Η φωτογράφιση της Αγκιλέρα έκανε πολλούς να τη συγκρίνουν με τη περίπτωση του Μπέντζαμιν Μπάτον

«Καλό 1997, σε όλους: Η Κριστίνα Αγκιλέρα είναι 17 και πάλι», ξεκινάει να γράφει η Ρέιβεν Σμιθ της Vogue για την τελευταία φωτογράφιση της Κριστίνα Αγκιλέρα. Τη Δευτέρα, το περιοδικό Carcy έκανε το ντεμπούτο του με ένα εξώφυλλο που παρουσίαζε την 44χρονη πλέον ποπ σταρ να μοιάζει εντυπωσιακά με κάποια που σίγουρα δεν έχει ακούσει 44 φορές το γνωστό: «Να ζήσεις και χρόνια πολλά» – γεγονός που οδήγησε πολλούς στο να τη συγκρίνουν με τη περίπτωση του Μπέντζαμιν Μπάτον ο χαρακτήρας του οποίου βίωνε τον χρόνο αντίστροφα .

Το οποίο σημαίνει ότι: Η Xtina φαίνεται νέα – εξαιρετικά νέα. Ύποπτα νέα. Τα μάγουλά της σμιλεμένα, το λίπος ξεχασμένο, το σώμα της πιο μικροσκοπικό από ποτέ. Στο διαδίκτυο ξέσπασαν εικασίες για το πώς η τραγουδίστρια του «Dirrty» απέκτησε τη διαχρονική της σωματική διάπλαση, πέρα από το μακιγιάζ, το ρετούς και τα Skims. Είναι το έργο ενός βαθύ επίπεδου λίφτινγκ προσώπου, που λέγεται ότι τραβάει τους μυς προς τον «ουρανό»; Είναι η αντικατάσταση του λίπους με μια μήτρα λίπους που δωρίζεται από… πτώματα; Κάποια άλλη μυστηριώδης, ακριβή διαδικασία;

Το θέμα, όπως θίγεται και στο άρθρο της Vogue, είναι ότι δεν θα έπρεπε καν να σχολιάζουμε την εμφάνιση μιας βραβευμένης με Grammy ποπ σταρ και γενικά μιας γυναίκας. Δικό της είναι το σώμα ό,τι θέλει το κάνει. Σωστά;

Όμως η εικόνα κάποιου ατόμου που έχει όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του και πολλές φορές αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για μικρότερες ηλικιακές ομάδες ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christina Aguilera (@xtina)

Η κουλτούρα του εμφανισιακού ρατσισμού

Είναι η Xtina ένα καλό κρασί ή άλλο ένα θύμα της κουλτούρας του εμφανισιακού ρατσισμού (lookism); Καμία από τις δύο απαντήσεις δεν φαίνεται αρκετά σωστή. Το σώμα της Αγκιλέρα είναι δική της δουλειά.

Είμαστε όλοι λίγο υπεύθυνοι για μια κουλτούρα που ζυγίζει στο επιφανειακό επίπεδο της γυναικείας φύσης, σπάνια μπαίνοντας στον κόπο να εμβαθύνουμε- παρατηρούμε, αξιολογούμε, σαρώνουμε και προχωράμε. Αγαπάμε και δοξάζουμε τους ανθρώπους που φαίνονται αψεγάδιαστοι, αλλά αν ψάξουμε πραγματικά τι σημαίνει «τέλειο» για εμάς, τα πράγματα μπορεί να αρχίσουν να γίνονται θολά. Μια γυναίκα που δείχνει υπέροχη είναι απρόθυμα συνώνυμη με την ετεροφυλοφιλική διέγερση και τα σημάδια της γόνιμης ακμής της: μάτια και χείλη διευρυμένα, που μιμούνται μια οργασμική κατάσταση, εύπλαστα στήθη, γοφοί ικανοί να… τεκνοποιήσουν.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christina Aguilera (@xtina)

Η κυριαρχία του ανδρικού βλέμματος

Για να είναι κάποιο άτομο όμορφο δεν είναι ανάγκη να μοιάζει με κούκλα βιτρίνας, αλλά και η κοινωνική ή σεξουαλική αποδοχή δεν είναι ο απώτερος σκοπός του «είναι», τα κοινωνικά αυτά πρότυπα όμως έχουν από καιρό διαπεράσει τα πρότυπα ομορφιάς μας. Υπό την πατριαρχία, είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωρίσουμε τη γυναικεία ομορφιά από το ανδρικό βλέμμα.

Το δικαίωμα μιας γυναίκας να κλίνει προς αυτούς τους κοινωνικούς κώδικες ή να απομακρύνεται από αυτούς είναι απολύτως δική της επιλογή- αυτό είναι αυτονόητο. Αλλά το πρόβλημα με τον διάλογο για την Κριστίνα Αγκιλέρα είναι ότι δεν μιλάμε για το τραγούδι της, το επόμενο άλμπουμ της ή τις ενδυματολογικές της επιλογές.

Μας απασχολεί πολύ περισσότερο το πώς η Xtina του 2025 αντικατοπτρίζει την Αγκιλέρα που όλοι συμφωνήσαμε ότι ήταν iconic το 1997, πώς έχει διατηρήσει τα οπτικά στοιχεία που την έκαναν να διεγείρει έναν ολόκληρο πλανήτη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Christina Aguilera (@xtina)

«You are beautiful, no matter what they say»

Η εμμονή με την νεότητα και την τελειότητα είναι παντού, όπου κι αν κοιτάξει κανείς. Από το The Substance της Φαρζά μεχρί τα αμέτρητα βίντεο σε TikTok και Instagram στα οποία βλέπει κανείς τρόπους να παραμείνει νέος ή να μετατραπεί σε κάτι πιο κοινωνικά αποδεκτό. Πλαστικές επεμβάσεις, botox, fillers και face yoga. Η μεγάλη σου μύτη δεν χωρά στο τέλειο και τα μικρά σου χείλη δεν σε κάνουν αρκετά ποθητή. Αυτή είναι η αφήγηση του εμφανισιακού ρατσισμού.

Έτσι, το άρθρο της Σμιθ μα παραπέμπει κλείνοντας σε κάποιους στίχους που είχε ερμηνεύσει η Αγκιλέρα: «You are beautiful, no matter what they say» (Είσαι όμορφη, ό,τι κι αν λένε).

Πηγή: vogue.gr