Ο Βενιζέλος ανεβάζει τους τόνους: Θέτει σε λειτουργία θεσμικά «φρένα» κατά Μητσοτάκη

Σε μια εμφανή στροφή σε στρατηγική θεσμικής σκλήρυνσης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος στρέφει τα φώτα της πολιτικής αντιπαράθεσης όχι μόνο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά στην ουσία της σχέση τους με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Δεν πρόκειται απλώς για πολιτική κριτική, αλλά για έναν στοχευμένο “οδικό χάρτη” παρεμβάσεων που περιλαμβάνει και την ενεργοποίηση θεσμών εντός και εκτός Ελλάδας.

Η πρόσφατη παρέμβασή του, η οποία επικεντρώνεται στην κριτική της κυβέρνησης για τον ευτελισμό των θεσμών, έρχεται μετά την αντίθεσή του στην τροπολογία Πλεύρη που αφορά την ενεργοποίηση του άρθρου 15 της ΕΣΔΑΑ. Αυτή η παρέμβαση συνιστά μια θεσμική αντιπαράθεση που ενδέχεται να ενεργοποιήσει θεσμικές αντιδράσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η παρέμβαση του Βενιζέλου έχει διττό χαρακτήρα: πολιτικό και θεσμικό. Από τη μία πλευρά, στοχεύει στην αύξηση της πίεσης στην κυβέρνηση μέσω της ενεργοποίησης θεσμικών μηχανισμών. Από την άλλη, παρέχει στην αντιπολίτευση έναν «οδικό χάρτη» για τη διαμόρφωση στρατηγικής που μπορεί να αναδείξει ζητήματα θεσμικής νομιμότητας και να αλλάξει την πολιτική ατζέντα.

Η χρονική συγκυρία της παρέμβασης είναι κρίσιμη, καθώς η αντιπολίτευση βρίσκεται σε διαδικασία ανασύνταξης και επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει την κυβερνητική φθορά. Παράλληλα, η στρατηγική απόφαση των Ευρωπαίων να συνεχίσουν να πιέζουν τεχνικά την ελληνική κυβέρνηση καθιστά το πολιτικό σκηνικό ακόμη πιο ρευστό.

Ο Βενιζέλος επισημαίνει ότι η θεσμική διολίσθηση της κυβέρνησης γίνεται αντιληπτή και καταγράφεται από διεθνείς και υπερεθνικούς θεσμούς. Στην πρόσφατη παρέμβασή του, επικαλείται προηγούμενες περιπτώσεις (2008-2009) και συγκεκριμένες διατάξεις του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής για να αναδείξει θεσμικές παρεκκλίσεις και διαδικαστικές ακροβασίες που, όπως τονίζει, πλήττουν τη θεσμική νομιμοποίηση και εγείρουν ερωτήματα για την εσωτερική συνοχή της κυβέρνησης.

Η στάση της κυβέρνησης σε σύγκριση με το παρελθόν είναι ενδεικτική: ενώ η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 2008-2009 αποχώρησε τρεις φορές από τη Βουλή, η σημερινή κυβέρνηση δεν ακολούθησε ούτε το «μοντέλο Τριαντόπουλου / Καραμανλή», ούτε επέτρεψε στους βουλευτές της να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αντιθέτως, απαγόρευσε στους βουλευτές της να μετάσχουν αυτοπροσώπως και κατά συνείδηση στη μυστική ψηφοφορία, θέτοντάς τους υπό ασφυκτικό έλεγχο και ευτελίζοντας τον θεσμικό ρόλο του βουλευτή της συμπολίτευσης.

Ο Βενιζέλος υπογραμμίζει τη νομική ακυρότητα της διαδικασίας, καθώς στην ψηφοφορία μετείχαν μόνο 83 βουλευτές, ενώ δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις έγκυρης λήψης απόφασης. Επιπλέον, αναφέρεται στη στάση του Προεδρείου της Βουλής, τονίζοντας ότι ο Πρόεδρος απουσίασε επιδεικτικά και ο προεδρεύων αντιπρόεδρος αρνήθηκε να θέσει σε ψηφοφορία την αντίρρηση της αντιπολίτευσης με παιδαριώδη αιτιολογία, πλήττοντας το κύρος του Προεδρείου.

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καταλήγει ότι το θεσμικό και πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα ήταν πολύ μικρότερο από το κόστος της εικόνας ευτελισμού των θεσμών που καταγράφηκε. Σύμφωνα με τον ίδιο, κοινός παρονομαστής φαίνεται να είναι η κρίση εσωτερικής εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης παρά τα επιφαινόμενα. Μια τέτοια κρίση καθίσταται όμως σχεδόν αυτόματα κρίση νομιμοποίησης.

Η στρατηγική του Βενιζέλου ενδέχεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, καθώς στοχεύει στην ενεργοποίηση θεσμικών αντιδράσεων και στην επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων.

Πηγή: pagenews.gr