ΚΕΦΙΜ: Σε ιστορικό χαμηλό η αντιπολιτευτική συναίνεση 

Η πτώση είναι εμφανής σε όλα τα κόμματα, με το ΚΚΕ να παραμένει στο 0% και το ΠΑΣΟΚ να κατέχει την υψηλότερη συναίνεση 31%

Η ελληνική πολιτική σκηνή αντιμετωπίζει μια ιστορικά αυξημένη πόλωση, όπως υπογραμμίζει η νέα έρευνα του ΚΕΦΙΜ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η συναίνεση της αντιπολίτευσης σε νομοσχέδια της κυβερνητικής πλειοψηφίας έχει φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 21 ετών.

Στα μέσα της τρέχουσας κοινοβουλευτικής θητείας (2023-2025), η μέση συναίνεση της αντιπολίτευσης στα κυβερνητικά νομοσχέδια κατέβηκε στο 12,8%, έναντι υψηλότερων ποσοστών σε προηγούμενες θητείες. Η πτώση είναι εμφανής σε όλα τα κόμματα, με το ΚΚΕ να παραμένει στο 0% και το ΠΑΣΟΚ να κατέχει την υψηλότερη συναίνεση (31%), ωστόσο με πτώση 1,8 μονάδων το τελευταίο έτος.

Οι μεγαλύτερες πτώσεις καταγράφονται σε:

Νίκη: -3 μονάδες (6% συνολικά). ΣΥΡΙΖΑ: -2,6 μονάδες (13,8% συνολικά). Σπαρτιάτες: -2 μονάδες (12,9% συνολικά).

Η έρευνα επισημαίνει ότι η πόλωση εντείνεται ιδιαίτερα στους οικονομικούς νόμους, όπου η αντιπολίτευση επιλέγει συστηματικά την άρνηση. Το φαινόμενο ενισχύεται από την μετακίνηση των κομμάτων προς τα άκρα: τα κόμματα κοντά στο κέντρο (π.χ. ΠΑΣΟΚ) δείχνουν μεγαλύτερη συναίνεση, ενώ τα ακροαριστερά και ακροδεξιά κόμματα παραμένουν σε απόλυτη αντιπαράθεση.

Ο γενικός διευθυντής του ΚΕΦΙΜ, Νίκος Ρώμπαπας, εκφράζει ανησυχία για τον κίνδυνο πολιτικής αδράνειας: «Η πόλωση δεν πρέπει να οδηγήσει σε αδυναμία λήψης αποφάσεων. Η μεταρρυθμιστική κόπωση γίνεται ορατή, και η αντιπολίτευση – αντί να προτείνει εναλλακτικές – κινείται προς μαξιμαλιστικές θέσεις».

ΚΕΦΙΜ: Τα προβλήματα από το ισχύον θεσμικό πλαίσιο περί ευθύνης υπουργών

Υπενθυμίζεται ότι προ διμήνου το ΚΕΦΙΜ εξέδωσε τη μελέτη του για τα ζητήματα σχετικά με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο περί ευθύνης υπουργών.

Υπενθυμίζεται ότι τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης ήταν τα ακόλουθα:

* «Η συνταγματική πρόνοια για την ποινική ευθύνη των υπουργών απαντάται ήδη στο Σύνταγμα του 1864, ακολουθώντας άλλα ευρωπαϊκά συντάγματα με ανάλογες ρυθμίσεις. Έκτοτε, η πρόνοια αυτή παραμένει σταθερή και διακομματικά γενικά αποδεκτή.

* Η Βουλή, το κατ’ εξοχήν θεσμοθετημένο πολιτικό όργανο που σκοπό έχει την άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας, δεν μπορεί να μετατρέπεται σε δικαστική αρχή. Η εμπειρία από τις εξεταστικές και προκαταρκτικές επιτροπές με τα παράλληλα πορίσματα των κομμάτων είναι δηλωτική της αδυναμίας της να υποκαταστήσει τη δικαστική λειτουργία.

* Η διατύπωση του άρθρου 86 του Συντάγματος, καλύπτει οποιαδήποτε ποινικά κολάσιμη πράξη τελέστηκε από υπουργούς “κατά την άσκηση των καθηκόντων τους” κι όχι μόνον εκείνες που συνδέονται με το λειτούργημα ενός υπουργού. Εάν προσθέσει κανείς σε αυτή τη ρύθμιση και το ότι η ποινικώς κολάσιμη πράξη που εμπίπτει στο ειδικό καθεστώς παραγράφεται σε συντομότατο χρόνο, του οποίου η διάρκεια μπορεί να περιοριστεί σε μερικές εβδομάδες, τελικά η ρύθμιση δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι θα έλυνε.

* Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών της ΕΕ στις οποίες η παραπομπή υπουργού αποφασίζεται από τη Βουλή. Η Βουλή παρέχει την άδεια δίωξης, δηλαδή αποφασίζει για την άρση της ασυλίας του.

Πηγή: Pagenews.gr