Η στρατηγική άνοδος της Χεζμπολάχ μετά τον ανοιχτό πόλεμο του Ιράν με το Ισραήλ

Με την επίθεσή της σε βάθος του Ισραήλ, η Τεχεράνη κατέστρεψε δεκαετίες αποτρεπτικής πολιτικής, φέρνοντας τη Χεζμπολάχ σε ανοιχτή συμμαχία ως σύμμαχο πρώτης γραμμής στον Άξονα της Αντίστασης

Η άνευ προηγουμένου εκτόξευση πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών από το έδαφος του Ιράν κατά του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της επιχείρησης «Truthful Promise 3» ήταν μια στρατηγική ρήξη – και όχι μια απλή τακτική μάχης – που επαναπροσδιόρισε τη δυναμική των επιχειρήσεων του Άξονα της Αντίστασης και έθεσε τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου σε κεντρική θέση ως στρατιωτικό εταίρο σε ένα πλαίσιο περιφερειακής ασφάλειας που πλέον ηγείται ανοιχτά η Τεχεράνη.

Αυτό επαναπροσδιόρισε τον ρόλο της Χεζμπολάχ, μετατρέποντάς την από ένα λιβανικό παρακλάδι ενός ευρύτερου δικτύου σε κεντρικό σύμμαχο μιας στρατιωτικής συμμαχίας υπό την ηγεσία της Τεχεράνης που αντιμετωπίζει άμεσα το Τελ Αβίβ. Η επίθεση του Ιράν κατά του κράτους κατοχής σηματοδότησε μια δογματική αλλαγή, σηματοδοτώντας μια μετάβαση από την απλή υπεράσπιση των συνόρων του στην ενεργό επιβολή κόκκινων γραμμών γύρω από την περιφερειακή του παρουσία.

Η νέα στρατηγική βάση της Χεζμπολάχ

Ιρανοί διπλωμάτες με στενούς δεσμούς με τη Χεζμπολάχ επιβεβαιώνουν στο The Cradle ότι αυτή η μεταμόρφωση έχει αναδιαμορφώσει την εσωτερική συναίνεση στο Ιράν. Η αντιπαράθεση με το Ισραήλ έχει καταστεί η βασική ιδεολογία του κράτους και το αίσθημα εθνικής επιταγής. Το αποτέλεσμα; Μια αναμενόμενη αύξηση της ιρανικής υποστήριξης προς τους συμμάχους της, που καθοδηγείται από στρατηγικά συμφέροντα και υποστηρίζεται από τη συναίνεση του λαού.

Ακόμα πιο κρίσιμο είναι το γεγονός ότι η συχνά αναφερόμενη περιφερειακή αμυντική υποδομή του Ιράν δεν είναι πλέον υποθετική, καθώς έχει ενεργοποιηθεί, δοκιμαστεί στο πεδίο και αποδειχθεί ικανή να επιβάλει νέες εξισορροπητικές δυνάμεις και να περιορίσει την ατιμωρησία του Τελ Αβίβ.

Η Χεζμπολάχ, που κάποτε εκτέθηκε σε στοχευμένες επιθέσεις ως αυτόνομη οντότητα, λειτουργεί πλέον στο πλαίσιο ενός σκληρού περιφερειακού αμυντικού πλέγματος, όπου οποιαδήποτε κλιμάκωση ενέχει τον κίνδυνο αντιπαράθεσης με ένα κράτος, και όχι μόνο με ένα κίνημα.

Αυτή η αλλαγή δεν είναι απλώς συμβολική, αλλά αποτελεί θεμελιώδη επαναπροσδιορισμό του περιφερειακού ρόλου της Χεζμπολάχ και αυστηρή προειδοποίηση προς τους αντιπάλους της ότι η επίθεση κατά της λιβανικής αντίστασης θα μπορούσε πλέον να προκαλέσει την οργή της ίδιας της Τεχεράνης.

Η αναδιαμόρφωση των απωλειών στο πεδίο της μάχης σε περιφερειακό πλεονέκτημα

Η Χεζμπολάχ πλήρωσε βαρύ τίμημα σε αίμα και υποδομές στον τελευταίο πόλεμο του Ισραήλ κατά του Λιβάνου, με ηγέτες και διοικητές της να πέφτουν μαρτύρες, εγκαταστάσεις στο νότιο Λίβανο και τη Νταχίγιε να γίνονται στόχος επιθέσεων και τα δίκτυα εφοδιασμού να διαταράσσονται με την απώλεια της υποστήριξης από τη Συρία. Ωστόσο, αυτό που κάποτε θα θεωρούταν μεμονωμένη φθορά, αποτελεί πλέον μέρος ενός ευρύτερου πολεμικού σχεδιασμού.

