Δικλίδα ασφαλείας για το χρέος έως το 2042

Σε ένα εύθραυστο διεθνές σκηνικό που διαρκώς μεταβάλλεται και έπειτα από μια μακρά περίοδο δοκιμασιών και θυσιών, η Ελλάδα κατακτά ένα ακόμα σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι μελλοντικών κλυδωνισμών και κινδύνων: ένα κρυφό «σωσίβιο» προστασίας για το δημόσιο χρέος της, υπό τον όρο, όμως, ότι η χώρα δεν θα επιστρέψει στη δημοσιονομική αταξία και στα πειράματα άλλων εποχών.

Με άλλα λόγια, επειδή η Ελλάδα τα πάει καλά, δεν κινδυνεύει να ζήσει ξανά μια κρίση χρέους, αφού και αν ακόμα προκύψει μια δύσκολη κατάσταση, η Ευρώπη θα παρέμβει για να τη στηρίξει ξανά. Καλύτερα και από τη Γερμανία!

Η εαρινή έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2025, αλλά και η έκθεση του οίκου Fitch που αναβάθμισε τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, επιβεβαιώνουν την τεράστια πρόοδο που σημειώνει η χώρα μας: εκτιμούν ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να μειώνεται με τους ταχύτερους ρυθμούς στον κόσμο, από περίπου 153% του ΑΕΠ το 2024 σε 123,9% του ΑΕΠ το 2032. Και ήδη από το 2027 το χρέος της Ελλάδας θα πάψει να είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης, αφού τη σκυτάλη προβλέπεται να πάρει η Ιταλία.

Ταυτόχρονα, όμως, το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους είναι πλέον το χαμηλότερο στην Ευρώπη!

Επιβαρύνεται με μόλις 1,73% και έχει μέση σταθμική διάρκεια χρέους σχεδόν 19 έτη, όταν η Γερμανία έχει πολύ υψηλότερο και πολύ μικρότερη μέση σταθμική διάρκεια (2,93% για 8 χρόνια). Αν δηλαδή Ελλάδα και Γερμανία αποπλήρωναν «μια και έξω» όλο το χρέος τους σήμερα, παίρνοντας σήμερα ένα δάνειο «όλα σε ένα», στην Ελλάδα θα κόστιζε τους μισούς τόκους απ’ όσους στη Γερμανία!

Το deal Το ελληνικό θαύμα έχει τρεις βασικές αιτίες: ισχυρή ανάπτυξη, πρωτογενή πλεονάσματα και πρόωρη αποπληρωμή χρέους (έως 31,6 δισ. ευρώ μέχρι το 2031). Ωστόσο, αυτή η εξέλιξη συνοδεύεται και από ένα ισχυρό «μπόνους». Αθήνα και Ε.Ε. έχουν συμφωνήσει σε ένα επιπλέον «μυστικό όπλο», το οποίο αποτελεί και το επιστέγασμα της προόδου που επιτυγχάνει έως τώρα η χώρα.

Το deal περιγράφεται στα ψιλά γράμματα της ανακοίνωσης του Eurogroup τον Μάιο του 2018 και προβλέπει ότι:

■ Η Ελλάδα θα επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς της στόχους και θα προωθεί τις διαρθρωτικές αλλαγές, όπως έχουν συμφωνηθεί, για όλο το διάστημα μεταξύ 2018 και 2032. Δηλαδή η χώρα μας θα ελέγχεται για το ότι δεν υπαναχωρεί, ούτε ακυρώνει ή παραβιάζει μεταρρυθμίσεις και στόχους που είχαν τεθεί από το 3ο μνημόνιο ήδη.

