“Τζολάνι με κοστούμι”: Πώς η Γαλλία μετέτρεψε έναν απόκληρο σε εταίρο

Μόλις μια εβδομάδα πριν από τη συνάντηση-ορόσημο με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο Ριάντ -την πρώτη συνάντηση μεταξύ Αμερικανών και Σύρων ηγετών εδώ και 25 χρόνια- ο αυτοδιορισθείς μεταβατικός πρόεδρος της Συρίας, Αχμάντ αλ-Σαράα, έφτασε στο Παρίσι.

Η επίσκεψη του Σαράα στη γαλλική πρωτεύουσα, η πρώτη του σε δυτικό κράτος από τότε που ανέλαβε την εξουσία, ήταν σχολαστικά ενορχηστρωμένη. Η Γαλλία επεφύλαξε μια προσεκτική υποδοχή, περιορίζοντας τα πρωτόκολλα υποδοχής και απέχοντας από κρατικές τιμές υψηλού επιπέδου, σηματοδοτώντας την πρόθεσή της να ασκήσει επιρροή στο συριακό αρχείο χωρίς να νομιμοποιήσει πλήρως έναν ηγέτη που εξακολουθεί να περιλαμβάνεται σε διεθνείς καταλόγους παρακολούθησης της τρομοκρατίας.

Η επίσκεψη, η οποία απαιτούσε μια εγκεκριμένη από τον ΟΗΕ άρση των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων για τον Σαράα και την αντιπροσωπεία του, κορυφώθηκε με μια προσεκτικά διαχειριζόμενη συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στο Μέγαρο των Ηλυσίων. Η συνέντευξη Τύπου του Μακρόν στη συνέχεια έδωσε έναν οξύ τόνο, επιμένοντας ότι οι ουσιαστικές αλλαγές στον συριακό φάκελο παραμένουν προϋπόθεση για τη διεθνή δέσμευση.

Η υπολογισμένη φιλοξενία της Γαλλίας ενίσχυσε τις φιλοδοξίες της να διεκδικήσει ξανά την επιρροή της στη Συρία. Για τον Σαράα, το ταξίδι ήταν μια στρατηγική κίνηση για να προβάλει διεθνή νομιμότητα και να θάψει τη σκληροπυρηνική κληρονομιά του παρελθόντος του, συμπεριλαμβανομένων των ηγετικών δεσμών τόσο με την Αλ Κάιντα όσο και με το ISIS.

Η επένδυση της Γαλλίας στη διχοτόμηση

Ο Σαράα -γνωστότερος ως Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι- έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία ανακαλύπτοντας τον εαυτό του εκ νέου. Αφού διέκοψε τους δεσμούς του με την Αλ Κάιντα το 2016 και μετονομάστηκε το Μέτωπο Νούσρα σε Hayat Tahrir al-Sham (HTS), ο Τζουλάνι άρχισε να πουλάει μια πιο εύπεπτη εικόνα στους διεθνείς παίκτες. Τα μέσα ενημέρωσης του Κατάρ ηγήθηκαν της αλλαγής του αφηγήματος, ενώ η Τουρκία διευκόλυνε μεγάλο μέρος της ανόδου του, επιτρέποντάς του να κυριαρχήσει στην Ιντλίμπ στη βορειοδυτική Συρία χωρίς σημαντική εξωτερική χρηματοδότηση.

Η Γαλλία, εν τω μεταξύ, είχε ήδη αρχίσει να αναπροσαρμόζει τη στρατηγική της στη Συρία. Το 2017, το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών ανέθεσε ένα έγγραφο πολιτικής στη δεξαμενή σκέψης CAPS που συμβούλευε για τη συμμετοχή σε μια Συρία μετά τον Άσαντ. Η σύσταση: να υποστηριχθεί η ανοικοδόμηση σε περιοχές εκτός του ελέγχου του πρώην προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ -συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τελούν υπό τον έλεγχο «ριζοσπαστικών» δυνάμεων όπως η HTS- ως αντιστάθμισμα στην αναζωπύρωση της Δαμασκού.

Ο εκδιωχθείς Σύρος πρόεδρος έχει στο παρελθόν επιρρίψει ευθύνες στη Γαλλία για τον ρόλο της στην υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων στη Συρία κατά τη διάρκεια της κρίσης που ξεκίνησε το 2011. «Η Γαλλία υπήρξε ο σημαιοφόρος της υποστήριξης της τρομοκρατίας στη Συρία από τις πρώτες ημέρες της σύγκρουσης», δήλωσε στους δημοσιογράφους το 2017.