Οι απώλειες της αντίστασης δεν θεωρούνται πλέον μέσα από το πρίσμα του Λιβάνου. Εντάσσονται στο πλαίσιο μιας περιφερειακής αντιπαράθεσης που οργανώθηκε από την Τεχεράνη και εκτελείται σε πολλαπλά μέτωπα. Σε αυτή τη νέα εξίσωση, το Ιράν είναι ο πρωταγωνιστής, η Χεζμπολάχ ο έμπειρος σύμμαχός του και το Ισραήλ ένας αντίπαλος που αντιμετωπίζει έναν επαναπροσδιορισμένο άξονα δύναμης.

Ωστόσο, όλο και περισσότερο, οι ένοπλες δυνάμεις που είναι ευθυγραμμισμένες με την Ανσαράλαχ στη Υεμένη αναδύονται ως η πιο επιθετική στρατιωτική συνιστώσα αυτού του άξονα. Με τις συνεχείς επιθέσεις τους εναντίον στόχων και πλοίων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και του Ισραήλ στην Ερυθρά Θάλασσα και πέραν αυτής, ο στρατός της Υεμένης διαδραματίζει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην επέκταση των δυτικών δυνατοτήτων και στην αναδιαμόρφωση της θαλάσσιας και εναέριας αποτροπής.

Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν έχει διαφύγει της προσοχής της Ουάσιγκτον. Οι αλλαγές στον αμερικανικό λόγο για τον Λίβανο αντικατοπτρίζουν μια νέα στρατηγική αντίληψη: η Χεζμπολάχ δεν είναι πλέον μια παράνομη πολιτοφυλακή, αλλά ένα δοκιμασμένο στο πεδίο της μάχης συστατικό στοιχείο μιας συμμαχίας που υποστηρίζεται από το κράτος. Έτσι, οι απώλειές της στο πεδίο της μάχης δεν την αποδυναμώνουν πολιτικά, αλλά εδραιώνουν τη θέση της σε έναν πιο διαφανή και συντονισμένο άξονα αντιπαράθεσης.

Ακόμη και μεταξύ της λαϊκής βάσης της Χεζμπολάχ, το κόστος του πολέμου αντιμετωπίζεται πλέον με νέα ματιά, καθώς η μάχη μεταξύ Βηρυτού και Τελ Αβίβ έχει εξελιχθεί σε μια ευρύτερη μάχη μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ – μια μάχη που η Χεζμπολάχ δεν πολεμά πλέον μόνη της. Αυτό το ευρύτερο πλαίσιο προσδίδει στις θυσίες της Χεζμπολάχ μεγαλύτερη στρατηγική σημασία: δεν είναι απομονωμένος πόνος, αλλά συμβολή στην αναδιαμόρφωση της ισορροπίας στην περιοχή.

Στρατηγικά, αυτή η νέα δυναμική παρέχει στη Χεζμπολάχ περιθώρια ελιγμών. Η ιρανική προστασία που προέκυψε σε αυτόν τον γύρο προσφέρει έμμεση προστασία, επιχειρησιακή ευελιξία και ένα μέτρο αποτροπής που περιορίζει τις επιλογές του Ισραήλ. Οποιαδήποτε επίθεση κατά της Χεζμπολάχ ενέχει πλέον τον κίνδυνο να πυροδοτήσει έναν ευρύτερο πόλεμο με την Τεχεράνη – ένα αποτρεπτικό μέσο που δεν υπήρχε στο παρελθόν.

Τα οφέλη των πληροφοριών από τον πόλεμο της Τεχεράνης

Μία από τις σιωπηρές νίκες της Χεζμπολάχ σε αυτόν τον πόλεμο ήταν η πρόσβασή της σε πραγματικού χρόνου δεδομένα μάχης του Ιράν. Ο στενός επιχειρησιακός συντονισμός της Χεζμπολάχ με το Ιράν πιθανότατα της έδωσε έμμεση εικόνα των τακτικών κρούσης και της απόδοσης του Ιράν στο πεδίο της μάχης, πληροφορίες που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει τις δικές της ικανότητες.

Η αξία αυτών των πληροφοριών δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Η Χεζμπολάχ παρακολούθησε τα ισραηλινά συστήματα αεροπορικής άμυνας – Iron Dome, David’s Sling, Arrow – υπό πραγματικές συνθήκες μάχης. Αυτός ο θησαυρός επιχειρησιακών δεδομένων επιτρέπει στην οργάνωση να βελτιώσει τις δικές της στρατηγικές, να επιλέξει πιο ευαίσθητους στόχους και να προλάβει τα αντίμετρα του Ισραήλ σε μελλοντικές συγκρούσεις.

Η εκστρατεία πυραύλων του Ιράν έδωσε στη Χεζμπολάχ την ευκαιρία να αποκτήσει εμπειρία σε πραγματικές συνθήκες μάχης κατά του κράτους κατοχής, παρέχοντάς της πληροφορίες που δοκιμάστηκαν σε μάχη και βελτίωσαν τη δική της πυραυλική στρατηγική, τα εργαλεία ηλεκτρονικού πολέμου και το εγχειρίδιο επιτήρησης. Η συνεργασία των δύο συμμάχων στον τομέα των πληροφοριών έχει μετατραπεί από περιστασιακή σε μόνιμη, αποτελώντας τη ραχοκοκαλιά μιας κοινής στρατιωτικής στρατηγικής.

