Με την πλάτη στον τοιχο η κυβέρνηση

Ένας νέος κύκλος αμηχανίας και προβληματισμού έχει ξεκινήσει για το Μέγαρο Μαξίμου και τη Νέα Δημοκρατία. Από τη μία πλευρά, παρατηρούνται αιφνιδιασμοί στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής, οι οποίοι προκαλούν επικρίσεις τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά, ενώ δημιουργούν και εσωτερικές αναταράξεις σε μια ήδη δύσκολη περίοδο γεωπολιτικών εξελίξεων. Από την άλλη, εμφανίζονται ξαφνικά εσωκομματικά προβλήματα σε μια στιγμή που το κυβερνών κόμμα δεν έχει καταφέρει να επιτύχει τη συσπείρωση των μελών του. Στο πιεστικό αυτό περιβάλλον, προστίθενται και οι πέντε παραιτήσεις κυβερνητικών στελεχών, συμπεριλαμβανομένου του Μάκη Βορίδη, λόγω του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Η απειλή μιας ανώμαλης προσγείωσης της κυβέρνησης σε συνθήκες εσωστρέφειας είναι πλέον ορατή, μετά από δύο μήνες ανόδου και μόλις δύο μήνες πριν από την πολιτική αφετηρία της ΔΕΘ. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις που παρατηρούνται στο παρασκήνιο της Νέας Δημοκρατίας, μερικές φορές και δημοσίως, από τις εξελίξεις στα εθνικά θέματα (Τουρκία, Λιβύη, Αίγυπτος) έως τις εύθραυστες ισορροπίες εντός του κόμματος, δείχνουν ότι τα μέτωπα που ανοίγουν ξαφνικά είναι περισσότερα από εκείνα που η κυβέρνηση πιστεύει ότι κλείνει. Στελέχη εκφράζουν κοινές ανησυχίες, καθώς τα μικρά και μεγαλύτερα κενά στην κυβερνητική πορεία συσσωρεύονται, επιδεινώνοντας την εικόνα κόπωσης που έχει δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της εξαετίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, η εκτίμηση του πολιτικού κόστους καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη.

Παρά το γεγονός ότι στο σύνολο του πολιτικού σκηνικού δεν παρατηρούνται σημαντικές ανατροπές, η τελευταία δημοσκόπηση (Metron Analysis/MEGA) αποκαλύπτει πτώση της ΝΔ και σημαντικές διαφοροποιήσεις σε ορισμένους δείκτες αξιολόγησης της κυβέρνησης. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των θετικών απόψεων για τα γεωπολιτικά ζητήματα έχει μειωθεί στο 27% από το 36% του προηγούμενου μήνα, ίσως για πρώτη φορά κάτω από το 30%. Σε όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές για τη ΝΔ, η εξωτερική πολιτική ήταν το δυνατό της σημείο. Η υπόθεση της Μονής Σινά και το τουρκολιβυκό μνημόνιο έχουν πολιτικές συνέπειες στο εσωτερικό. Ιδιαίτερα με τη Λιβύη, δημιουργείται – και λόγω του Μεταναστευτικού – μια νέα εύφλεκτη ζώνη, που κινητοποιεί τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, καθώς και τον πρωθυπουργό. Από τις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός έστειλε νέα πρόσκληση για συζητήσεις σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ, επισημαίνοντας ότι αυτή «ισχύει στο ακέραιο», αν και αναγνώρισε την ανάγκη για μια ενιαία κυβέρνηση στη Λιβύη.

Αυτός απέρριψε την κριτική σχετικά με τη νέα συμφωνία ανάμεσα στην Άγκυρα και την Τρίπολη για έρευνες σε τέσσερα θαλάσσια οικόπεδα, τα οποία «εκ πρώτης όψεως» φαίνεται να σέβονται τη μέση γραμμή. Προσπάθησε να προλάβει τυχόν αντιπολιτευτικά ή και δεξιά σχόλια, πιθανόν από τον Αντώνη Σαμαρά, με μια αντεπίθεση: «Στο παρελθόν, η χώρα μας είχε την ευκαιρία να προχωρήσει σε μια τέτοια οριοθέτηση, αλλά δεν το έκανε. Ας το θυμούνται αυτοί που υπηρέτησαν σε θέσεις ευθύνης στο παρελθόν. Εμείς οριοθετήσαμε την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα με την Αίγυπτο και την Ιταλία, και ασκούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην περιοχή».

Η αντιπαράθεση

Ωστόσο, το Μαξίμου βρίσκεται ήδη σε δύσκολη θέση λόγω της σφοδρής ενδοκυβερνητικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Άδωνη Γεωργιάδη και του Νίκου Δένδια, με τον Παύλο Μαρινάκη να προσπαθεί μάταια να την υποβαθμίσει. Το ζήτημα επανέφερε και τις φήμες σχετικά με το μέλλον της ΝΔ, προκαλώντας αποπροσανατολισμό και αμηχανία στο Μαξίμου – ο Μητσοτάκης άλλωστε προσπαθούσε να τις σταματήσει εδώ και μήνες. Ο Γεωργιάδης επιτέθηκε με σαφείς αιχμές στον Δένδια, υποστηρίζοντας ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών «δεν κατάλαβε» και «δεν εμπόδισε» το Τουρκολιβυκό. Ο Δένδιας αντέτεινε με απαξιωτική δήλωση συνεργατών του, ότι «στη δημόσια σφαίρα έχει σημασία το τι λέγεται, αλλά κυρίως ποιος το λέει». Παράλληλα, έχουν υπάρξει «αποστάσεις» μεταξύ του Γιώργου Γεραπετρίτη και του Δένδια σχετικά με τον κανονισμό Safe και τη συμμετοχή τρίτων χωρών σε ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα, ενώ βουλευτές εκφράζουν με αιχμές τις ανησυχίες του δεξιού ακροατηρίου.

Αυτά συμβαίνουν ενώ έχει ανακύψει σοβαρό πολιτικό ζήτημα μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ – πέρα από τις πιθανές ποινικές ευθύνες για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα – με ευρωπαϊκές διαστάσεις και πολιτικό κόστος που είναι προς το παρόν δύσκολο να υπολογιστεί. Το πλήγμα παραμένει σε έναν κεντρικό πυλώνα του αφηγήματος του Μητσοτάκη: το τέλος, όπως διακήρυττε, των παλαιοκομματικών και πελατειακών νοοτροπιών του παρελθόντος.

Πηγή: Pagenews.gr