Τι σημαίνει η νίκη Μαμντάνι για το Δημοκρατικό Κόμμα

Η νίκη του Ζόραν Μαμντάνι, ενός δηλωμένου σοσιαλιστή και ένθερμου υποστηρικτή του μποϊκοτάζ κατά του Ισραήλ, στις προκαταρκτικές εκλογές για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης, σηματοδοτεί –μεταξύ άλλων– και τη βαθιά αλλαγή που συντελείται στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ.

Η άνοδός του στη Νέα Υόρκη ανησυχεί τις πιο μετριοπαθείς δυνάμεις του κόμματος, καθώς αναδεικνύει τη διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Οπως γράφουν οι Times του Λονδίνου, «η άνοδος νέων φυσιογνωμιών όπως ο Μαμντάνι έχει προκαλέσει ανησυχία στο κομματικό κατεστημένο».

Την ίδια στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ, με ειρωνική διάθεση, σχολίασε πως «οι Δημοκρατικοί πέρασαν πια τη γραμμή και ένας 100% κομμουνιστής παρανοϊκός κέρδισε το χρίσμα». Το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν το Δημοκρατικό Κόμμα θα στραφεί σε ένα νέο, πιο προοδευτικό μοντέλο ή αν θα παραμείνει πιστό στην κεντρώα του ταυτότητα. Ο Ζόραν Μαμντάνι, μουσουλμάνος βουλευτής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης από το 2020, αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλιστής και υποστηρικτής του κινήματος BDS (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις κατά του Ισραήλ). Αντιπροσωπεύει μια νέα γενιά αριστερών Δημοκρατικών που «συγκρούονται» με τους παραδοσιακούς κεντρώους του κόμματος. Η εκλογή του ως υποψήφιος δήμαρχος της Νέας Υόρκης και η πιθανή επικράτησή του τον προσεχή Νοέμβριο –σε μια πόλη προπύργιο των Δημοκρατικών– έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στους κόλπους του κομματικού κατεστημένου.

Ενώ οι μετριοπαθείς Δημοκρατικοί προσπαθούν ακόμη να εξηγήσουν την ήττα τους από τους Ρεπουμπλικανούς στις τελευταίες εκλογές, η Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτές –βουλευτής από τη Νέα Υόρκη και πολιτική «κληρονόμος» του Μπέρνι Σάντερς– θεωρείται ήδη φαβορί για το χρίσμα του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2028. Οπως γράφουν οι Times, «όπως το κίνημα Tea Party ανέτρεψε παλιές σταθερές στους Ρεπουμπλικανούς, έτσι και τώρα οι αριστεροί Δημοκρατικοί φαίνεται να προσπαθούν να κυριαρχήσουν στο κόμμα εκ των έσω».

Ο Ντόναλντ Τραμπ έσπευσε να σχολιάσει αρνητικά την επιτυχία του Μαμντάνι, γράφοντας στην πλατφόρμα Truth Social: «Συνέβη επιτέλους· οι Δημοκρατικοί πέρασαν τη γραμμή. Ο Ζόραν Μαμντάνι, ένας 100% κομμουνιστής παράφρων, μόλις κέρδισε τις προκριματικές και οδεύει προς το δημαρχείο. Εχουμε δει ριζοσπάστες στο παρελθόν, αλλά αυτό είναι γελοίο. Είναι άσχημος, έχει εκνευριστική φωνή, δεν είναι έξυπνος, έχει την Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτές και άλλους τρεις ανόητους να τον στηρίζουν, και ακόμα και ο σπουδαίος παλαιστίνιος γερουσιαστής μας, ο Τσακ Σούμερ, τον γλείφει. Ναι, είναι ιστορική στιγμή για τη χώρα μας!».

Ο Μαμντάνι υποστηρίζει ότι οι πολιτικές του, το πάγωμα των ενοικίων, οι δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες και η δημοτική χρηματοδότηση για τη φροντίδα παιδιών προάγουν την ισότητα και τη δικαιοσύνη σε μια πόλη όπου η ανισότητες είναι εντυπωσιακές. Αντιθέτως, οι αντίπαλοί του χαρακτηρίζουν αυτές τις προτάσεις μη ρεαλιστικές, λέγοντας ότι πρόκειται για «μια λίστα δώρων που δεν αντέχει ο προϋπολογισμός», καταρτισμένη από ανθρώπους χωρίς επαφή με την καθημερινότητα των εργαζομένων. Σε μια συνάντηση μετριοπαθών Δημοκρατικών στη Βιρτζίνια, η ομάδα «Third Way» συνέταξε μια αναφορά στην οποία τόνισε ότι το κόμμα υπερτονίζει τις πολιτικές ταυτότητας και παραμελεί τις πραγματικές ανησυχίες της εργατικής τάξης.

