια κυβερνητική προοπτική έχει λειτουργήσει ως ο καλύτερος σύμμαχος της Πλεύσης Ελευθερίας. Μετά την άρνηση της Νέας Αριστεράς να συνεργαστεί με το πρώην κόμμα της, το τοπίο έχει ξεκαθαρίσει σε κάποιο βαθμό. Ο Σωκράτης Φάμελλος επιθυμούσε να επανέλθει σύντομα, τουλάχιστον κοινοβουλευτικά, στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ωστόσο, τα σχέδιά του είτε αναβάλλονται είτε καθυστερούν προς το παρόν. Στην Κουμουνδούρου είχαν εκτιμήσει ότι αν αυτό γινόταν πραγματικότητα, η πίεση προς το ΠΑΣΟΚ θα αυξανόταν ακόμα περισσότερο. Η πρόσκληση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Νίκο Ανδρουλάκη για τη δημιουργία ενός ενιαίου προοδευτικού μετώπου παραμένει στο τραπέζι. Αν μέχρι πρόσφατα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορούσε να απορρίψει την πρόταση από θέση ισχύος, τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει. Πολλοί εκτιμούν ότι στη Χαριλάου Τρικούπη βρίσκονται σε ακόμα πιο δεινή θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μόνος τρόπος για να ανακάμψουν τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας είναι να αποκτήσουν άμεσα ένα σαφές πολιτικό στίγμα και να βρεθούν σε τροχιά δημοσκοπικής ανόδου. Προς το παρόν, αναζητείται ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό. Το επιχείρημα περί «ανάγκης πτώσης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας» από μόνο του δεν είναι αρκετό. Επίσης, δεν είναι εύκολο να προταθεί ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα αλλάξει μαγικά την κατάσταση. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουν σχέδια νόμων για την ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, αλλά δεν φαίνεται να συγκινούν τους πολίτες, οι οποίοι παρακολουθούν μάλλον αμήχανα την κατάσταση να εξελίσσεται. Ενώ το ΠΑΣΟΚ, που είχε αρχίσει να χάνει έδαφος από το 16% – 17%, έχει κάποια περιθώρια, το κόμμα του Σωκράτη Φάμελλου εμφανίζεται πλέον στις εκτιμήσεις ψήφου κάτω από το 7%. Στο «σταυροδρόμι» του προοδευτικού χώρου, ένα μικρό κόμμα, η Νέα Αριστερά, που κινείται με δυσκολία στη ζώνη του 2%, προσπαθεί επίσης να βρει τον προσανατολισμό του.

Το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν μεμονωμένες κινήσεις για τη δημιουργία ενός ενιαίου σχηματισμού των κομμάτων της κεντροαριστεράς. Ωστόσο, αν οι ηγεσίες δεν αναλάβουν δράση, δεν θα μπορέσει να γίνει τίποτα. Η Έφη Αχτσιόγλου θα συμμετάσχει τον Μάιο σε εκδήλωση για το κράτος δικαίου, μαζί με τον Διονύση Τεμπονέρα και τον Χάρη Καστανίδη, παραμένοντας πιστή στην άποψη που είχε εκφράσει στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Αριστεράς, ότι «κανένας δεν μπορεί μόνος του».

Πηγή: Pagenews.gr