Ο Πούτιν κρατάει τη μοίρα της Ουκρανίας στα χέρια του – Πως εξελίσσεται σε νέο τσάρο

Σύμφωνα με το Bloomberg, ο Ουκρανός ηγέτης, έχει μείνει «στον αέρα» σε σχέση με την στάση των ΗΠΑ απέναντι στο Ουκρανικό.

Ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφή την ανυπομονησία του και με τις δύο πλευρές του πολέμου και έχει δείξει την έλλειψη συμπάθειάς του προς τον Ζελένσκι.

Οι Ουκρανοί σίγουρα ένιωσαν μια αμηχανία στο άκουσμα της τελευταίας δήλωσης του Τραμπ, ότι η ειρήνη θα έρθει μόνο όταν ο ίδιος και ο Πούτιν συναντηθούν πρόσωπο με πρόσωπο.

Αν οι ΗΠΑ διακόψουν και πάλι τις προμήθειες, η Ουκρανία μπορεί να συνεχίσει να πολεμάει για τέσσερις μήνες ακόμα, πριν ξεμείνει από βασικά πυρομαχικά, ιδίως βλήματα πυροβολικού των 155 χιλιοστών και πυραύλους Patriot.

Αδύναμη η ΕΕ – Σε πλεονεκτική θέση ο Πούτιν

Όποια υποστηρικτική ρητορική κι αν βγαίνει από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανίκανη να καλύψει το αμυντικό κενό.

Εν τω μεταξύ, ο Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά ότι κρατάει δυνατά χαρτιά στα χέρια του, μια άποψη που ο Τραμπ έχει υποστηρίξει δημοσίως.

Οι οικονομικές κυρώσεις, τις οποίες από τον Ιανουάριο οι ΗΠΑ έχουν αθόρυβα χαλαρώσει στις ρωσικές οικονομικές συναλλαγές, δεν είναι καθόλου ικανές να κάνουν το Κρεμλίνο να υποχωρήσει.

Ο Πούτιν αγοράζει όπλα και πυρομαχικά πολύ φθηνά και σε τεράστιες ποσότητες.

Η Βόρεια Κορέα εκτιμάται ότι έχει προμηθεύσει τη Ρωσία με 6 εκατομμύρια βλήματα πυροβολικού, περίπου το 40% της κατανάλωσής της.

Παράλληλα, οι μισθοφόροι γεμίζουν τα τεράστια κενά στις ρωσικές τάξεις που δημιουργούνται από τις απώλειες, ενώ στο μεταξύ, οι Ουκρανοί πασχίζουν να στρατολογήσουν κόσμο.

Πολλοί από τους νέους τους έχουν φύγει στο εξωτερικό για να γλιτώσουν από τις γραμμές του μετώπου

Ένας συγγραφέας του Foreign Affairs, του περιοδικού του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ, έγραψε το 2022 ότι, ακόμη και αν οι Ρώσοι δεν μπορούν να κατακτήσουν την Ουκρανία, μπορούν να την καταστήσουν ένα τρομακτικό μέρος για να ζει κανείς και ταυτόχρονα ένα χαμένο στοίχημα για τους επενδυτές. Αυτό φαινόταν έξυπνο τότε, και παραμένει έτσι και τώρα.

Ο Πούτιν στοιχηματίζει ότι θα μπορέσει να μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα διαλυμένο κράτος, πάνω στο οποίο τελικά θα επιβληθεί ως ο απόλυτος ηγεμόνας.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να έχει ήδη επιτύχει με τη γειτονική Λευκορωσία, ενώ βρίσκεται καθ’ οδόν για να αποκτήσει τον ουσιαστικό έλεγχο της Γεωργίας και της Μολδαβίας.

Νέος τσάρος

Ο Πούτιν είναι ένας άνθρωπος με μια εμμονή: να ανοικοδομήσει τη ρωσική αυτοκρατορία, – να αναβιώσει αυτό που ο ίδιος, και ένας τρομακτικός αριθμός του λαού του, θεωρούν ως το εθνικό τους μεγαλείο.

Η ευρύτερη εικόνα είναι ότι η Ρωσία επεκτείνει την εξωτερική της επιρροή, ενώ οι ΗΠΑ υποχωρούν με φόρα από την υπερπόντια παρουσία τους τους.

Ακόμα και όταν οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τους πάλαι ποτέ σταθερούς συμμάχους τους, η Ρωσία επεκτείνει σταθερά την εμβέλειά της, ιδίως στην Αφρική.

Ο Πούτιν στέλνει στους ηγέτες χωρών όπως ο Νίγηρας, η Μπουρκίνα Φάσο και το Μάλι Ρώσους κακοποιούς για να φυλάνε τα παλάτια τους, ενώ η αδιαφορία του Κρεμλίνου για τη διαφθορά στις χώρες αυτές, είναι το αντάλλαγμα για την προνομιακή πρόσβαση των ρωσικών εταιρειών στους ορυκτούς πόρους της μαύρης ηπείρου.

Ζελένσκι, παίξε άμυνα

Οι περισσότεροι έξυπνοι αναλυτές, Ουκρανοί και ξένοι, έχουν έκτοτε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη επιλογή για τις δυνάμεις του Ζελένσκι είναι να παραμείνουν σε αμυντική θέση – να καταστήσουν την Ουκρανία «σκαντζόχοιρο» – ήτοι πολύ «αγκαθωτό» για τους Ρώσους μέχρι που να κουραστούν να την πολιορκούν.

Οι Ουκρανοί διαπρέπουν στον ασύμμετρο πόλεμο, εξαπολύοντας ασύμμετρα χτυπήματα βαθιά μέσα στη Ρωσία και εκδιώκοντας το ρωσικό ναυτικό από τη Μαύρη Θάλασσα.

Σχεδόν κάθε λογικός στρατιωτικός αρχηγός της Δύσης συμφωνεί ότι το Κίεβο πρέπει να εγκαταλείψει κάθε ελπίδα ανάκτησης των χαμένων εδαφών του στα ανατολικά.

Επιπλέον, αυτά τα εδάφη είναι τόσο διαλυμένα που οι Ουκρανοί δεν θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την ανοικοδόμησή τους.

Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση ο Πούτιν παραμένει πεισματικά προσηλωμένος στο να αποκτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας, να εκδιώξει την κυβέρνησή της και να εγκαταστήσει μαριονέτες.

Θέλει την Ουκρανία αποστρατιωτικοποιημένη και απομονωμένη από τη Δύση.

Η μόνη προοπτική να αλλάξει γνώμη είναι να αυξηθεί η πίεση που του ασκείται, τόσο στρατιωτική όσο και οικονομική.

Πάνω απ’ όλα, πρέπει να πεισθεί, καθώς σήμερα δεν πείθεται, ότι οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν τους Ουκρανούς.