Οι πρόσφατες απώλειες του κόμματος έχουν επίσης αποκαλύψει αδυναμίες, ιδίως στον τομέα της διοίκησης και του ελέγχου, της εφοδιαστικής και της συγκάλυψης. Ωστόσο, η συμβολή του Ιράν έχει επιταχύνει την ικανότητα της Χεζμπολάχ να αναδιαμορφωθεί και να εκσυγχρονιστεί, αντικαθιστώντας τη στατική υποδομή με κινητές, αποκεντρωμένες μονάδες που είναι πιο κατάλληλες για παρατεταμένες συγκρούσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί στόχοι που χτυπήθηκαν από το Ιράν περιλαμβάνονταν επίσης στον προκαθορισμένο κατάλογο στόχων της Χεζμπολάχ, ο οποίος καταρτίστηκε μέσω αναγνωριστικών επιχειρήσεων όπως η Hudhud. Η αλληλεπικάλυψη στην επιλογή των στόχων υποδηλώνει υψηλό επίπεδο στρατηγικού συντονισμού, ακόμη και χωρίς εμφανή επιχειρησιακή συνεργασία.

Μεταπολεμική στρατηγική: Αποτροπή μέσω συνεργασίας

Η σχεδόν ανάπτυξη της Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης του Ιράν με το Ισραήλ δεν ήταν ρητορική. Πολλές πηγές επιβεβαιώνουν στο The Cradle ότι η λιβανική αντίσταση βρισκόταν σε ετοιμότητα, έτοιμη να εισέλθει στον πόλεμο εάν απειλούνταν σοβαρά η κυριαρχία ή η κυβέρνηση της Ισλαμικής Δημοκρατίας – μια πιθανότητα που είχε επανειλημμένα εκφράσει ο μακαριστός μάρτυρας γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα.

Η έξοδος του πολέμου – με το Ιράν να αντέχει τα πολεμικά σχέδια του Ισραήλ και των ΗΠΑ – μείωσε την πίεση επί της Χεζμπολάχ, αλλά και εδραίωσε μια δογματική αμοιβαία παρέμβαση. Αν απειληθεί η ύπαρξη του ενός, ο άλλος αναλαμβάνει δράση.

Αυτό οδήγησε σε μια νέα σειρά μεταπολεμικών στρατηγικών. Πρώτον, μια αλληλένδετη αμυντική δογματική συνδέει πλέον την ασφάλεια του Ιράν και της Χεζμπολάχ, όπου οποιαδήποτε απειλή για την ύπαρξη του ενός προκαλεί την ετοιμότητα του άλλου.

Δεύτερον, η Χεζμπολάχ μεταβαίνει από σταθερές δομές διοίκησης σε κινητές, αποκεντρωμένες μονάδες σε όλα τα επίπεδα της ηγεσίας, των επικοινωνιών και της εφοδιαστικής, ακολουθώντας το παράδειγμα των πρώτων επιτυχιών του Ιράν στον πόλεμο.

Τρίτον, η Χεζμπολάχ έχει επιβάλει αυστηρή μυστικότητα σχετικά με το στρατηγικό οπλοστάσιό της, αποφεύγοντας τις δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης για να διατηρήσει το στοιχείο της έκπληξης.

Τέταρτον, η Χεζμπολάχ έχει υιοθετήσει μια δογματική πολιτική συσσωρευτικής αποτροπής, όπου τα άμεσα αντίποινα δίνουν τη θέση τους σε μακροπρόθεσμη ζημιά, προσαρμοσμένη στο στρατηγικό χρονοδιάγραμμα.

Τέλος, η Χεζμπολάχ εδραιώνεται όλο και περισσότερο στον περιφερειακό στρατιωτικό συντονισμό, ενώ αποκλιμακώνει την εσωτερική ένταση, αποφεύγοντας τις εσωτερικές τριβές για να διατηρήσει τη θέση της ως εγγυητής της ασφάλειας του Λιβάνου στο πλαίσιο ενός αναδυόμενου πλαισίου αποτροπής.

Η Χεζμπολάχ βγαίνει από αυτόν τον πόλεμο όχι αποδυναμωμένη, αλλά επαναπροσδιορισμένη: ένας πρωταγωνιστής σε μια περιφερειακή συμμαχία που δεν κρύβεται πλέον στις σκιές. Με το Ιράν πλέον να συμμετέχει ανοιχτά στη σύγκρουση, η αντίσταση δεν είναι πια ένας απομονωμένος κόμβος, αλλά ένας πυροκροτητής, ένας εταίρος και συν-δημιουργός μιας νέας ισορροπίας τρόμου που το Τελ Αβίβ δεν μπορεί ούτε να προβλέψει ούτε να περιορίσει.

Πηγή: Pagenews.gr