Η γαλλική πολιτική βασιζόταν σε μια βασική ιδέα: να αποτρέψει την επανένωση υπό τον Άσαντ με την εδραίωση των de facto ζωνών ελέγχου. Το Παρίσι άρχισε να χρηματοδοτεί διακριτικά πολιτικές πρωτοβουλίες σε περιοχές που ελέγχονταν από τον Τζουλάνι – ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούσαν να έχουν επικηρύξει το κεφάλι του με 10 εκατομμύρια δολάρια – και αναζωογόνησε τις επαφές των μυστικών υπηρεσιών για να αντιμετωπίσει την παρουσία περισσότερων από 600 Γάλλων υπηκόων που πολεμούσαν στο πλευρό της HTS και άλλων μαχητικών παρατάξεων.

Ενώ οι δεσμοί αυτοί παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό συγκαλυμμένοι, ο Τζουλάνι πέρασε χρόνια εδραιώνοντας τον έλεγχό του στις τοπικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένων των ξένων τμημάτων. Αυτή η προεργασία έθεσε τα θεμέλια για την ευρύτερη δυτική εμπλοκή.

Το παγκόσμιο ντεμπούτο του Σαράα

Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Τζουλάνι πραγματοποίησε το πρώτο του διεθνές έργο. Η International Crisis Group, της οποίας ηγείτο τότε ο Ρόμπερτ Μάλεϊ, δημοσίευσε μια εκτενή συνέντευξη στην οποία ο Τζουλάνι ζητούσε την αφαίρεση της HTS από τους παγκόσμιους καταλόγους τρομοκρατών. Ο Μάλεϊ, μετέπειτα απεσταλμένος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για το Ιράν, προέτρεψε ιδιαιτέρως τον Λευκό Οίκο να ανοίξει διαύλους με την ομάδα.

Το μήνυμα του πρώην ηγέτη της Αλ Κάιντα ήταν αδιαμφισβήτητο: Η HTS δεν αποτελούσε απειλή εκτός Συρίας. Λίγους μήνες αργότερα, ο επικεφαλής νομικός της HTS, Αμπντούλ Ραχίμ Ατούν, επανέλαβε αυτή τη γραμμή στην εφημερίδα Le Temps, υποστηρίζοντας ότι η ομάδα αναζητούσε διεθνή βοήθεια και όχι αντιπαράθεση. Ήταν ένα σιωπηλό νεύμα στη συνεχιζόμενη πολιτική της Γαλλίας για δέσμευση με περιοχές που δεν ελέγχονται από τον Άσαντ.

Στη συνέχεια ήρθε η αλλαγή εικόνας. Δυτικοί δημοσιογράφοι, συμπεριλαμβανομένου του Μάρτιν Σμιθ του PBS, συνάντησαν τον Τζουλάνι, ο οποίος αυτή τη φορά φορούσε κοστούμι και γραβάτα. Ήταν το ντεμπούτο μιας νέας προσωπικότητας: όχι ενός μαχητικού διοικητή, αλλά ενός εθνικού ηγέτη.

Στο παρασκήνιο, ο υπουργός Εξωτερικών Άσααντ αλ Σαϊμπάνι – που τότε λειτουργούσε με το ψευδώνυμο Ζέιντ αλ Άτταρ – μεσολάβησε για τη μεταμόρφωση της HTS. Το 2017, ο Σαϊμπάνι πραγματοποίησε παρασκηνιακές συναντήσεις με στελέχη των δυτικών μυστικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Βρετανού διπλωμάτη Τζόναθαν Πάουελ, γνωστού για τις διαπραγματεύσεις με ομάδες στις οποίες έχουν επιβληθεί κυρώσεις.

Η Ουκρανία και ο γαλλικός άξονας

Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία επιτάχυνε την αναπροσαρμογή της Γαλλίας στη Συρία. Επιδιώκοντας να πιέσει τη Μόσχα -οι δυνάμεις της οποίας διατηρούν στρατηγικά στρατιωτικά ερείσματα στη Λατάκεια και την Ταρτούς- το Παρίσι στράφηκε στις μακροχρόνιες, αποικιοκρατικές του διασυνδέσεις ως μοχλό πίεσης για να επαναβεβαιώσει την επιρροή του στην περιοχή.

