Ο Σι Τζινπίνγκ θα χρησιμοποιήσει το “κλειδί” για τον Πούτιν; 

Ο μόνος ηγέτης που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει ουσιαστικά τον ρώσο πρόεδρο είναι ο Σι. Ομως, όλα δείχνουν ότι δεν έχει την πρόθεση να το κάνει, καθώς δεν επιθυμεί ταχεία λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Αντιθέτως, η σύγκρουση ενισχύει την εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα

Τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τον Βλαντίμιρ Πούτιν και απειλεί τη Ρωσία με περιοριστικά μέτρα, οι πραγματικές ισορροπίες ισχύος στο γεωπολιτικό πεδίο αποκαλύπτουν ότι ο μόνος παράγοντας που δύναται να μεταβάλει ουσιαστικά τη στάση της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν είναι ο αμερικανός πρόεδρος, αλλά ο κινέζος ηγέτης, Σι Τζινπίνγκ.

Ο Τραμπ δείχνει να έχει χάσει την υπομονή του με τον Πούτιν, γράφει ο Μαρκ Γκαλεότι στους Times του Λονδίνου. Τη Δευτέρα 14 Ιουλίου, εξέφρασε δημόσια τη δυσαρέσκειά του και έθεσε διορία 50 ημερών για την επίτευξη κατάπαυσης πυρός στην Ουκρανία. Αν αυτή δεν επιτευχθεί, απείλησε να καταφύγει στο αγαπημένο του εργαλείο εξωτερικής πολιτικής: την επιβολή δασμών. Η ρωσική χρηματαγορά αντέδρασε θετικά· η απουσία άμεσης στρατιωτικής απειλής από τον Τραμπ ήταν ανακούφιση για τη Μόσχα. Οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν παράλληλα την Ευρώπη να αγοράζει αμερικανικά όπλα, αλλά χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Τσεχία αρνούνται. Οσον αφορά τα οικονομικά μέτρα, ο Τραμπ απείλησε με επιβολή δασμών 100% σε ρωσικές εισαγωγές. Ωστόσο, αυτές οι εξαγωγές αντιπροσωπεύουν μόλις 3 δισ. δολάρια, ποσοστό κάτω του 1% του συνολικού εξαγωγικού όγκου της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα μέτρο χωρίς ουσιαστικό κόστος για τη Μόσχα.

Πιο ανησυχητική ήταν η προειδοποίηση από τον Τραμπ για δευτερογενείς κυρώσεις: δηλαδή δασμούς και μέτρα κατά χωρών που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο και τα παράγωγά του. Η Ρωσία εξασφάλισε περίπου 192 δισ. δολάρια, το 2024, από τις πωλήσεις πετρελαίου, ένα τεράστιο ποσοστό των κρατικών εσόδων της. Οι μεγαλύτεροι πελάτες της Ρωσίας είναι η Κίνα και η Ινδία, γράφουν οι Times, καθώς απορροφούν το 75% του ρωσικού πετρελαίου. Σε αυτή τη φάση, καμία από τις δύο χώρες δεν είναι διατεθειμένη ή έτοιμη να προσανατολιστεί αλλού για προμήθεια ενέργειας. Η Ινδία σκοπεύει, παράλληλα, να αγοράσει αμερικανικά F-35, οπότε οι ΗΠΑ διστάζουν να την πιέσουν περισσότερο.

Από την άλλη, η Κίνα έχει ήδη απαντήσει έντονα σε προηγούμενες κυρώσεις, επιβάλλοντας αντίμετρα και προκαλώντας αντιδράσεις στην αμερικανική αγορά. Οπως λέει στους Times ένας αναλυτής της ρωσικής αγοράς: «Πρόκειται για μπλόφα εκ μέρους του Τραμπ, και μάλιστα καθόλου πειστική». Ο μόνος ηγέτης που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει ουσιαστικά τον Πούτιν είναι ο Σι Τζινπίνγκ, σημειώνουν οι Times.

Ομως, όλα δείχνουν ότι δεν έχει την πρόθεση να το κάνει. Την Τρίτη 15/7, υποδέχτηκε τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, στο Πεκίνο και δήλωσε ότι Ρωσία και Κίνα πρέπει να ενισχύσουν την αμοιβαία στήριξή τους. Την ίδια στιγμή, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε τις αμερικανικές απειλές περί δασμών ως «παράνομες μονομερείς κυρώσεις». Η στάση αυτή δεν προκαλεί έκπληξη.

Ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Ουάνγκ Γι, δήλωσε πρόσφατα στην Επίτροπο Εξωτερικών της ΕΕ, Κάγια Κάλας, ότι η ρωσική εισβολή ήταν «ευλογία» για το Πεκίνο, καθώς στρέφει την προσοχή της Δύσης μακριά από την Ασία. Η βοήθεια της Κίνας προς τον Πούτιν δεν περιορίζεται στην πολιτική ρητορική, σχολιάζουν οι Times. Η Ρωσία εισάγει από την Κίνα σημαντικό όγκο προϊόντων «διπλής χρήσης», δηλαδή αγαθά που έχουν και πολιτική και στρατιωτική αξία. Από οπτικές ίνες για drones, μέχρι νιτροκυτταρίνη για την κατασκευή εκρηκτικών, το Πεκίνο ενισχύει τον ρωσικό στρατό, πουλώντας σε υψηλές τιμές, καθώς εκμεταλλεύεται τη διαπραγματευτική αδυναμία της Μόσχας. Φέτος, φαίνεται ότι η Κίνα προχωρά και σε άμεση στρατιωτική υποστήριξη.