■ Ως επιβράβευση προς τη χώρα μας, αν στο διάστημα αυτό προκύψει μια παγκόσμια οικονομική κρίση ή άλλη κατάσταση ανωτέρας βίας, εξαιτίας της οποίας το ελληνικό δημόσιο χρέος θα μπορούσε να καταστεί μη βιώσιμο (για λόγους δηλαδή που δεν ευθύνεται η χώρα), τότε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι χώρες της Ευρωζώνης υποχρεούνται να επανεξετάσουν τη λήψη επιπρόσθετων μέτρων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Δεκαετία χωρίς ρίσκα για την Ελλάδα Η ουσία αυτού του μηχανισμού δεν είναι άλλη από τη διασφάλιση ότι το δημόσιο χρέος δεν θα μετατραπεί ξανά σε βαρίδι για τη χώρα και τους Ελληνες πολίτες, ικανό να εκτροχιάσει την οικονομία σε περίπτωση που μια νέα κρίση παγκόσμιας εμβέλειας πλήξει την Ευρώπη και τον πλανήτη στο ορατό ή πιο μακρινό μέλλον.

Συγκεκριμένα, αν κατά τη διάρκεια της περιόδου έως το 2042 εκδηλωθεί μια παγκόσμια οικονομική κρίση (είτε αυτή προέρχεται από μια νέα πανδημία, εκτεταμένη ενεργειακή αναταραχή ή ένα γεωπολιτικό σοκ, είτε από οποιαδήποτε άλλη κατάσταση ανωτέρας βίας) και εξαιτίας αυτών των έκτακτων συνθηκών το ελληνικό δημόσιο χρέος κινδυνεύσει να καταστεί μη βιώσιμο, τότε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι χώρες της Ευρωζώνης υποχρεώνονται να αναλάβουν δράση. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τα μέτρα στήριξης για τη χώρα μας, μεταξύ άλλων, μπορεί να περιλαμβάνουν την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων, τη μείωση των επιτοκίων, την παροχή περιόδων χάριτος ή αναβολές στην αποπληρωμή δόσεων.

Ωστόσο, η υποσχετική αυτή θα παραμείνει ανενεργή (και ανέξοδη) για τους Ευρωπαίους δανειστές, οποτεδήποτε και αν η Ελλάδα εκτραπεί δημοσιονομικά έως το 2032. Το έτος αυτό τίθεται και αναφέρεται ως κομβικό για το μέλλον της χώρας μας επειδή τότε λήγει η περίοδος χάριτος για τα περίπου 25 δισ. ευρώ (ή 11% του ελληνικού ΑΕΠ) από τους αναβαλλόμενους τόκους των δανείων του EFSF/ESM.

Το υπουργείο Οικονομίας Από ελληνικής πλευράς, το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και ο Κυριάκος Πιερρακάκης δρουν προνοητικά και δεσμεύονται ότι η Αθήνα όχι απλώς θα συνεχίζει να τακτοποιεί «τα του οίκου της», αλλά θα φροντίσει να έχει αποπληρώσει και μία δεκαετία νωρίτερα από το προγραμματισμένο (έως το 2031) τα δάνεια του 1ου μνημονίου, ελαφρύνοντας από χρέη τη χώρα τη δεκαετία 2033-2042.

Το «μπόνους» αυτό το έχουν πάντως ήδη λάβει υπ’ όψιν και το ενσωματώνουν στις εκθέσεις αξιολόγησης οι ξένοι οίκοι που, κόντρα στο ρεύμα και στη διεθνή κατάσταση (π.χ. υποβάθμιση των ΗΠΑ), αναβαθμίζουν συνεχώς τη χώρα μας. Κρίσιμο παραμένει όμως έως τότε και για την -όποια- κυβέρνηση διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας, το να μην εκτραπεί -με λάθος χειρισμούς ή παραλείψεις- από τη δημοσιονομική σταθερότητα και δώσει το δικαίωμα στους εταίρους της να αποστούν από τις δεσμεύσεις που οι ίδιοι ανέλαβαν «διά παν ενδεχόμενον», απέναντι στην Ελλάδα

Πηγή: Pagenews.gr