Τα σενάρια πρόωρων εκλογών αναθερμαίνονται τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που έχει αγγίξει τουλάχιστον επτά κυβερνητικά στελέχη. Παρ’ όλα αυτά, τόσο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να ανοίξουν την πόρτα της πολιτικής αβεβαιότητας, ειδικά σε μια περίοδο όπου επίκεινται κρίσιμες αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Παρά τις διαρροές και τους κύκλους που συντηρούν τέτοια σενάρια, στην πραγματικότητα πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου. Στόχος τους δεν είναι η άμεση εφαρμογή, αλλά η μέτρηση πολιτικών αντοχών και η διατήρηση της εσωτερικής συσπείρωσης. Τα σενάρια που συζητούνται περιστρέφονται είτε γύρω από πρόωρες κάλπες είτε από την εσωτερική ανατροπή με αλλαγή προσώπου στην πρωθυπουργία. Κανένα από τα δύο δεν φαίνεται, ωστόσο, να συγκεντρώνει ρεαλιστικές πιθανότητες.
Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ και οι ευρωπαϊκές “προειδοποιήσεις”
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Δεν πρόκειται μόνο για διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων αλλά και για ενδείξεις προσπάθειας παρέμβασης στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2022 μέσω της κατάργησης ελέγχων και της χορήγησης ενισχύσεων χωρίς διαφάνεια.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν φαίνεται διατεθειμένη να “κουκουλώσει” την υπόθεση, και το μήνυμα που στέλνει είναι σαφές: ή περιορίζετε το πολιτικό ρίσκο ή το κόστος θα γίνει θεσμικό. Ενδεχόμενη “συνεννόηση” πίσω από κλειστές πόρτες για να διατηρηθεί η κυβερνητική σταθερότητα αναμένεται να συνοδευτεί από σαφή ανταλλάγματα – είτε άμεσα είτε στο κοντινό μέλλον.
Το σκάνδαλο των Τεμπών παραμένει ενεργό
Μολονότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ κυριαρχεί στα ελληνικά ΜΜΕ, στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο παραμένει ενεργό το μείζον ζήτημα του δυστυχήματος στα Τέμπη. Οι δύο υποθέσεις δεν είναι ενιαίες, αλλά τέμνονται σε κρίσιμα σημεία: η κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος, η απουσία λογοδοσίας και η θεσμική συγκάλυψη.
Πληροφορίες από την ΕΡΓΟΣΕ μιλούν για ευρήματα που “δένουν” πρόσωπα και πρακτικές και ενδέχεται να εμπλέξουν ακόμη και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη.
Διεθνής απομόνωση και συμβολικά “χαστούκια”
Η απουσία Ευρωπαίων ηγετών από ελληνικά fora, οι απομονωτικές εικόνες από τη Σύνοδο του NATO και η έλλειψη διπλωματικής κινητικότητας συνθέτουν το παζλ μιας πρωτοφανούς απομόνωσης για την ελληνική ηγεσία.
Παράλληλα, η Ελλάδα βιώνει διπλωματικές ήττες, είτε με απουσία από γεωπολιτικές εξελίξεις είτε με ενεργή υποχώρηση από διεθνείς διαπραγματεύσεις. Από τη Λιβύη και την Αίγυπτο έως το NATO και το πρόγραμμα ReArm EU, η ελληνική εξωτερική πολιτική εμφανίζεται χωρίς συνοχή, υποχωρώντας άτακτα από στρατηγικά μέτωπα.
Η επιστροφή Τσίπρα ως “σωσίβιο” του συστήματος;
Εντός του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, παρατηρείται έντονη κινητικότητα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης εμφανίζεται αποδυναμωμένος, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει και η Κουμουνδούρου αναζητά πυξίδα. Σε αυτό το φόντο, η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα με παρεμβάσεις, κινήσεις και διεργασίες στα media προκαλεί ερωτήματα – αλλά και προσδοκίες.
Για πολλούς εντός και εκτός του κυβερνητικού στρατοπέδου, ο Τσίπρας ενδέχεται να λειτουργήσει ως πολιτικό “αντίβαρο” στη ριζοσπαστικοποίηση της δεξιάς και ως μηχανισμός συσπείρωσης του Κέντρου. Ο Μητσοτάκης “ψηφίζει” Τσίπρα, θα μπορούσε να πει κανείς, προκειμένου να αποτραπεί η ανάδυση ενός καθαρόαιμου δεξιού κόμματος που θα διαβρώσει τον πυρήνα της ΝΔ.
Το πολιτικό σκηνικό αναδιατάσσεται με την Ελλάδα… απούσα
Η σύγκρουση της ελληνικής κυβέρνησης με το Φανάρι και τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής αποτελεί ακόμα μία πτυχή απομόνωσης. Η απώλεια επιρροής στον Λευκό Οίκο και η απουσία γεωστρατηγικών ερεισμάτων εντείνουν την αίσθηση πολιτικής αμηχανίας.
Οι διαδοχικές ήττες –από τη Λιβύη και την Αίγυπτο έως το NATO– επιβεβαιώνουν την έλλειψη συνεκτικής στρατηγικής και επιταχύνουν τη φθορά της κυβέρνησης, που παλεύει να διασώσει πολιτικό κεφάλαιο με επικοινωνιακές άμυνες και ανασχηματισμούς.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια σύνθετη πολιτική κρίση με ευρωπαϊκές και διεθνείς προεκτάσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιέζεται από σκάνδαλα, διπλωματικά αδιέξοδα και κοινωνική δυσαρέσκεια, ενώ το πολιτικό σύστημα αναζητά επειγόντως νέο σημείο ισορροπίας. Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν έρχονται εξελίξεις, αλλά πότε – και υπό ποιους όρους.
Πηγή: pagenews.gr