Ενώ η άμεση υποστήριξη των επιθέσεων της HTS σε ρωσικούς στόχους παραμένει ανεπιβεβαίωτη, οι επιθέσεις της ομάδας με μη επανδρωμένα αεροσκάφη το 2024 -ιδίως στην αεροπορική βάση Κουβέιρες- ακολουθήθηκαν στενά από γαλλικά διπλωματικά ανοίγματα. Τα ιδιωτικά αιτήματα του Μακρόν προς τον Σαράα φέρεται να περιλάμβαναν την αποχώρηση της Ρωσίας από τη Συρία.

Η παράλληλη προσέγγιση της Γαλλίας προς τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ, υπό κουρδική ηγεσία, Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) -σχεδιασμένη για να ανταγωνιστεί την Τουρκία- εδραίωσε τη διπλή στρατηγική της: να περιορίσει την επιρροή του Άσαντ και να αντισταθμίσει την επιρροή της Ρωσίας στη Συρία.

Προστασία των μειονοτήτων: Γαλλία στη Συρία

Όταν ο Σαράα εισέβαλε στη Δαμασκό και ανέλαβε τα καθήκοντά του, οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας και της Γερμανίας έσπευσαν στη Δαμασκό στις αρχές του 2025. Ο Γάλλος Ζαν-Νοέλ Μπαρό αφιέρωσε σημαντικό χρόνο σε συναντήσεις με χριστιανούς ηγέτες, αναβιώνοντας το αφήγημα της Γαλλίας από την εποχή της αποικιοκρατίας για την προστασία των μειονοτήτων.

Για το Παρίσι, η διασφάλιση των θρησκευτικών μειονοτήτων παραμένει ένα βολικό σημείο εισόδου για παρέμβαση. Μαζί με τη Γερμανία -που επιθυμεί να περιορίσει τις συριακές προσφυγικές ροές- η Γαλλία προσέφερε σταδιακή πολιτική ανακούφιση και ελάφρυνση των κυρώσεων με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις.

Ο Σαράα ανταποκρίθηκε με ένα τεχνοκρατικό υπουργικό συμβούλιο, αν και οι πιστοί της HTS διατήρησαν τον έλεγχο των υπουργείων ασφαλείας. Σημειώστε ότι οι πρόσφατες σφαγές με στόχο τους Αλαουίτες στις παράκτιες και κεντρικές περιοχές της Συρίας, εκτός από τις θρησκευτικές συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας υπό την ηγεσία του HTS και των Δρούζων, επιτάχυναν την εμπλοκή της Γαλλίας.

Οι συνοριακές εντάσεις με τον Λίβανο προσέθεσαν περαιτέρω δικαιολογία. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής του στο Ελιζέ με τον Σαράα, ο Μακρόν έδειξε ιστορικούς χάρτες για να βοηθήσει στην οριοθέτηση των συνόρων και απευθύνθηκε στον καλεσμένο του με ασυνήθιστα ειλικρινή γλώσσα, ξεφεύγοντας από το πρωτόκολλο για να δηλώσει την εξουσία.

Μια αμοιβαία σχέση

Το ανανεωμένο φλερτ της Γαλλίας με τη μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας αντανακλά χρόνια “αργής καλλιέργειας”. Ο Τζουλάνι, ο οποίος τώρα επαναπροσδιορίστηκε με κοστούμι ως Σαράα, πούλησε τη μετριοπάθειά του. Ο Μακρόν, αναζητώντας περιφερειακή σημασία, την αγόρασε.

Οι δύο τους σφράγισαν την ευθυγράμμισή τους σε μια συμφωνία που έγινε με τη μεσολάβηση της Ουάσινγκτον: Οι SDF, από καιρό αυτόνομες, θα ενσωματωθούν στο εκκολαπτόμενο υπουργείο Άμυνας της Συρίας. Εάν εφαρμοστεί, η κίνηση αυτή θα ενσωματώσει τη γαλλική επιρροή βαθύτερα στις κρατικές δομές της Συρίας – και θα προσδώσει στην προεδρία του Σαράα το θεσμικό βάρος που αναζητούσε εδώ και καιρό.

Για το Ισραήλ, η ευθυγράμμιση σηματοδοτεί ένα πιθανό μπόνους στα στρατηγικά και εδαφικά κέρδη που έχει επιτύχει μετά την εκδίωξη του Άσαντ: Εάν η Δύση υποστηρίζει τώρα ανοιχτά τον Σαράα ως νόμιμη αρχή, η εξομάλυνση με το Ισραήλ – μια μακρινή προοπτική – πλησιάζει ένα βήμα πιο κοντά στη σφαίρα της δυνατότητας.

Πηγή: Pagenews.gr