«Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δεν βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη ρυθμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπαίουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή, γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος είναι όλο και πιο πάνω».
Ο ίδιος διευκρίνισε ότι δεν εξιδανικεύει αυτή την εμπειρία, αλλά την παρουσιάζει ως μια έντονη πραγματικότητα που βίωσε. «Δεν το λέω ως το ιδανικό αυτό, απλά όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι έγινε. Πόσω μάλλον όταν είσαι ένα παιδί, όπως εγώ, που ξεκίνησα πολύ νωρίς, στα 19 μου. Αν βάλω και τη μουσική μου δραστηριότητα στην Κύπρο που ήταν έντονη και δισκογραφικά – αυτή αποτέλεσε και εφαλτήριο για να έρθω στην Ελλάδα – ε, ένα παιδί στα 19-20 το να ζει αυτό το τρελό πανηγύρι, δεν νομίζω ότι μπορεί εύκολα να το τιθασεύσει».
Παρά τη δυσκολία διαχείρισης αυτής της ξαφνικής εκτόξευσης, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αποκάλυψε ότι υπήρχαν σημεία ισορροπίας. «Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία και με βοηθούσε να το φρενάρω», ανέφερε.
«Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη. Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου το ζούσαν με τρέλα αλλά εγώ το διασκέδαζα, γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες».
Όπως σε κάθε μακρά διαδρομή, έτσι και στη δική του, δεν έλειψαν οι δυσκολίες. Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αναφέρθηκε και στις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής του:
«Όπως ήρθαν τα καλά, κάποια στιγμή ξεκίνησαν να έρχονται και τα κακά. Δεν τα προκάλεσα εγώ. Νομίζω ότι από τη φύση μου έχω έναν μηχανισμό που δεν με αφήνει να πέσω. Το θέμα δεν είναι να μην πέσεις αλλά να μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Στη δική μου ζωή υπήρχε πάντα ένα φως, η μουσική, που στη ζωή με έβαζε σε ένα όμορφο συννεφάκι και με ξεκούραζε για λίγο στα δύσκολα. Όταν πέφτω όμως, ξανασηκώνομαι και γίνομαι δύο φορές πιο διεκδικητικός».
Πηγή: pagenews.gr