«Πολλοί εργαζόμενοι αισθάνονται ότι οι Δημοκρατικοί δίνουν έμφαση σε περιθωριακές ομάδες, με ασαφή μηνύματα που, τελικά, αποκλείουν ανθρώπους αντί να συμπεριλαμβάνουν», αναφέρει η έκθεση, σύμφωνα με τους Times. Η υποψηφιότητα του Μαμντάνι υποστηρίχθηκε και από καμπάνιες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το «Hot Girls for Zohran» (Καυτά Κορίτσια για τον Ζόραν), στην οποία συμμετείχε και το μοντέλο Εμιλι Ραταϊκόφσκι.

Η στήριξη διασημοτήτων και νεολαίας ενίσχυσε την απήχησή του, όμως αναλυτές εκφράζουν επιφυλάξεις ως προς το αν οι πολιτικές που ευαγγελίζεται μπορούν να εφαρμοστούν πανεθνικά. Ο Τζο Τρίπι, βετεράνος πολιτικός αναλυτής και πρώην υπεύθυνος καμπάνιας του Χάουαρντ Ντιν, λέει στους Times ότι «η νίκη στις προκριματικές της Νέας Υόρκης δεν σημαίνει ότι το κόμμα τελεί υπό την ηγεμονία της Αριστεράς». Ο ίδιος υπενθυμίζει ότι σε άλλες Πολιτείες επικρατούν οι μετριοπαθείς υποψήφιοι, όπως η Αμπιγκεϊλ Σπανμπέργκερ στη Βιρτζίνια (πρώην πράκτορας της CIA) και η Μάικι Σέριλ στο Νιου Τζέρσεϊ.

Ορισμένοι από τους υποστηρικτές του Μαμντάνι και της Οκάσιο-Κορτέζ πιστεύουν ότι η ηγεσία του κόμματος είναι υπερβολικά ηλικιωμένη και αποκομμένη από τις ανάγκες της βάσης, ερμηνεύοντας τη στήριξη του Τζο Μπάιντεν το 2024 ως ένδειξη αδυναμίας προσαρμογής.

Ζητήματα όπως ο πόλεμος στη Γάζα, το αυξανόμενο κόστος ζωής και η πρόσβαση στην εκπαίδευση, αποτελούν τις νέες γραμμές ρήξης εντός του κόμματος. Η ίδια εμμονή –και δυσαρμονία με τη βάση– του κομματικού μηχανισμού καταγράφηκε και στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του υποψηφίου δημάρχου: το κομματικό κατεστημένο στήριξε την υποψηφιότητα του Μάριο Κουόμο, επαγγελματία πολιτικάντη, πρώην κυβερνήτη της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, η θητεία του οποίου επλήγη από πολλά σκάνδαλα –και οι ψηφοφόροι του γύρισαν την πλάτη, προτιμώντας τον ριζοσπάστη Μαμντάνι.

Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι αν ένας αριστερός υποψήφιος, δηλωμένα σοσιαλιστής, μπορεί να σταθεί σε εθνικό επίπεδο, γράφουν οι Times. Οι επικριτές του Μαμντάνι πιστεύουν ότι αυτό είναι απίθανο.

Ωστόσο, οι υποστηρικτές του αισιοδοξούν ότι η επιτυχία του μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για μεγαλύτερη επιρροή της Αριστεράς στον ευρύτερο κομματικό χάρτη. Μετά τις ιστορικές ηγεσίες των Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα, το Δημοκρατικό κόμμα φαίνεται να μπαίνει σε μια περίοδο εσωτερικής αντιπαράθεσης για τον επόμενο «μεγάλο ηγέτη». Είτε αυτός έρθει από το κέντρο είτε από την Αριστερά, το μέλλον των Δημοκρατικών θα εξαρτηθεί από την ικανότητά τους να ενωθούν πίσω από ένα πρόσωπο, χωρίς να διασπαστούν.

Πηγή: Pagenews.gr