Συστήματα λέιζερ χαμηλού ύψους, τύπου Silent Hunter, είναι πλέον στην κατοχή των ρωσικών δυνάμεων, ενώ κινέζοι στρατιώτες προσχωρούν στον ρωσικό στρατό με τη μορφή «μισθοφόρων». Ορισμένες αναφορές του ΝΑΤΟ κάνουν λόγο ακόμα και για κινεζικά πυρομαχικά που μεταφέρονται στη Ρωσία, μέσω της Βόρειας Κορέας. Παρότι γίνεται λόγος για έναν νέο «άξονα ανατροπής» μεταξύ Ρωσίας, Ιράν, Κίνας και Βόρειας Κορέας, η σχέση της Κίνας με τη Ρωσία παραμένει πρακτική και όχι στρατηγική, σύμφωνα με τους Times.

Η κινεζική αρωγή

Η Κίνα βοηθά ενεργά τη Ρωσία, αλλά ταυτόχρονα τη θέτει όλο και περισσότερο σε θέση εξάρτησης. Η Βόρεια Κορέα φέρεται να έλαβε έγκριση από το Πεκίνο για την αποστολή μαχητών στη Ρωσία, ενώ χώρες όπως το Λάος, του οποίου το 50% του χρέους ανήκει στο Πεκίνο, ανακοίνωσαν τη συμμετοχή μηχανικών τους στη ρωσική στρατιωτική εκστρατεία. Η πληρωμή αυτής της βοήθειας δεν γίνεται μόνο με ρούβλια, γράφουν οι Times, αλλά και με γεωπολιτικές παραχωρήσεις.

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, προειδοποίησε πρόσφατα πως αν ο Σι αποφασίσει να εισβάλει στην Ταϊβάν, μπορεί να «διατάξει» τον Πούτιν να επιτεθεί στην Ευρώπη για να αποπροσανατολίσει τη Δύση, κάτι που ο Πούτιν «θα αναγκαστεί να πράξει». Αν και αυτή η δήλωση φαίνεται υπερβολική, δεν παύει να αντικατοπτρίζει την ανισορροπία ισχύος ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Ρωσία ήδη παραχωρεί στο Πεκίνο την επιρροή της στην Κεντρική Ασία, όπου η Κίνα προωθεί τη Παγκόσμια Πρωτοβουλία Ασφαλείας, ως εναλλακτική σε ΗΠΑ και Ρωσία.

Ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοι της Μόσχας, όπως η Κούβα και αρκετές αφρικανικές χώρες, στρέφονται πλέον προς την Κίνα για επενδύσεις, ενεργειακά έργα και εκπαίδευση στρατιωτικών. Παρά τη συνεργασία τους, Ρωσία και Κίνα παραμένουν ανταγωνιστικές. Σύμφωνα με διαρροές, η Κίνα κατασκοπεύει εντατικά τη Ρωσία, ενώ το Πεκίνο εξετάζει με ανιχνευτές ψεύδους τα στελέχη του που επιστρέφουν από αποστολές στη Μόσχα. Ο Σι δεν επιθυμεί την ταχεία λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, επισημαίνουν οι Times.

Αντιθέτως, η σύγκρουση ενισχύει την εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα. Οπως λέει ένας ρώσος οικονομολόγος, «με κάθε νέα κύρωση εναντίον της Ρωσίας, η Κίνα απλώνεται παντού: από τα κινητά και τα αυτοκίνητα μέχρι τις πιστωτικές κάρτες». Η Visa και η MasterCard έχουν εγκαταλείψει τη Ρωσία, δίνοντας χώρο στη UnionPay της Κίνας. Ο Πούτιν μιλά για ένα «δικαιότερο» διεθνές σύστημα, αλλά η Κίνα φαίνεται να θέλει να αντικαταστήσει, όχι απλώς να αναθεωρήσει, το παρόν παγκόσμιο σύστημα. Το Πεκίνο ήδη προωθεί τις δικές του δομές: η Ασιατική Τράπεζα Υποδομών, η Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης και το CIPS (εναλλακτικό σύστημα πληρωμών αντί του SWIFT) προσελκύουν ολοένα και περισσότερες χώρες.

Η Γεωργία ανακοίνωσε πρόσφατα πως εξετάζει συνεργασία με το CIPS για να προσελκύσει επενδύσεις. Την ώρα που η δυτική παγκόσμια τάξη δείχνει να φθείρεται, μια νέα αρχιτεκτονική χτίζεται υπό την ηγεσία του Πεκίνου. Ο Τραμπ έχει δηλώσει ότι θα προσπαθήσει να «αποσυνδέσει» τη Μόσχα και το Πεκίνο, ισχυριζόμενος ότι ο Μπάιντεν έφερε κοντά την Κίνα με τη Ρωσία. Ωστόσο, φαίνεται πως τελικά είναι ο Σι που επηρεάζει τον Τραμπ, και όχι το αντίστροφο.

Η πιθανή συμμετοχή του Τραμπ σε τελετές στο Πεκίνο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενισχύει αυτή την αίσθηση, γράφουν οι Times. Αναγνωρίζοντας την ισχύ του Σι, ο Τραμπ επιβεβαιώνει κάτι βαθύτερο: η εποχή της αμερικανικής μονοπολικότητας έχει τελειώσει και η Ρωσία, ανεξαρτήτως προθέσεων, βρίσκεται πλέον στη σφαίρα επιρροής του Πεκίνου.

Πηγή: Pagenews.gr